25 มกราคม 2549 17:06 น.
แอ็ปเปิ้ล
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
วันนี้...ฉันเหนื่อยจัง
นั่งมองฟ้าลำพัง...ดูนกบินผกผิน
นึกอยากมีปีกเสรี...ออกโบยบิน
ข้ามนภาไปแดนดินที่ไกลแสนไกล
แต่โลกนี้ช่างกว้างแสนกว้าง
ฉันไม่มีปีกลอยคว้าง บินไปไหน
ทำได้เพียงโอบประคองหัวใจ
ไม่ให้อ่อนไหวไปตามสายลม
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
วันนี้...ฉันเหนื่อยจัง
อยากมีคนคอยรับฟังเรื่องราวที่ถาถม
ใครที่กอดฉันไว้ในวันที่เศร้าตรม
คอยลูบผม กระซิบบอกว่า ...ไม่เป็นไร...
วันนี้...เธอเหนื่อยหรือเปล่า
พอจะรับฟังเรื่องราวของฉันได้ไหม
อ่อนล้าเหลือเกิน ตรงนี้ที่หัวใจ
หวิวไหว ว้าเหว่ จนมีน้ำตา
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
คิดถึงเธอขึ้นมาจับหัวใจ
อยากดึงเธอจากฝันมากอดไว้ แนบซบหน้า
อยากบีบฟ้าให้แคบลงสักช่วงเวลา
อยากลืมตาขึ้นมาแล้วพบเธอในความจริง
วันนี้ฉันเหนื่อยเหลือเกิน
อยากหยุดเดิน พักเรื่องราวหลาย ๆ สิ่ง
ขอกำลังใจให้ฉันหน่อย ได้โปรดอย่าทอดทิ้ง
บอกเธอได้ไหม วันนี้อ่อนแรงจริง ๆ หัวใจ
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
19 มกราคม 2549 08:44 น.
แอ็ปเปิ้ล
+*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*+
คืนนี้ดวงดาวเต็มท้องฟ้า
พระจันทร์ทอแสงลงมาตรงที่ฉัน
สายลมอุ่นยังหมุนวนอยู่ข้างกัน
ทุกสรรพสิ่งนั้นกำลังเคลื่อนไหวไปด้วยดี
แต่ดูคล้ายความเหงาจะมีอิทธิพลมากกว่า
หมื่นพันดาราก็ไม่อาจทดแทนได้ในตอนนี้
แสนกำลังสายลมก็ไม่อาจพัดเป่าความเศร้าที่มี
ล้านเวลาหมุนผ่านแรมปี ไม่ทำให้รู้สึกดีขึ้นมา
+*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*+
ฉันรู้ดี ที่เป็นเช่นนี้ มีเพียงสาเหตุหนึ่งข้อ
คือความคิดถึงที่เฝ้ารอ ทำให้หัวใจมีปัญหา
เธออยู่ที่ไหนปล่อยฉันอ่อนไหวในกาลเวลา
ฉันคิดถึงเธอนะและอยากรู้ว่าเธอก็คิดถึงกัน
เพียงหนึ่งคำสั้น ๆ หากเธอบอกมา
คงทำให้วันอ่อนล้า เหือดหายไปจากใจของฉัน
ความเหงาที่มีอาจจะชนะใคร ๆ นับหมื่นล้านพัน
แต่พ่ายแพ้คนคนเดียว คือเธอเท่านั้น
.ผู้หยุดความเหงาในหัวใจ
+*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*++*~*+
16 มกราคม 2549 15:38 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันอยากเดินทางไปให้ไกลแสนไกล
บนทางสายใหม่ที่มีเพียงฉันกับความฝัน
เก็บทุกความคิดถึงไปละลายใต้แสงตะวัน
เก็บความผูกพัน ไปทิ้งในสายธาร กาลเวลา
อยากให้ความทรงจำที่มีเธอถูกลบเลือน
หัวใจจะได้ไม่กระทบกระเทือนเพราะความห่วงหา
หากย้อนเวลาได้ ก็อยากให้พลิกเปลี่ยนโชคชะตา
แบ่งเส้นองศา ขีดความรู้สึกไว้ว่า เราไม่รักกัน
แต่เมื่อฉันออกเดินทางไปไกลแสนไกล
จึงรู้ว่า ไม่มีที่ไหนแปรความรู้สึกให้เปลี่ยนผัน
ใด ๆ ในโลกไม่มีอิทธิพลต่อหนึ่งเหตุผลที่สำคัญ
นั่นคือ ความจริงในใจฉัน ที่ไม่มีวันไม่รักเธอ
1 มกราคม 2549 11:05 น.
