14 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
ท้องฟ้ามันดูเศร้า
เวลาที่เรานั้นไกลห่าง
แต่ละนาทีที่ต้องอยู่กับความอ้างว้าง
ดูช่างเคว้งคว้างจนเหงาจับใจ
นึกถึงคำพูดที่เธอบอกกัน
ไม่ว่าวันใดที่ใจต้องเศร้าเพียงไหน
ให้คิดเสมอว่าเธออยู่ข้าง ๆ คอยเป็นกำลังใจ
จะสุขจะทุกข์เพียงไรให้เธอได้ร่วมแบ่งปัน
แต่วันนี้เธอคงลืมไปแล้ว
ลืมบางสิ่งที่เธอเคยบอกกับฉัน
หรือว่ามันไม่มีค่าพอที่เธอจะจดจำ
แค่คำพูดที่ให้ความหวังกับผู้หญิงหนึ่งคน
มีความว่างเปล่าในแววตา
แสดงความเย็นชาไม่เคยเอาใจใส่
ไม่พูดไม่จา ทำเหินห่างกันไป
มีอะไร ๆ ที่ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยทำ
กำลังใจความห่วงใยจากเธอ
ฉันไขว่คว้าตามหาไม่เจอเลยรู้ไหม
การกระทำมันตรงข้ามกับสิ่งที่เธอพูดออกไป
ยังมีอะไรอีกไหมที่จะบอกให้ฉันมั่นใจ
.........ว่าเธอไม่ลืมกัน...........
14 กุมภาพันธ์ 2545 18:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
บทกวีแห่งความเศร้า
มีเรื่องราวเก่า ๆ ที่คอยทำร้าย
ใจหนึ่งใจนั้นได้แตกสลาย
หมดความหมายไปแล้วในวันวาน
จะเติมแต่งบทกวีสักกี่ครั้ง
มันก็ยังปะปนด้วยความเศร้าอยู่เสมอ
เขียนไปแต่ละทีหัวใจก็พลันละเมอ
เป็นเรื่องราวของเธอที่ค้างคาอยู่ในใจ
ไม่ได้อยากเป็นคนอ่อนแอ
แสดงความพ่ายแพ้ให้ใครต่อใครได้รับรู้
แต่บางสิ่งที่เห็นที่เป็นอยู่
คือฉันรู้ว่าการรอคอยจบสิ้นลง
เสียน้ำตามามากมายกับความรัก
หัวใจยังไม่เคยหยุดพักที่จะรักเธอคนนี้
คงถึงเวลาที่จะหยุดทุกอย่างเสียที
กลับมาดูแลใจที่ไม่มีค่าพอสำหรับใคร
แต่แล้วก็ต้องแพ้ใจตัวเอง
เมื่อมีใครเข้ามาบรรเลงให้ความรู้สึกเคลื่อนไหวต่อ
เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันเคยเฝ้ารอ
กลับมาสานต่อให้หัวใจมีเรี่ยวแรง
บทกวีของฉันเริ่มจะสดใส
แทรกซึมอุ่นไอความรู้สึกที่แสนหวาน
ลบร่องรอยเจ็บช้ำจากครั้งเมื่อวันวาน
ให้ฉันได้ข้ามผ่านคืนวันที่แสนดี
คิดอยู่เสมอว่าจะนานสักเท่าไร
ที่หัวใจยังอบอุ่นอยู่อย่างนี้
จะอีกนานไหมที่ยังได้รับความรู้สึกดีดี
ช่วยบอกกันทีว่าฉันจะยังมีเธอ
เพราะตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกหวั่นไหว
เห็นเธอเงียบไปเหมือนมีอะไรปิดบังฉัน
ลำบากใจหรือเปล่าที่ได้รู้จักกัน
หรือเพราะฟ้ากำหนดเวลาให้เธอและฉันน้อยไป
