30 มกราคม 2545 16:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
จะวันนี้...หรือพรุ่งนี้
ยังเป็นเธอคนดีที่สำคัญกว่าใครไหน ๆ
คนที่มีความหมายต่อความรู้สึกของใจ
อบอุ่นในความห่วงใยที่เธอเคยให้กัน
นั่งนับเวลา...ผ่านไปในแต่ละวัน
รู้เพียงว่าฉันไม่เคยหยุดคิดถึงเธอได้
ที่จริงมันก็นานที่เราเหินห่างกันไป
แต่รู้ไหม...ว่าใจฉันไม่เคยห่างเธอ
อาจเป็นเพราะถ้อยคำที่เธอเคยให้ไว้
ยังเอ่อล้นเต็มหัวใจไม่เคยจางหาย
ทุกครั้งที่นึกถึงขึ้นมาก็รู้สึกสบายใจ
เหมือนมีอะไร ๆ มากมายให้ใจผูกพัน
ฉันรู้ดีว่าไม่ใช่คนสำคัญ
แต่นั้น...มันไม่ได้ทำให้ฉันหวั่นไหว
อยากเป็นอะไร ๆ ที่ทำให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่อยากเป็นแค่ใครคนหนึ่งที่เธอมองผ่านเลย
แทนคำนั้นของหัวใจ...
แทนความรู้สึกข้างในว่าห่วงหา
แทนทุกถ้อยคำที่ฉันได้พูดมันออกมา
อยากบอกเธอว่าแค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
24 มกราคม 2545 18:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
ขอโทษที่เข้ามาในช่วงเวลาหนึ่ง
ไม่มีอะไรที่ทำให้เธอซึ้งได้สักเท่าไร
ยอมรับความพ่ายแพ้โดยยอมจากไป
อาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่เธอคงพอใจสักที
เจ็บที่ต้องเป็นแบบนี้ไม่รู้ควรทำเช่นไร
ให้เธอเข้าใจ และมองเห็นใจฉันบ้าง
จะมีไหมบางเวลา สักครั้งที่คิดถึงกัน
คงไม่มีวัน สิ่งที่หวังคงไม่เป็นจริง
ฉันรู้...ว่าเธอคงรำคาญกัน
ที่เห็นฉันยังวุ่นวายอยู่อย่างนี้
ก็อย่างที่บอกว่าอยากเติมเต็มสิ่งดี ๆ
เพิ่งรู้นะว่าสิ่งที่ทำ เธอไม่ถูกใจ
ก็ยอมรับนะว่าอยากมีเธอ
ยังคงเป็นเธอที่ใจคิดถึงเสมอ
อยากรับความห่วงใย ยังอยากได้ยินเสียงเธอ
แต่ฉันไม่มีข้อต่อรองมาเสนอให้เธอคนเดิมกลับมา
สักวันเธออาจจะเข้าใจ
ที่ทำไปคงหลงเหลือความหมายในใจเธอบ้าง
ขอความเป็นเพื่อนที่ให้กำลังใจบนเส้นทาง
บางเวลาที่เธออ้างว้างอยากให้รู้ฉันอยู่ข้าง ๆ ใจเธอ
20 มกราคม 2545 16:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
เหตุและผลมากมายข้างในใจ
บอกให้รู้ฉันไม่อาจหยุดมันไหว
ฝืนความรู้สึกที่ต้องทำตรงข้ามใจ
ห้ามเท่าไรฉันก็ยิ่งทรมาน
วันเวลาคงเดินทางมายาวไกล
นาฬิกาใจจึงหยุดเดินแค่ตรงนี้
ฉันจมดิ่งในความฝันของวินาที
ที่มีเธอมีฉันยังผูกพัน
กระซิบบอกที่ใจเธอในความฝัน
ใจของฉันคิดถึงเธอมากแค่ไหน
บอกทุกอย่างที่มีอยู่ข้างใน
เพราะไม่อาจบอกเธอได้ในความจริง
ไม่ใช่ความผิดของเธอเลย
เพราะเธอไม่เคยมีฉันอยู่ในใจ
ฉันเองที่ผิดที่อ่อนแอมากเกินไป
ความรู้สึกดีดีที่ให้ไปจึงดูไม่พอ
ช่วยปลุกฉันให้ตื่นจะได้ไหม
ตื่นมาพบกับความจริงในวันนี้
ปลุกให้ฉัน รู้สึกตัว บ้างซะที
ว่าความหมายที่มีนั้นหมดลง
16 มกราคม 2545 17:02 น.