แอ็ปเปิ้ล
ณ ดินแดนแห่งนี้ มีชื่อว่า ความรัก
ฉันคือเมล็ดพันธุ์ที่ฟูมฟัก คอยปกปักความสดใส
มีหนึ่งตะวัน จันทร์ฉาย และดวงดาวมากมาย
คอยทอฝันประกาย สลับสับเปลี่ยนคืนและวัน
พื้นที่สีชมพู พร่างพรูด้วยความห่วงใย
มีสายลมละไม คลอเสียงเพลงอันชวนฝัน
มีดอกไม้เบ่งบาน ส่งกลิ่นหอมใต้แสงตะวัน
มีหยดน้ำความผูกพันคอยซึมผ่านทุกกาลเวลา
มีนกพิราบขาวตัวแทนแห่งสันติสุข
คอยปลุกฝันออกโบยบินข้ามไปไกลสุดฟ้า
มีกำลังใจ คอยผลักดัน ฟื้นคืนชีวิต ชีวา
มีฉัน คอยมองเธอด้วยแววตาแห่งความรักนับนิรันดร์
ดินแดนนี้อยู่ใกล้ความจริงที่สัมผัสได้
และไม่ห่างเกินไปที่จะเอื้อมคว้าแม้ในความฝัน
วันหนึ่งที่เธอพร้อมจะเข้ามาไม่ต้องมีสิ่งใดมาแลกกัน
มาด้วยใจ มาด้วยความเชื่อมั่น แล้วฉันจะดูแลเธอ
19 ธันวาคม 2548 16:01 น.
แอ็ปเปิ้ล
ต้นไม้ต้นหนึ่ง ....คงว่างเปล่าและว้าเหว่
หากใบไม้เจ้าร่อนเร่ ตามแรงลม พัดเหือดหาย
กิ่ง ก้านคงเปราะบาง เอนอ่อนล้าอย่างเดียวดาย
กว่าวันคืน จะกลับกลาย ผ่านพ้นเปลี่ยนฤดู
เปลวแดดที่สาดส่อง... แสงสะท้อนไร้ร่มเงา
พื้นหลังคือโลกสีเทา เงียบเหงาไม่น่าอยู่
ยืนต้นโดดเดี่ยว ท่ามกลางแสงจันทร์ไร้คนเฝ้าดู
รัตติกาลยาวนาน หยั่งรากทนสู้ ต่อไป
รับรู้....ถึงช่วงเวลา...ใบไม้ปลิดปลิว
หนึ่งความรู้สึกลอยละลิ่ว ด้วยเพราะ...ใจหาย
แต่ขอโปรดรับรู้... รักเราจะไม่มีวันตาย
เธอมากความหมายเกินค่าธุลี ใบไม้ ปกคลุมดิน
*^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^**^
บางความรักของใครคนหนึ่ง
อาจมองเหมือนไม่มีความหมาย
แต่ใครจะรู้ว่า ....
รากลึกลงในดินหยั่งลึกลงในใจ
มีความหมายที่มากมายตลอดมา....
เหมือนต้นไม้ต้นนั้นกับใบไม้
ที่เค้ารัก....ชั่วนิรันดร์
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2200
