ขอบฟ้ามีจริงไหมฉันไม่อาจรู้ แต่ที่เห็นและเป็นอยู่มีเธอเสมอในหัวใจฉัน คนของวันวานและตลอดกาลแห่งความผูกพัน คำถามว่าเราเกิดมาเพื่ออะไรกัน วันนี้ฉันไม่ต้องการคำตอบใด ดวงดาวจะบรรดาลคำอธิษฐานให้ได้หรือเปล่า แต่ระหว่างเราไม่เคยต้องรอปาฎิหาริย์จากที่ไหน เมื่อทุก ๆ วัน คือความหมายที่ล้ำค่าต่อการก้าวไป ได้สูดอากาศ ได้ผ่อนลมหายใจ บนโลกที่มีกันก็พอ บทเพลงรักในวันนี้จะตราตรึงใจผู้คนอีกนานเท่าไร แต่เพลงชีวิตของเราจะบรรเลงต่อไปโดยไม่ต้องร้องขอ ฟังสิฟัง ในท่วงทำนอง ทุกบทตอนที่ฉันทักทอ อักษรจะเรียงตัวรอ ให้เธอมาซึบซับ ถึงทุกความรู้สึกที่มี ดอกไม้อาจหอมหวาน และงดงามไม่ได้ตลอดไป แต่อย่างน้อยก็ได้ทำหน้าที่ยิ่งใหญ่ก่อนจะร่วงโรยไปนับจากนี้ ความรักที่เราให้กันอาจไม่หอมหวาน ความงดงามอาจมองไม่มี ในสายตาใคร ๆ ก็ตามที แต่เรารู้ดีถึงมุมหนึ่งที่หัวใจเรามีให้กัน ขอบคุณเธอที่ไม่หวั่นไหวไปกับสิ่งรอบด้าน ขอบคุณทุกความรู้สึกที่อ่อนหวาน เป็นแรงบรรดาลใจให้ฉัน ขอบคุณที่ยืดหยัดอยู่ตรงนี้และเคียงข้างกัน ขอบคุณสองมืออุ่นคู่นั้นที่กอดฉันไว้ยามเดียวดาย ความอ่อนโยนที่เธอมีคงลบความอ่อนแอแย่ ๆ ในตัวฉัน น้ำตาของวานวัน แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มแห่งความสุขสดใส มีคำพูดหนึ่ง ที่ฉันเชื่อว่าอาจทดแทนได้มากกว่าคำขอบคุณที่ให้ไป อยากให้เธอฟังด้วยหัวใจ เพราะฉันเองก็บอกจากหัวใจว่า "รักเธอ"แอ็ปเปิ้ล...เมล็ดพันธุ์แห่งความรัก Because I Love You
สวัสดีเพื่อนเก่าที่แสนดี ยังจำฉันคนนี้ได้หรือเปล่า คิดถึงเธอจัง...เลยแวะมาทักทายสักคราว สบายดีหรือเปล่า สุข ทุกข์ อย่างไร ป่านนี้คงตั้งหน้าตั้งตาทำงาน เอกสารรอบด้านทำเธอเหนื่อยบ้างไหม ยิ้มบ้างนะ เดี๋ยวหน้าตาจะไม่สดใสไป ว่าง ๆ ก็หาเวลาให้กำไรชีวิตบ้างก็คงดี ส่วนตัวฉันเองก็ไม่มีอะไรมาก ชีวิตไม่ลำบาก ยังพอมีแรงเดินทางไปในทุกที่ ยังเป็นศิลปินคนเดิม ที่ร้อยแต่งบทกวี เป็นเพื่อนคนเก่า ที่ยังมีสิ่งดีดีมามอบให้เธอ คิดถึงเธอนะ...อยากย้ำคำนี้อีกครั้ง เปิดเพลงที่ชอบฟัง ก็นึกถึงเรื่องราวเก่า ๆ เสมอ และหนึ่งในนั้นก็มีเรื่องดีดีของเธอ มิตรภาพจากวันแรกเจอ จนวันนี้ก็ยังไม่หายไป ห่วงใยเธอนะ...ขอย้ำอีกที ไม่ว่าเวลาจะหมุนเปลี่ยนไปอีกกี่ปีก็อยากให้รู้ไว้ ในชีวิตของเธอจะมีคนผ่านเข้ามาหรือเดินจากไป ที่เดิมตรงนี้ ฉันจะส่งยิ้มให้เธออุ่นใจ ว่ายังมีกัน เป็นกำลังใจให้นะ...กับทุก ๆ เรื่องราว จะส่งผ่านคำอธิษฐานไปกับดาวงยามหลับฝัน วันใดที่ท้อใจ อย่าลืมนะว่าท้องฟ้ายังมีดวงตะวัน และโลกกว้างใบนี้ "ยังมีฉัน" เพื่อนเก่าคนเดิม
