3 กุมภาพันธ์ 2548 09:11 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันมาจากฟากฝั่งแห่งฟากฟ้า
เริงระบำข้ามกาลเวลาในรัตติกาลอันเหน็บหนาว
ขับกล่อมบทเพลงความเวิ้งว้างกับแสงดาว
ร้องไห้กับความเหงาเมื่อน้ำค้างพราวในม่านตา
นานแล้วที่หัวใจ...ลอยคว้างในสายหมอก
ความรู้สึก กระซิบบอก ผ่านรอยทาง ว่าเหว่ว้า
เก็บฝัน ใส่กล่องความเงียบงัน แขวนไว้ในจันทรา
สลักชื่อ...รักของฉัน..เหนือกาลเวลา ตลอดไป
เปิดประตูความอ้างว้าง...เดินทางผ่านถนนสายเหงา
เก็บดอกไม้สีขาว ประดับเรื่องราวอันอ่อนไหว
ใส่ความคิดถึง..ในทุกเส้นสายของใบไม้ที่พลิ้วไป
เผื่อสายลมจะนำเธอมา สู่ทิศทางของหัวใจ ที่ใกล้กัน
แม้โลกในความจริงฉันอาจพบเธอไม่บ่อยนัก
แต่โลกแห่งความรัก..เธออยู่ในใจ..ทุกครั้งที่หลับฝัน
เพียงเสี้ยวความคิด เธออาจไม่มีฉันสักนิด ในความผูกพัน
แต่ทุกเสี้ยวเวลา สำหรับฉัน มีเธอนับนิรันดร์ ในหัวใจ
เธอผ่านมา..และเอ่ยลา ฉันกี่ครั้ง
ก็ยังหวัง ว่าคืนวัน จะหมุนเส้นทางให้เราพบกันใหม่
แววตาคู่ฝัน เธออาจมองมาที่ฉันอย่างไม่ตั้งใจ
แต่ฉันก็ไขว่คว้า ความว่างเปล่านั่นไว้ หล่อเลี้ยงใจที่อ่อนแอ
บางคำรักที่เธอบอก อาจไม่รู้สึกอย่างที่คิด
แต่รู้ไหม ว่านั่นคือ หยดน้ำแห่งชีวิตที่ฉันเชื่อว่าคือรักแท้
สุดขอบฟ้า ปลายสายรุ้ง เส้นทางที่เราก้าวเดินอาจต่างกระแส
แต่หัวใจฉันไม่จะผันแปร...ยังอยู่ตรงนี้เพื่อรอคอยและรักเธอ
17 มกราคม 2548 16:09 น.
แอ็ปเปิ้ล
เช้าวันหนึ่ง...ที่ฉันตื่นขึ้นมา
แล้วพบว่า..ฟ้าวันนี้เปลี่ยนสี ไปจากเมื่อวันก่อน
ถนนสายเดิม..เหมือนมีเรื่องราวหล่นหายไปบางตอน
หัวใจที่ไหวอ่อน..ก็พลันเผลอคิดถึงคนห่างไกล
สายลมน้อย...ลอยสัมผัสผิวกาย ทักทายว่า
ในบางครา...หลังฝนซาจะปรากฏสายรุ้งที่ซ่อนไว้
เธอลองเปิดตาดู...สู่โลกกว้าง เปิดหน้าต่างของหัวใจ
ลองเรียนรู้สิ่งใหม่...ที่สดใส โอบกอดเธอไว้ให้ชื่นชม
แต่วันเวลาสำหรับฉัน....เปราะบางยิ่งนัก
กี่คืนวันที่ต้องเรียนรู้จัก..กับรอยทางแห่งความขื่นขม
ความรักที่ผ่านมา...เหมือนสัมผัสได้ เพียงพลิ้วแห่งสายลม
สายรุ้งงาม..จะผ่านมา..ให้คนอย่างฉัน ได้ชื่นชม..เมื่อวันใด
สายลมปลอบ...หอบไออุ่นละมุนรัก ถักเส้นสาย
ห่มรอบกาย...คลายเศร้า บอกเบาเบา..เธอเหงาอยู่ใช่ไหม
จึงขื่นขม ตรมยิ่ง มองมิเห็นความงามเหมือนใครใคร
สายลมกระซิบลงตรงที่ใจ...ไม่เป็นไร ฉันรักเธอ
1 มกราคม 2548 18:38 น.
