13 พฤษภาคม 2549 15:16 น.
แอ็ปเปิ้ล
ใต้ฟ้าอันร้าวราน
ใครคนหนึ่งสั่นสะท้านอยู่กลางสายฝน
ซุกตัวในความมืดมิด ข้างกายไร้ผู้คน
แบกความสับสนท่วมท้นอยู่ในใจ
เอนกายพิงพนังอย่างอิดโรย
ไม่รู้สายฝนจะโปรยปรายเนิ่นนานเท่าไร
สังขารที่อ่อนล้า ต่อสู้กับกาลเวลาที่หมุนไป
พรุ่งนี้ช่างห่างไกลดำรงชีวิตอยู่ไปเพียงวัน-วัน
เส้นเสียงที่แหบพร่า
กับการเดินทางของความชราที่หมดฝัน
มืออันสั่นเทา เฝ้านับเศษทานที่แบ่งปัน
หนึ่งแสงตะวัน เป็นดั่งความหวังให้ก้าวไป
อีกในมุมหนึ่งของโค้งฟ้า
เด็กน้อยไขว่คว้าหาสิ่งที่ฝันใฝ่
บนถนนสายชีวิตที่ไกลห่างจากเส้นชัย
ทุกสิ่งไม่ง่ายดายอย่างที่ใจต้องการ
ด้วยยากจน จึงไร้ซึ่ง การศึกษา
เผชิญหน้า กลางเปลวแดด ที่แผดผ่าน
อีกไม่นาน ดอกมะลิ ก็จะบาน
เร่งฝีเท้า มุ่งหน้าก้าว ผ่านรถรา
มองทางนั้นใต้สะพานที่อับชื้น
เป็นที่พัก ยามค่ำคืน คนเหว่ว้า
บนฟุตบาท ตามข้างทาง ในชานชาลา
ล้วนมีค่า แก่ผู้ไร้ ที่พักพิง
ในความเศร้า ยังมีเรื่อง ที่เศร้ากว่า
ไม่มีใคร ปรารถนา ถูกทอดทิ้ง
ในความเหงา มีเหงาสุด อยู่จริง-จริง
ไม่มีใคร มีทุกสิ่ง ตลอดไป
ในวันนี้เมื่อได้เปิดประตูบานเก่า
มองโลกสีเทา ในมุมมอง ที่สดใส
จึงรู้ว่า ทุกชีวิต ต้องดิ้นรนต่อสู้ไป
ตราบมีลมหายใจต้องหยัดยืน
กลับมายิ้มให้โลกเหมือนทุกวัน
กลับมาเก็บความฝันที่เปียกชี้น
สลัดความเศร้า พึ่งแสงแดดให้ฟื้นคืน
ทุกเช้าที่ตื่น...บอกตัวเอง "สู้ด้วยใจ"
5 เมษายน 2549 17:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
แผ่นดินร้อน เพราะใจคน นั้นร้อนกว่า
คอยตีค่า คนอื่นเค้า ให้มัวหมอง
ดีหรือเลว ใช่แค่ใช้ สายตามอง
วันเวลา จะปกป้อง คุณธรรม
สิ่งดีดี มีให้เห็น ก็เมินใส่
ขุดเรื่องร้าย มาประจารณ์ ให้บอบช้ำ
พูดกันมาก แต่ไร้ซึ่ง คนจะทำ
ชอบตั้งแง่ คอยเหยียบซ้ำ ให้จมดิน
รวมพลพรรค ด่ากราดทั่ว ด้วยคำหยาบ
อยากจะทราบ ใครกันแน่ ที่ปล้อนปลิ้น
ทำเพื่อชาติ แต่ผลลัพท์ คือมลทิน
ยกฐานะ นักโกงกิน ให้ปวดใจ
พัฒนา ประเทศชาติ ได้เพียงนี้
คุณความดี เอาไปโยน ไว้ตรงไหน
พูดให้เจ็บ เหน็บให้ปวด ได้อะไร
นิสัยไทย ใช่ตอกย้ำ ซ้ำเติมคน
ปรับความคิด เดินหากัน คนละครึ่ง
อย่าปั้นปึง ดึงใจห่าง ทางสับสน
เหนื่อยพอแล้ว ประเทศหนาว เกินฟืนทน
เราก็คน เค้าก็คน ควรเข้าใจ
ยอมยกธง ไม่ดำรง ซึ่งตำแหน่ง
ยังกลั่นแกล้ง เหน็บแนม ไปถึงไหน
สมานฉันท์ รักกันไว้ เถอะเพื่อนไทย
วันเวลา พิสูจน์ได้ ใครดีจริง
ถึงวันนี้ ท่านทำดี ที่สุดแล้ว
เสียงเจื้อยแจ้ว ครหา อย่าสุงสิง
16 ล้าน ยังส่งเสียง เชียร์ตัวจริง
เชื่อว่าท่านไม่ทอดทิ้งประเทศไทย
13 มีนาคม 2549 09:51 น.
แอ็ปเปิ้ล
...มีนาคม...
ฉันเอนกายบนโลกกลม ๆ มานานเท่าไร
ระยะทางของชีวิตเท่ากับระยะทางลมหายใจ
วัยแห่งความฝันคล้ายจะหมดไปในกาลเวลา
...มีนาคม...
