16 สิงหาคม 2545 00:10 น.
แอ็ปเปิ้ล
หากโลกนี้ไม่เคยหมุนเวียนเปลี่ยนไป
บางทีคนเราอาจจะไม่เข้าใจในบางสิ่ง
เรื่องราวร้อยแปด เหตุผลและความจริง
อาจต้องงมงายกับบางสิ่งที่หาคำตอบไม่เจอ
เหมือนกับความรักของเรา
ที่เป็นเรื่องเล่าาในนิทานอันฝันเพ้อ
ก่อนนั้น...เคยเชื่อมั่นในทุกสิ่งที่เป็นเธอ
แต่แล้ว...ก็กลับน้ำตาเอ่อ เมื่อเธอเปลี่ยนแปลงไป
เพิ่งรู้ในความเปลี่ยนแปลง
มันได้ทลายกำแพงความฝันอันเพ้อเจ้อ
ไม่เหลืออีกแล้ว...เมื่อภาพความรักวันนี้มันพร่าเบลอ
เตรียมใจรับกับคำว่า ไม่มีเธออีกต่อไป
ขอบคุณความเปลี่ยนแปลง
อย่างน้อยก็ไม่เคยเสแสร้งแกล้งหลอกลวงกัน
บทสรุปในนิทานความรักของฉัน
คือ เจ้าหญิงแห่งความผูกพัน ค้นพบความจริง
15 สิงหาคม 2545 23:59 น.
แอ็ปเปิ้ล
เก็บฉันไว้ในความทรงจำที่แสนดี
แม้คืนวันเหล่านี้...จะไม่ย้อนคืนมาหา
เหมือนฉันที่เก็บเธอไว้...ทุกวินาทีที่เข็มนาฬิกา
เคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ ท่ามกลางความเงียบงัน
เธอคงไม่รู้หรอกว่าใครที่นี่...
ใช้ชีวิตอยู่ได้ด้วยวิธีไหน
มีความสุขดี...กับทุกอาทรที่ส่งไป
แม้จะเป็นฝ่ายเดียวที่ฝั่นใฝ่...และคิดถึงเธอ
ขอให้ความคิดถึงของฉัน
เป็นดั่งสายลมพัดผ่านยามเธอเหนื่อยล้า
ขอให้ความห่วงใยที่มีให้เธอตลอดมา
ช่วยลบคืนวันที่เหว่ว้า...ในยามที่ห่างกัน
แม้เธอไม่มารับรู้
ว่าในความรักฉันมีเธออยู่ไม่เปลี่ยนไปไหน
แม้พรุ่งนี้โลกจะหมุนเราให้ยิ่งห่างไกล
แม้ไม่คิดถึงก็อย่าลบเลือนกันไป
เหมือนฉันที่จดจำเธอไว้...ทุกเวลานาที
10 สิงหาคม 2545 18:09 น.
แอ็ปเปิ้ล
ทำไมหัวใจไม่กว้างอย่างท้องฟ้า
จะได้ไม่แคร์กับการจากลาที่เธอไม่เคยมองเห็น
ทำไมไม่เป็นเช่นหินผาที่แกร่งกล้าชาเย็น
จะได้เจ็บไม่เป็น ไม่รู้สึกกับสิ่งใด
ทำไมถึงเป็นหัวใจเล็ก ๆ ที่อ่อนไหว
คอยซุกซ่อนคนของใจเอาไว้อยู่ตรงนี้
ทำไมยังเก็บความรักทั้งรู้ว่าค่ามันไม่มี
ทั้งที่รู้ดีว่าการจากไปของเธอยากที่จะหวนมา
ก็เพราะหัวใจมันบอกให้รอ
รอจนท้อ รอจนเหนื่อย รอจนล้า
เหตุผลเดียวที่ยังเชื่อมั่น ยังศรัทธา
และรอคอยตลอดมา คือ รักเธอ
1 สิงหาคม 2545 17:37 น.
แอ็ปเปิ้ล
แม้ความเป็นจริงจะรักเธอมากเท่าไร
แต่ฉันก็ไม่อาจก้าวเข้าไป ณ ที่ตรงนั้น
เส้นทางเดินของเรามันแตกต่างกัน
เธอมีคนร่วมฝันส่วนฉันเองไม่มีใคร
เพราะยังไม่อยากให้ใครมาแทนที่
แม้ช่องว่างระหว่างเราที่มีจะไกลห่างสักแค่ไหน
จะปล่อยให้ว่างเปล่า รกร้าง เดียวดาย
รอจนความรักเสี้ยวสุดท้าย จะหายไปกับคืนวัน
เข้าใจบ้างไหม...ว่าลืมไม่ได้
ล้านคำรัก คำห่วงใยที่บอกกัน
เทียบค่าไม่ได้เลยกับคำลาเพียงหนึ่งคำนั้น
นี่ใช่ไหม...คือของขวัญที่ให้ฉัน... คนดี
แม้ที่สุดจะไม่เหลือใคร
ฉันก็ยินดีที่จะทำอะไรเพื่อเธอบ้าง
คำพูดสุดท้ายของคนที่ไม่อาจร่วมทาง
ฉันรักเธอ...ได้ยินไหมคนห่างที่แสนไกล
8 กรกฎาคม 2545 19:55 น.
แอ็ปเปิ้ล
เก็บช่วงเวลาดีดีของวันเก่า เก่า
หยิบมาเล่าเมื่อความเหงานั้นมาเยี่ยม
อาจไม่สุข ไม่ซึ้ง ไม่เต็มเปี่ยม
เหมือนก่อนครั้งที่ยังมีกันและกัน
เก็บบันทึกในใจทุกเรื่องราว
ทุกความเหงา ดาวในใจเคยร่วมฝัน
ทุกความรัก เคยห่วงใยและผูกพัน
จะเก็บไว้ ณ ตรงนั้น ที่กลางใจ
ที่สุดแล้วยังคงทำให้สุขใจ
นึกถึงคราใดเหมือนมีเธออยู่ข้าง ๆ เสมอ
แค่นี้ก็เพียงพอแล้วแม้ไม่ได้พบเจอ
เพราะความรักที่ฉันมีให้เธอ จะเก็บอยู่ในใจเสมอและตลอดไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
746