แอ็ปเปิ้ล
เปิดหน้าต่าง...ต้อนรับสายลมหนาว
มองดูแสงดาว เคียงข้าง ประกายพลุ สว่างไสว
อีกไม่นาน ค่ำคืนนี้จะลาจาก ต้อนรับแสงแรกของเช้าปีใหม่
ฉันยังอยู่กับวินาทีสุดท้าย ของ 1 ปีเต็ม ที่แสนดี
สายลมบอกเล่าเรื่องราวของโลกกว้าง
ฉันยังจำได้...ถึงความอ้างว้างที่เคยพัดผ่านมาตรงนี้
ฉันยังจำได้...ในความคิดถึงที่เดินทางมานานแรมปี
ฉันยังจำได้...ถึงความสุขเล็ก ๆ ที่มีใน ลมหายใจ
ฉันยังเห็นภาพ...รัตติกาล รอคอย พระจันทร์
ฉันยังเห็นภาพ...ท้องฟ้ารุ่งเช้า รอคอย ดวงตะวัน อันสดใส
ฉันยังเห็นภาพ...ผีเสื้อ รอคอย การผลิบานของดอกไม้
ฉันยังเห็นภาพ...เธอคนดี..อยู่ใน หัวใจดวงนี้ ตลอดมา
ฉันรับรู้ว่า..สายน้ำยังรอคอยการมาทักทายของสายรุ้ง
ถนนสายเก่า ยังมีความคิดถึงคละคลุ้ง... มอบให้ผู้คนยามมาหา...
ชิงช้าใต้ต้นไม้ ยังรอใครมานั่ง และแกว่งไกว ความผูกพันสู่ห้วงเวลา
ขอบฟ้า ยังคงเชื่อมโยงความรัก ไปหา แด่คนที่ห่างไกล
ภายใต้จักรวาล เราต่างผ่านฤดูกาลในชีวิต
หลายครั้ง ที่ใบไม้ ปลิดปลิว และก่อเกิดขึ้นใหม่
หลายครั้ง ที่น้ำตา นำมาซึ่งแสงสว่างในหัวใจ
หลายครั้ง ที่ความผิดหวัง ผลักดันฉันให้ก้าวไปอย่างเชื่อมั่น
กาลครั้งหนึ่ง รัก...คิดถึง...เศร้า...น้ำตา
ช่วงเวลาแห่งความหมาย ที่เป็นมากกว่าความฝัน
เรียนรู้ ยอมรับ เข้าใจ พร้อมขอบคุณ รอยทางแห่งคืนวัน
โอบกอดความทรงจำ ยิ้มรับกับเส้นทางต่อไปของฉัน อย่างสุขใจ
8 ธันวาคม 2547 16:51 น.
แอ็ปเปิ้ล
ใช้เวลาอยู่ลำพังเพื่อหาความหมาย
คิดถึง...เรื่องราวมากมายที่ผ่านมาในก่อนนั้น
ช่วงชีวิตหนึ่งที่คุ้นเคยกับการมีเธอมาผูกพัน
หากเธอไม่เดินทางเข้ามาในวันนั้น...ชีวิตฉันจะเป็นอย่างไร
ฉันยังคงใช้ชีวิตอยู่ลำพัง
ยังเปิดเพลงที่เธอชอบฟังและฉันก็ร้องตามได้
ดูหนังคนเดียว ..ยังเปิดอ่านข้อความเก่า ๆ ที่เธอเขียนไว้
ยังคงบันทึกเรื่องราวภายในใจ...ว่าฉันคิดถึงเธอ
ยังซื้อดอกไม้มาใส่แจกัน
ยังร้อยแต่งบทกวีแห่งความผูกพันอยู่เสมอ
ยังไม่ลืมว่าทุกความเคลื่อนไหวฉันยังมีเธอ
หลับตาลงยังรู้สึกอยู่เสมอ...ว่าเธออยู่ในใจ
ขอบคุณแดดฝนและลมหนาว
ทุกความเหงา...ในคืนที่ดาวร้างไร้
ขอบคุณวันเวลาที่ทำให้รู้ว่า...เธอมีความหมายเพียงใด
ขอบคุณความห่างไกล..ที่ทำให้ฉันรู้ใจ...ว่ารักเธอ...
