24 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
หัวใจของฉันเหมือนกระดาษสีขาว
ดูช่างว่างเปล่า...เหงาและไร้ซึ่งสีสัน
ไม่มีความสุข ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีความผูกพัน
หวังสักวันคงมีใครมาแต่งแต้มสีสันให้หัวใจ
กระดาษสีขาวคงจะไม่ว่างเปล่า
และคงไม่เหงา หากเธอเข้ามาระบายวาดความฝัน
มาแต่งเติม ความสดใสที่หัวใจให้กันและกัน
หัวใจของฉันคงเปลี่ยนเป็นสีฟ้าที่สดใสนิรันดร
17 กุมภาพันธ์ 2545 13:12 น.
แอ็ปเปิ้ล
ไม่ได้คิดถึงเธอซะหน่อย
แค่ปล่อยใจไปตามความรู้สึก
เป็นอะไรที่ถูกฝังอยู่ในส่วนลึก
เป็นจิตใต้สำนึกที่เก็บอยู่ในใจ
ไม่ได้ชอบเธอนะ
แต่บ่อยครั้งที่อยากจะเห็นหน้า
อยากพูดคุยอยากโทรไปหา
อยากมีเวลาได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ
จะว่ารักก็ไม่ใช่
แค่เผลอใจเป็นห่วงเป็นใยเท่านั้น
แค่รู้สึกว่าอยากจะผูกพัน
แค่อยากเป็นคนสำคัญสำหรับเธอ
เปล่านะ...ไม่ได้คิดอะไร
แค่ทำตามหัวใจไม่มีอะไรแอบแฝง
แปลกนะ...ที่ความรู้สึกไม่เคยเปลี่ยนแปลง
แปลกนะ...ที่คนรอบข้างบอกว่าฉันแกล้ง
ทำปากแข็งไม่ยอมรับความจริงว่าใจมีเธอ
15 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
วันนี้มีเวลาได้อยู่ใกล้ ๆ
ฉันจะทำความวุ่นวายให้เธอปวดหัว
จะคอยแกล้งให้เธอตกใจกลัว
จะทำตัวเป็นเด็กเกเร
จะเปิดเพลงให้ดังลั่นบ้าน
รบกวนเวลาทำงานให้เธอรำคาญจนต้องเดินหนี
ฉันจะตามไปก่อกวนยียวนเธอคนดี
ให้เธอว่ากล่าวฉันที...ดีกว่าให้เธอไม่พูดอะไร
คอยหาเรื่องให้เธอโวยวาย
หนีหายไปไกลให้เธอตามหา
แกล้งป่วยให้เธอเป็นห่วงรีบไปหายา
ฉันจะได้มองเธออยู่ใกล้ ๆ สายตาไปนาน ๆ
เพราะว่าพรุ่งนี้...ฉันจะไม่มีเธอ
คงไม่ได้เจอกันอย่างวันเก่า
พรุ่งนี้แล้วสินะ...ที่เธอต้องไปกับเค้า
ระหว่างเราเธอบอกฉันว่าให้ลืม
ช่วงเวลาที่เหลืออยู่ตอนนี้
ฉันอยากก่อกวนเธอคนดีไปตามภาษา
จะได้จดจำฉันไว้ในวันที่ต้องจากลา
เพราะเธอคงไม่กลับมาให้ฉันแกล้งอีกตามเคย
อยากให้คุ้นเคยกับการมีฉัน
เพราะอาจจะทำให้เธอคิดถึงกันบ้างก็ได้
เวลาที่ไม่มีใครมาคอยรบกวนใจ
อาจจะนึกถึงใครคนนี้...ที่รักเธอ
14 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
ท้องฟ้ามันดูเศร้า
เวลาที่เรานั้นไกลห่าง
แต่ละนาทีที่ต้องอยู่กับความอ้างว้าง
ดูช่างเคว้งคว้างจนเหงาจับใจ
นึกถึงคำพูดที่เธอบอกกัน
ไม่ว่าวันใดที่ใจต้องเศร้าเพียงไหน
ให้คิดเสมอว่าเธออยู่ข้าง ๆ คอยเป็นกำลังใจ
จะสุขจะทุกข์เพียงไรให้เธอได้ร่วมแบ่งปัน
แต่วันนี้เธอคงลืมไปแล้ว
ลืมบางสิ่งที่เธอเคยบอกกับฉัน
หรือว่ามันไม่มีค่าพอที่เธอจะจดจำ
แค่คำพูดที่ให้ความหวังกับผู้หญิงหนึ่งคน
มีความว่างเปล่าในแววตา
แสดงความเย็นชาไม่เคยเอาใจใส่
ไม่พูดไม่จา ทำเหินห่างกันไป
มีอะไร ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยทำ
กำลังใจความห่วงใยจากเธอ
ฉันไขว่คว้าตามหาไม่เจอเลยรู้ไหม
การกระทำมันตรงข้ามกับสิ่งที่เธอพูดออกไป
ยังมีอะไรอีกไหมที่จะบอกให้ฉันมั่นใจ
.........ว่าเธอไม่ลืมกัน...........
14 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
บทกวีแห่งความเศร้า
มีเรื่องราวเก่า ๆ ที่คอยทำร้าย
ใจหนึ่งใจนั้นได้แตกสลาย
หมดความหมายไปแล้วในวันวาน
จะเติมแต่งบทกวีสักกี่ครั้ง
มันก็ยังปะปนด้วยความเศร้าอยู่เสมอ
เขียนไปแต่ละทีหัวใจก็พลันละเมอ
เป็นเรื่องราวของเธอที่ค้างคาอยู่ในใจ
ไม่ได้อยากเป็นคนอ่อนแอ
แสดงความพ่ายแพ้ให้ใครต่อใครได้รับรู้
แต่บางสิ่งที่เห็นที่เป็นอยู่
คือฉันรู้ว่าการรอคอยจบสิ้นลง
เสียน้ำตามามากมายกับความรัก
หัวใจยังไม่เคยหยุดพักที่จะรักเธอคนนี้
คงถึงเวลาที่จะหยุดทุกอย่างเสียที
กลับมาดูแลใจที่ไม่มีค่าพอสำหรับใคร
แต่แล้วก็ต้องแพ้ใจตัวเอง
เมื่อมีใครเข้ามาบรรเลงให้ความรู้สึกเคลื่อนไหวต่อ
เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยเฝ้ารอ
กลับมาสานต่อให้หัวใจมีเรี่ยวแรง
บทกวีของฉันเริ่มจะสดใส
แทรกซึมอุ่นไอความรู้สึกที่แสนหวาน
ลบร่องรอยเจ็บช้ำจากครั้งเมื่อวันวาน
ให้ฉันได้ข้ามผ่านคืนวันที่แสนดี
คิดอยู่เสมอว่าจะนานสักเท่าไร
ที่หัวใจยังอบอุ่นอยู่อย่างนี้
จะอีกนานไหมที่ยังได้รับความรู้สึกดีดี
ช่วยบอกกันทีว่าฉันจะยังมีเธอ
เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหวั่นไหว
เห็นเธอเงียบไปเหมือนมีอะไรปิดบังฉัน
ลำบากใจหรือเปล่าที่ได้รู้จักกัน
หรือเพราะฟ้ากำหนดเวลาให้เธอและฉันน้อยไป
บทกวีของฉันคงต้องเศร้าอีกแล้ว
เหมือนแก้วที่หลอมใหม่กับมาร้าวอีกครั้ง
ความรู้สึกเดิม ๆ ยังตอกย้ำที่ใจกัน
ให้บางวันที่แสนเหงามีน้ำตา