บทกวีของฉันคงต้องเศร้าอีกแล้ว
เหมือนแก้วที่หลอมใหม่กับมาร้าวอีกครั้ง
ความรู้สึกเดิม ๆ ยังตอกย้ำที่ใจกัน
ให้บางวันที่แสนเหงามีน้ำตา
5 กุมภาพันธ์ 2545 18:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
ที่ระเบียงยามดึกดื่นเวลานี้
เหลือเพียงฉันกับใจที่มีแต่ความเหงา
ท้องฟ้ายามค่ำคืนเหตุใดถึงดูเศร้า
หรือเพราะไร้แสงจันทร์ แสงดาวประดับประดา
เกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมาทีไร
หัวใจก็หวั่นไหวคิดถึงเธอทุกที
จะรับรู้บ้างไหม...เวลานี้
ว่ายังมีใครบางคนที่รอเธอ
หายไปนานเหลือเกิน
จนบางทีใจฉันก็เริ่มหวั่น
กลัวว่าสักวันเธอจะลืมกัน
ทิ้งความผูกพันให้เป็นแค่ฝันไป
คิดถึงกันบ้างหรือเปล่า
รู้สึกเหงาเหมือนกันบ้างไหม
สบายดีหรือไม่อย่างไร
รู้ไหมว่าคนไกล...เป็นห่วงเป็นใยเธอเหลือเกิน
ปล่อยใจให้ความเงียบเหงาพบกัน
เติมแต่งสีสันของวันเศร้าให้สดใส
กลับมามอบสิ่งดีดีให้ฉันได้มีกำลังใจ
ฉันรอเธอได้ไหม...ช่วยบอกเธอ
5 กุมภาพันธ์ 2545 08:52 น.
แอ็ปเปิ้ล
จมอยู่กับเวลาที่ผ่านมาของวันเก่า ๆ
ติดอยู่กับความเหงาที่เป็นเงาคอยตามเรื่อยไป
ทุก ๆ เรื่องราวมันบั่นทอนความรู้สึกของใจ
ไม่คิดที่จะฝันใฝ่กับสิ่งใด ๆ อีกเลย
เป็นคนไม่มีใคร เป็นคนไม่สำคัญ
จะในความจริงหรือความฝันฉันไม่เคยมีใคร
ไม่อยากจะผูกพัน ไม่อยากจะต้องเสียใจ
ไม่อยากแลเห็นสิ่งใดให้รับรู้แล้วมีน้ำตา
30 มกราคม 2545 16:19 น.
แอ็ปเปิ้ล
จะวันนี้...หรือพรุ่งนี้
ยังเป็นเธอคนดีที่สำคัญกว่าใครไหน ๆ
คนที่มีความหมายต่อความรู้สึกของใจ
อบอุ่นในความห่วงใยที่เธอเคยให้กัน
นั่งนับเวลา...ผ่านไปในแต่ละวัน
รู้เพียงว่าฉันไม่เคยหยุดคิดถึงเธอได้
ที่จริงมันก็นานที่เราเหินห่างกันไป
แต่รู้ไหม...ว่าใจฉันไม่เคยห่างเธอ
อาจเป็นเพราะถ้อยคำที่เธอเคยให้ไว้
ยังเอ่อล้นเต็มหัวใจไม่เคยจางหาย
ทุกครั้งที่นึกถึงขึ้นมาก็รู้สึกสบายใจ
เหมือนมีอะไร ๆ มากมายให้ใจผูกพัน
ฉันรู้ดีว่าไม่ใช่คนสำคัญ
แต่นั้น...มันไม่ได้ทำให้ฉันหวั่นไหว
อยากเป็นอะไร ๆ ที่ทำให้เธอได้อุ่นใจ
ไม่อยากเป็นแค่ใครคนหนึ่งที่เธอมองผ่านเลย
แทนคำนั้นของหัวใจ...
แทนความรู้สึกข้างในว่าห่วงหา
แทนทุกถ้อยคำที่ฉันได้พูดมันออกมา
อยากบอกเธอว่าแค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
850