25 พฤศจิกายน 2547 15:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
ทะเลดาว..งดงามอยู่ในรัตติกาล
กระซิบฝันจากฟากฟ้าผ่านสายลมหนาว
เสียงของหัวใจ..บอกเล่าความคิดถึงพร่างพราว
หน้ากระดาษสีขาว..ยังเก็บเรื่องราว...ความผูกพัน
แสงจันทร์กระจ่างส่องผ่านม่านฟ้า
รอยห่าง..ต่างองศา..เก็บไว้ซึ่งความฝัน
หยดน้ำค้างไหลผ่าน ความทรงจำ แห่งคืนวัน
แม้ราตรีนี้เงียบงัน...แต่ความรู้สึก นั้นยาวไกล
ฝูงหิงห้อยเปล่งแสงประชันกับหมู่ดาว
ระยิบ พริบพราว ดั่งเสียงดนตรีที่พลิ้วไหว
ไอหมอกจางลอยล่อง ดาวบนฟ้าที่นี่สวยจับใจ
ในฟากฟ้าของคนไกล...มองเห็นเหมือนกันไหม..วานบอกที
ในองศาที่แตกต่าง..หากเรามองดาวดวงเดียวกัน
ให้รู้..เธอยังมีฉันอยู่ข้าง - ข้าง ร่วมอธิษฐานใต้ฟ้าตรงนี้
ผ่านบทเพลงรักในสายลมหนาว..เพลงของเราในวันดีดี
โอบล้อมผ่านเธอให้อบอุ่นทุกนาที..ที่เราห่างไกล
คนดี..ของฉัน ลมหนาวผ่านมาอีกครา
ฉันส่งความห่วงหา ให้ทดแทนผ้าห่มผืนใหญ่
ส่งผ่าน..ความรัก...หนึ่งกำมือ แม้อาจดูไม่มากมาย
แต่นั้น คือ ทั้งหมดใจ อยากให้เธอเก็บไว้..แนบใจ..ตลอดกาล
******************************************************
เหมือนฝนตกตอนหน้าแล้ง
เหมือนเห็นสายรุ้งขึ้นกลางแจ้ง
เหมือนลมหนาวเดือนเมษา...
เหมือนว่าใจอ่อนล้ากลับแข็งแกร่ง
เหมือนคนกำลังมีรัก
เหมือนคนหลงทาง พบคนรู้จัก
เหมือนเจอของสำคัญที่หล่นหาย
เหมือนร้ายมันกลายเป็นดีมากเลย
ที่ฉันนั้นได้มาพบกับเธอ ชีวิตฉันจึงได้เจอ
โอ้..เธอทำให้ฉันรู้จัก
...ความรัก... ที่ไม่มีเงื่อนไขใด
ได้มามีเธอนั้นเป็นคนให้ หัวใจ...อยากให้เธอรู้
แต่ไม่รู้จะขอบคุณ ไม่รู้ทำอย่างไร
ไม่รู้ว่าสิ่งไหนจะยิ่งใหญ่ควรค่าพอ
ที่ฉันได้จากเธอ..ได้รับโดยไม่ต้องขอ
ได้รู้โดยไม่ต้องรอ ว่ารักคืออะไร
ฝ า ก ผ่ า น เ พ ล ง รั ก ใ น ส า ย ล ม ห น า ว
แ ด่ หั ว ใ จ ผู้ มี รั ก ทุ ก ด ว ง ...
บ น โ ล ก ก ว้ า ง ใ บ นี้..
หน้าส่วนตัว
1750
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