อุ่นใจเสมอ...ในวันที่เธออยู่เคียงข้าง ตลอดกาลเดินทาง...โลกกว้างช่างมีความหมาย แววตาคู่นั้น...ทำให้ชีวิตฉันไม่เดียวดาย บนเส้นทางที่ยาวไกล...มีลมหายใจเราไปด้วยกัน
มืออุ่น ๆ ที่คอยสัมผัส...อ้อมกอดรัดที่อ่อนหวาน รอยยิ้มบาง ๆ ที่ส่งผ่าน ความห่วงใยมาให้ฉัน ถ้อยคำละมุน ละไม รับรู้ได้ว่าเรารักกัน ได้แต่คิดว่าถ้าถึงวันนั้น...เราจะยังมีกันหรือเปล่าคนดี
วันที่ฉันเริ่มอ่อนแรง...หูตาฝ้าฟาง จะเดินแต่ละก้าวย่างก็ดูเชื่องช้าเต็มที่ พูดจาไม่ฉะฉาน เราต่างเลยวัยแห่งความฝันที่มี จะทำอะไรแต่ละที ก็งก ๆ เงิ้น ๆ ไม่ทันใจ
ผิวพรรณที่แต่งตึงก็เริ่มหย่อนคล้อย หยิบจับอะไรก็ไม่ค่อยจะถนัดสักเท่าไหร่ แผ่นหลังที่เคยตั้งตรงถึงวันนั้นก็โค้งงอไป เส้นเสียงที่สดใส ก็แหบพร่าไม่น่าฟัง
หากวันนั้นเราหันมองมาและเห็นกันและกันอยู่ ความหมายของการมีชีวิตคู่คือการมองย้อนไปถึงความหลัง รอยทางที่ผ่านมามีความรักของเราตามติดมาเป็นพลัง บั้นปลายชีวิตทั้งเธอและฉัน คงจบลงอย่างงดงาม
คนดี..ฉันอยากบอกว่า..รักเธอนะที่รัก เราจะเอนกายพิงพัก จะบอกรักทุก ๆ วัน โดยไม่ต้องถาม ภาพสุดท้ายก่อนหลับตาอยากเห็นเธออยู่เคียงข้างใต้ฟ้าคราม ตื่นขึ้นมาก็อยากพบเจอเป็นภาพแรกของฉัน เป็นนิยามรักของหัวใจ
+**+ มอบชีวิตไว้ให้กัน ...ให้เธอนั้นช่วยดูแล +**+ +**+ จงรักษาไว้ให้มันดีๆ ... ต่อไปนี้ขอมีเพียงแค่ +**+ +**+ ฉันและเธอตลอดไป ... ทางอีกไกลที่ต้องผ่าน +**+ +**+ เดินคู่กันไว้อย่างนี้ ... เธอรู้ใช่ไหมหัวใจบางๆ +**+ +**+ มีบางครั้งอ่อนแอสิ้นดี ... ขอให้มี คนปลอบใจไม่ห่างกัน +**+
+**+ รักที่มีไว้ให้กันในวันก่อน ...ไม่เคยเลือนลาง จางไปกว่านั้น +**+ +**+ รักกลับดูเหมือนเพิ่มขึ้นทุกวัน ... ยิ่งนานก็ยิ่งผูกพัน มีฉันต้องมีเธอ +**+ +**+ คู่ชีวิตที่มอบใจ ...คนสุดท้ายที่มีอยู่ ถ้าถึงวันนั้น ถึงวันชรา +**+ +**+ อยู่กันมาร่วงโรยทั้งคู่ ... ฉันรู้ดี ต้องมีกัน วันสิ้นลม +**+