แอ็ปเปิ้ล
อยากจะโอบกอดปุยเมฆขาว
ล่องลอยไปถามหมู่ดาวเคยเหงาบ้างไหม
รู้สึกเหมือนกันหรือเปล่าเมื่อยามที่ไม่มีใคร
อ้างว้างเดียวดายจนใจอ่อนแอ
คลับคล้ายคลับคราเหมือนจะได้ยินเสียง
เป็นถ้อยสำเนียงของใครบางคนที่ยังห่วงหา
ส่งความคิดถึงมาจากซีกหนึ่งของฟากฟ้า
แล้วฉันก็รู้ว่า เป็นเพียงสายลมที่พัดนำพาให้หูฉันฝาดไป
วันเหงาเหงาทำให้ใจฉันอ่อนไหว
เพียงแค่ใบไม้ปลิดใบร่วงลงสู่พื้นดิน
มีเสียงกระซิบที่แว่วมากระทบใจให้ได้ยิน
เหนื่อยเหลือเกินเมื่อความหวังนั้นจบสิ้น
กับทุก ๆ สิ่งที่ไร้ซึ่งความจริงใจ
บางทีฉันก็อยากจะเป็นคนบ้า
ไม่ต้องรับรู้ในสิ่งที่ผ่านมาว่าเจ็บปวดแค่ไหน
ไม่ต้องมาคอยคิดถึงใครให้เหนื่อยใจ
อยู่ไปวัน ๆ กับความฝันที่ไร้ตัวตน
หากในความเป็นจริง
รอบกายทุกสิ่งรับรู้ความรู้สึกฉันได้
ดอกไม้ ดวงดาว ท้องฟ้าไกล
อยู่เป็นเพื่อนในวันเหงา เหงา ก็คงดี
บางทีฉันอาจจะไม่เหงา
เวลาที่ขาดเค้าก็คงจะมีเพื่อน
สงสัยฉันคงจะเลอะเลือน
เพราะอยากมีเพื่อนเป็น ดอกไม้ ดวงดาว ท้องฟ้าไกล
***ฉันต้องเดินไปทางไหนไม่รู้ รู้ต้องอยู่กับความเหงาเท่านั้น***
16 มกราคม 2545 16:48 น.
แอ็ปเปิ้ล
ผิดเหรอ..ที่คนหนึ่งคนมีเพียงหนึ่งใจ
แค่เพียงหนึ่งใจที่มอบให้ใครแค่เพียงหนึ่งคน
จะสนหรือไม่สนก็แล้วแต่คนคิดต่างกันไป
แต่ใจหนึ่งใจคงไม่เปลี่ยนไปให้ใครอีกหนึ่งคน
ความรักเป็นสิ่งวุ่นวายสับสน
ระหว่างคนสองคนที่ยากจะเข้าใจ
จึงเกิดเป็นเส้นทางกั้นใจสองใจ
ให้ห่างกันออกไปไม่มีวันได้พบเจอ
แต่มันไม่จบแค่ตรงนั้น
เมื่ออีกฝ่ายยังมั่นคงในรักเสมอ
เฝ้ารอสักวันเมื่อถึงวันนั้นอาจได้พบเจอ
จนบางทีพลั้งเผลอหลงลือดูใจตัวเอง
เป็นห่วงเป็นใยแค่ใครคนหนึ่ง
เค้าอาจไม่รู้สักคนว่าใครบางคนห่วงหา
เหมือนเศษดินแห้งๆ ที่รอให้ฝนโปรยลงจากฟ้า
ให้หยดน้ำที่หล่นลงมาแทรกซึมรักษาใจ
อาจจะดูโง่โง่ที่ยังละเมอเพ้อหา
แค่เพียงอยากรู้ว่าคนฉลาดเค้าทำแบบไหน
ทอดทิ้ง ผลักไส นี่ใช่ไหมคือคนฉลาด
พร้อมที่จะตัดขาดกันอย่างไร้เยื่อใย
หากเป็นตัวฉันคงจะทำไม่ได้
ยอมที่จะโง่ดีกว่าเป็นคนไม่มีหัวใจ
ถ้าฉลาดแล้วทำร้ายใครต่อใคร
คนโง่โง่อย่างฉันคงไม่ทำ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1063
