31 ตุลาคม 2545 17:16 น.
แอ็ปเปิ้ล
ความเงียบที่หัวใจฉันรู้สึก
เก็บซ่อนความลับในส่วนลึกไม่เฉลย
ความผูกพันที่เธอมอบให้อย่างคนคุ้นเคย
กลับเปลี่ยนหัวใจที่ชาเฉยให้เคลื่อนไหวได้ต่อไป
ทุกความเป็นไปที่เธอคอยแคร์
ปรับพื้นที่หัวใจที่เคยอ่อนแอให้สดใส
ยิ่งนานวันเธอยิ่งมากค่าในจิตใจ
จนบางทีไม่คิดจะกล้าคว้าไขว่ทั้งรู้ว่า....คือคนที่เฝ้ารอ
ตั้งแต่มีเธอ
ฉันก็ได้พบได้เจอสิ่งดีดีที่เคยร้องขอ
แม้วันนี้ฉันอาจจะดีไม่พอ
เหมือนใครที่เธอวาดฝันเฝ้ารอก็ตามที
เจ้าหญิงแห่งความฝัน
แม้อาจจะไม่ใช่ฉันคนนี้
แต่พร้อมจะเป็นกำลังใจให้เธอทุกเวลานาที
จะอยู่ข้าง ๆ ใจนี้จนกว่าเธอจะแปรเปลี่ยนไป
ไม่มีเงื่อนไขใด ๆ มาเสนอ
แค่เห็นเธอมีความสุข...นั่นคือฝันที่ยิ่งใหญ่
ไม่คิดเรียกร้องสิ่งใด
โปรดเถอะ...โปรดจงเข้าใจ ที่ฉันทำไปก็...เพื่อเธอ
30 ตุลาคม 2545 19:35 น.
แอ็ปเปิ้ล
กลับไปทบทวนอยู่ทั้งคืน
กับคำพูดที่เธอหยิบยื่นให้กันในวันนี้
ขอโทษ...ที่เกือบทำลายความรู้สึกดีดี
เพราะก่อนหน้านี้...เราอาจไม่รู้
ความต้องการที่แท้จริงของหัวใจ
เธอช่างแสนดี
จนบางทีก็นึกหวั่นไหว
แต่เมื่อเธอกล้าพิสูจน์ความจริงในหัวใจ
ฉันก็พร้อมจะตอบแทนทุกความห่วงใยให้เธอ
เข้าใจในความรู้สึก
ว่าในส่วนลึกเธอยังห่วงใยฉันเสมอ
อยากดีกว่านี้...ให้ควรค่ากับใจของเธอ
จะไม่ทำตัวเผอเรอให้เธอต้องเสียใจ
สิ่งที่ฉันไม่เคยบอกเธอ
คือความรู้สึกดีดีที่เพิ่มขึ้นเสมอไม่ลดน้อยไปไหน
เธอจะอยู่ใกล้ใจฉันที่สุดแม้ความจริงจะห่างไกล
คือเธอ..รู้ไหมที่สำคัญและมีความหมายกับฉันเรื่อยมา
ฉันกลับมาแล้วนะคนดี
กลับมาเพื่อเธอคนนี้ ณ ปลายฟ้า
กลับมาเพื่อผูกพัน เป็นกำลังใจในวันวุ่นว้า
กลับมาเพื่อฝากใจ..มากด้วยความศรัทธา...ไว้ที่เธอ
28 ตุลาคม 2545 20:26 น.