ฤดูร้อนพร่างพรมบนถนนสายเหว่ว้า
ใบไม้ร่วงหล่นทิ้งตัวลอยล่องในธารธารา
บางหยดน้ำตาไหลรินอ่อนล้าอย่างไม่ตั้งใจ
...มีนาคม...
เส้นทางของสายลมพัดพลิ้วไปแห่งไหน
ความมืดมิดบดบังดวงอาทิตย์จนลับไป
ฉันเหน็บหนาว สั่นไหว ใต้เงาฟ้าที่เงียบงัน
..มีนาคม...
ฉันคลายปมพันธนาการให้โบยบินสู่ความฝัน
คืนอิสระภาพให้รักแท้จากวันนี้ตราบนิรันดร์
ปล่อยใจหลับฝันใต้เงาพระจันทร์แห่งรัตติกาล
...มีนาคม....
เก็บทุกเรื่องราวเพาะบ่มเป็นหนึ่งทรงจำไว้ขับขาน
นาทีนี้จะไหลรวมเป็นสายน้ำแห่งตำนาน
กาลครั้งหนึ่งในวันวานความรักเคยงดงามในหัวใจ
...มีนาคม...
ฤดูเหงา เศร้าตรม ปะปนความอ่อนไหว
วันนี้ที่มองเห็น คือโลกสีเทา ปลายฟ้าที่เดียวดาย
และความมืดมิดในหัวใจที่ไม่มีใครค้นหาเจอ
27 กุมภาพันธ์ 2549 19:28 น.
แอ็ปเปิ้ล
...คืนเศร้า...
ฟ้ามุมเก่าไร้ดาวให้มองหา
หัวใจว่างเปล่าใต้แสงจันทรา
น้ำค้างอ่อนล้า ทิ้งตัวกลางสายลม
...คืนเศร้า...
ฉันเหน็บหนาวในความขื่นขม
รักเคว้งคว้างบนโลกดวงกลม
แบกความระทมปะปนน้ำตา
...คืนเศร้า...
บอกรักเธอเบา เบา ไปกับขอบฟ้า
บันทึกความคิดถึงลงไดอารี่กาลเวลา
มองเหม่อตามหาหัวใจที่หายไป
...คืนเศร้า...
คำว่า "เรา" ลบเลือนไปแห่งไหน
รอบข้าง เหลือเพียงฉัน ไม่มีใคร
เธออยู่ที่ใด ลืมหรือไร คำสัญญา
...คืนเศร้า...
โลกสีเทา เงียบเหงา เหว่ว้า
ดนตรีบรรเลง เป็นบทเพลงหยดน้ำตา
ทุกนาทีที่ผ่านไป คล้ายดั่งว่า จะขาดใจ
...คืนเศร้า...
เพราะเธอหรือเปล่า ทำฉันหวั่นไหว
เรื่องราวที่ผ่านมาฉันคงฝันไป
คิดว่า...รัก...ที่เธอให้นั้นมีอยู่จริง
31 มกราคม 2549 16:20 น.
แอ็ปเปิ้ล
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
อยากให้เธอเข้าใจและโปรดรับฟังฉันหน่อย
รู้ไหมคนคอยน้อยใจที่เห็นเธอเป็นแบบนี้
ระยะทางก็ห่างพอแล้วอย่าให้ใจต้องห่างเลยคนดี
ความผูกพันที่เคยมีอยากย้ำชัด ๆ ว่ายังไม่เปลี่ยนไป
ฉันเองก็คิดถึงเธอมากขึ้นทุกวันไม่แพ้กัน
ไม่เคยคิดทิ้งความผูกพันลงกลางคันให้หวั่นไหว
ความรักมีให้เท่าเดิมสิ่งที่เพิ่มคือความห่วงใย
หมั่นคอยดูแลและรักษาดวงใจจนกว่าเราจะได้พบกัน
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
ฟ้าอาจยังไม่มีเวลาแต่ก็ใช่ว่าจะละเลย
หากเธอเหงาส่งเสียงที่คุ้นเคยข้ามฟ้ามาหาฉัน
เบอร์เดิม คนเดิม หัวใจดวงเดิมก็แล้วกัน
ทุกซอกมุมฝัน ฉันจะไปกล่อมขวัญให้เธอเอง
รู้ไหมเราต่างเป็นคู่รักที่โชคดีที่สุดในโลก
ไม่มีความเศร้าโศรกใด ๆ ทำให้หัวใจถูกข่มเหง
หมื่นล้านความห่างไม่อาจเอาชนะพลังใจจากตัวเราเอง
ถึงวันนั้น ฟ้ากางจะบรรเลง เพลงรักแท้ ให้สองเรา
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
อย่าคิดมากนะคนดียังไงก็รักเธอ
ยังห่วงใย ยังคิดถึงเสมอ ขอใจเธออย่าเงียบเหงา
ไม่ว่าจะเกิดอะไร ถามฉันก่อนอย่าคาดเดา
จำไว้นะกว่าจะรักเท่าวันนี้ได้ไม่ง่ายเลย
ความห่างไกลไม่เคยทำให้เราไกลกัน
รับฟังหัวใจฉัน ได้โปรดอย่าชาเฉย
แม้ความจริงในใจ เธออาจไม่รู้อะไรเลย
แล้วกาลเวลาจะพิสูจน์ให้เธอที่คุ้นเคย
รู้สักวันว่ารักของฉันนั้นมีอยู่จริง
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
2655