*... วันนี้คุณบอกรัก...แล้วหรือยัง? ...*
ฉันมีช่วงเวลา ที่อ่อนล้า จนร้องไห้ มีวันที่เสียใจ มีสิ่งที่พลาดผิดไป ครั้งวันวาน มีความเศร้าที่เจือปน ในแต่ละวัน ที่เลยผ่าน มีซอกเล็กๆ ของอดีตกาลที่ไม่อาจต้านทานให้ลืมเลือน ฉันมีความหม่นเหงา ที่แฝงเงา ใต้ผืนฟ้า มีความหวังที่พังลงมา เป็นฝุ่นทราย อันเปรอะเปื้อน มีความสุข เพียงชั่วคราว ตื่นจากฝันก็ลางเลือน มีความจริง อยู่เป็นเพื่อน คอยย้ำเตือนว่า "อดทน" ฉันมีความว้าเหว่ ลอยร่อนเร ไร้จุดหมาย มีเพียงความเดียวดาย ซ่อนในใจ อันสับสน มีแต่ความท้อแท้ ฝังความอ่อนแอ ไว้ในตัวตน มีวันคืนที่มืดมน ความทรงจำถูกปะปนด้วยรอยน้ำตา แต่วันนี้แค่มีเธอชีวิตฉันก็ยิ้มได้ แม้ผ่านมามีเรื่องมากมายทำให้ใจต้องเหนื่อยล้า เธอคือดาวประดับใจที่ส่องแสงให้ชีวิตคนธรรมดา ผลิบานเป็นดอกรักที่มีค่าปรารถนาได้อยู่คู่ใจเธอ แค่มี เพียงแค่นี้ อุ่นใจแล้วสำหรับฉัน แค่มี เธอเติมฝัน ทุกสิ่งก็พลันสดใสเสมอ แค่มี รักผูกพัน หนึ่งใจฉัน หนึ่งใจเธอ ล้านอุปสรรคที่พบเจอ ก็ไม่หวั่นกลัว แค่เรามีเรา
คุณเคยไหม มองท้องฟ้า แล้วถามว่า เจ้าความรัก ที่ตามหา อยู่แห่งไหน จะมีไหม ใครสักคน คอยใส่ใจ ในวันที่ แสนเดียวดาย ไกลผู้คน คุณเคยไหม ยามผิวกาย ต้องสายลม หนาวขื่นขม กอดตัวเอง อยู่หลายหน หากจะมี อ้อมอุ่นไอ ใครอีกคน คงจะทำ ให้ผ่านพ้น ความหนาวใจ คุณเคยไหม สบสายตา กับดวงดาว แล้วความเหงา ก็ซึมแทรก จนหวั่นไหว อยากหันมา พบแววตา ความห่วงใย ที่ไม่เคย หมางเมินไป ไกลจากกัน คุณเคยไหม เจอผู้คน มากหลากหลาย ยิ้มทักทาย ยามสวนทาง แล้วผ่านผัน แต่ไม่มี ใครสักคน คอยผูกพัน อยู่เคียงข้าง กันและกัน ตลอดไป คุณเคยไหม เจอะและเจอ กับปัญหา บางเวลา ต้องการใคร อยู่ใกล้-ใกล้ รับฟังเรา กุมมือไว้ อย่างเข้าใจ ประคองกอด กระซิบบอก ยังมีกัน คุณเคยไหม อยากจะพูด คำว่ารัก ที่ฟูมฝัก จากหัวใจ ที่เปี่ยมฝัน มอบให้ใคร ที่พร้อมใจ ดูแลกัน เป็นคู่คิด คู่ชีวิต นิรันดร์กาล นี่อาจเป็น เพียงเหตุผล แค่บางส่วน ที่คนควร ร่วมเคียงอยู่ คู่ประสาน เติมแรงใจ บนทางเดิน ที่ยาวนาน ร่วมก้าวผ่าน ทุกความหมาย ของหัวใจ สำหรับฉัน หนึ่งเหตุผล ที่มีอยู่ คือรับรู้ ว่าเธอนั้น ดีแค่ไหน เมื่อเธอพร้อม ฉันก็พร้อม จะก้าวไป แค่รักเธอ จนหมดใจ ยังน้อยเกิน