แอ็ปเปิ้ล
สุดเส้นขอบฟ้าสีคราม
ตะวันลับราตรีกาลเคลื่อนหา
แสงดาวหยอกเย้าแสงจันทรา
ความเงียบเหงาโลมเล้าหยาดน้ำตาหลั่งริน
เบื้องหน้ามีเพียงฟ้ากับทะเล
คลื่นซัดสาดความเหว่ว้าเป็นอาจินต์
ปราสาททรายที่ก่อไว้ทลายสิ้น
หลงเหลือเพียงเศษฝันให้กลืนกิน...บาดหัวใจ
โอ้...ความรักที่เคยถูกสั่งสอน
ทุกบททุกตอนมากค่าและยิ่งใหญ่
เชื่อมั่น ศรัทธา ทุ่มทั้งใจ
สุดท้ายเป็นได้แค่อากาศ...ที่ลอยวน
อยู่แห่งหนไหนไม่อาจรู้
รักลอยไกลสุดกู่จะเรียกคืนมาอีกหน
นี่ละนะ...ที่เค้าบอกว่าใจคน
ยากแท้จะหยั่งถึง...สับสนวุ่นวนหมดหวัง
เดินทางผ่านความช้ำบนทางรัก
มีเพียงความร้าวไหวผ่านมาทายทักแทบทุกครั้ง
แม้แต่กำลังใจสุดท้ายที่มีก็แตกพัง
เป็นเพราะฉันจริงจังหรือเธอเปลี่ยนแปลง
27 ตุลาคม 2545 17:04 น.
แอ็ปเปิ้ล
บางสิ่งที่ฉันเป็นเธอคงไม่รู้
หากไม่เอาหัวใจค้นดูคงมองไม่เห็น
ท่าทางบางอย่างที่มองว่าเยือกเย็น
เธอคงไม่รู้ไม่เห็นว่าฉันซ่อนอะไรไว้ข้างใน
ความอ้างว้างกับรอยน้ำตาบาง ๆ
เฝ้ามองพื้นที่ว่างนับวันยิ่งห่างไปไหน
ไม่มีกลีบกุหลาบโปรยตามทางคนไร้ค่าของหัวใจ
ไม่มีแม้เงาของใครที่เคยบอกจะอยู่ข้างกัน
ฉันก็อยากจะเป็คนเดิมเหมือนก่อน
ไม่ต้องอยู่กับความร้าวรอน ไหวหวั่น
อยากจะเก็บทุกอย่างที่ผ่านมาให้เป็นแค่ฝัน
อยากจะลืมความโหดร้ายของวานวันให้หมดไป
แต่สิ่งที่รู้และคอยเฝ้าดู
คือฉันยังอยู่ไม่จากไปไหน
หากนี่คือความรู้สึกของคนที่เธอบอกไม่มีหัวใจ
หมื่นล้านความหมายใด ๆ ที่สื่อไป
เธอคงไม่เข้าใจมันอยู่ดี
25 ตุลาคม 2545 18:46 น.
แอ็ปเปิ้ล
เพียงเสี้ยวหนึ่งของหัวใจ
แค่ความห่วงใยที่มีให้ฉัน
ยามที่เราต้องห่างไกลกัน
ขอเพียงคำมั่นหนึ่งคำคำนั้นให้ฉันพอ
ถึงเธอจะอยู่ที่ไหนก็ตามที
รู้บ้างไหม...คนทางนี้ห่วงใยไม่เคยท้อ
ความคิดถึงมีเท่าไรจะส่งไปเพื่อเติมต่อ
ให้ความหมายของคำว่า...รอ...ไม่หวั่นไหว
แต่มีสิ่งหนึ่งที่อยากถาม
ว่าทุกโมงยามรู้สึกเหมือนกันบ้างไหม
เวลาที่เคลื่อน วันและเดือนที่ผ่านไป
ความผูกพันข้างในใจเพิ่มขึ้นบ้างหรือไหม...ช่วยบอกที
ไม่ต้องมีคำสัญญาใด ๆ
แค่อยากได้คำมั่นว่าจะมีกันอยู่อย่างนี้
สิ่งที่ฉันรู้สึกเธอก็รู้สึกไม่ต่างกันใช่ไหมคนดี
อย่าปล่อยให้ฉันคนนี้คิดไปเองว่าเธอ...ห่วงใย