21 กรกฎาคม 2546 11:25 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฝากเสียงเล็ก ๆ จากหัวใจไปกับฟ้าเบื้องบน
ฝากความคิดถึงปะปนไปกับสายลมไหว
ฝากฟ้าประทานพรให้กับเธอ
และบอกว่าฉันจะเป็นกำลังใจอยู่ไกล ๆ
อย่าลืม! หอบรักกองใหญ่ ไปวางแนบใจให้เธอที
บอกด้วยว่าฉันยังรอเธออยู่
อยากให้รู้ว่าคิดถึงเสมอ
และอยากให้เธอเดินไปด้วยกันบนทางสายนี้
อยากให้เธอเข้ามาสอนให้ฉันได้รู้สักที
ว่าความรักที่แสนดีมันเป็นอย่างไร
นั่งฟังเพลงเบา ๆ แล้วมองฟ้า
หรือฟ้ากว้างเกินกว่าจะเจอเธอได้
เธออยู่ไหน...มีตัวตนหรือเปล่า คนของใจ
อีกนานไหมกว่าเราจะได้มาเจอกัน
แด่ใครคนนั้น...คนเดียวบนโลกนี้
ที่อาจจะเข้าใจและรู้สึกดีในความเป็นฉัน
ไม่วันนี้ ก็พรุ่งนี้ หรือในสักวัน
ใจดวงน้อยของฉันคงได้เจอเธอคนดี
17 กรกฎาคม 2546 19:14 น.
แอ็ปเปิ้ล
ถ้าฉันเป็นพระจันทร์
ฉันคงเงียบงันถ้าดาวไม่เต็มฟ้า
ถ้าฉันเป็นตุ๊กตา
ฉันคงเหงายิ่งกว่าหากไม่มีใครมาพูดจา...กอดกัน
ถ้าฉันเป็นหนังสือ
ฉันคงน้อยใจหากไม่มีใครมาถือ..เปิดอ่านข้อความของฉัน
ถ้าหากฉันเป็นดวงตะวัน
ฉันคงคิดถึงพระจันทร์ที่ไม่เคยได้เจอ
ถ้าฉันเป็นดอกหญ้า
ฉันคงเปราะบาง อ่อนล้า อยู่เสมอ
ถ้าฉันเป็นก้อนหินช่างละเมอ
ฉันคงคอยเพ้อถึงดวงดาว
ถ้าฉันเป็นนาฬิกาทราย
ฉันคงร้องไห้ถ้าเวลาหายไปจากโลกใบเก่า
ถ้าฉันเป็นกระดาษที่บางเบา
ฉันคงลอยคว้างกลางสายลมเหงาไร้ราคา
ถ้าฉันเป็นตัวโน๊ตดนตรี
ฉันคงรู้สึกดีหากมีใครมาเริงระบำใต้เงาฟ้า
ถ้าฉันเป็นผู้หญิงเจ้าน้ำตา
ฉันคงเหว่ว้า...หากขาดเธอสักคน
ถ้าถามว่า....ทำไมเธอถึงสำคัญ
คำตอบนั้นคงมากมายด้วยเหตุผล
ถ้าหัวใจของฉันคือเธอคนเดียวที่มีอิทธิพล
...รัก...คงเป็นคำตอบเดียวในทุกเหตุผลของหัวใจ
17 กรกฎาคม 2546 18:58 น.
แอ็ปเปิ้ล
ระบายความฝันให้เป็นวันสีฟ้า
แต่งแต้มกาลเวลาให้เหมือนฟ้าที่สดใส
เรียงร้อยภาษารักด้วยสีฟ้ากรุ่นหัวใจ
เปลี่ยนโลกให้สดใสเป็นสีฟ้าที่เบิกบาน
เปลี่ยนความเศร้าให้เป็นความสุข
เปลี่ยนความทุกข์ให้เป็นความอ่อนหวาน
เปลี่ยนเสียงร้องไห้ให้เป็นเสียงหัวเราะชื่นบาน
เปลี่ยนสีหัวใจที่หม่นไหม้มานานเป็นสีฟ้าหวานจับใจ
เปลี่ยนความเหงาทุกพื้นที่ที่มืดมน
ละลายความหมองหม่นจากวันวานให้สดใส
เปลี่ยนสีดอกไม้ที่โรยลาจากกิ่งใบ
เปลี่ยนก้อนหินที่เปราะเปื้อนใหม่ให้งดงาม
ให้สีฟ้าแทนทุกความรู้สึก
แทนส่วนลึกในคำตอบของคำถาม
แทนความรักที่ไร้ซึ่งคำนิยาม
แทนความงดงามที่มีในหัวใจ
อุ่นละมัยแห่งสีสันวันฟ้าสวย
ขับกล่อมด้วยเพลงกวีที่อ่อนไหว
ชีวิตหนึ่งมีสักครั้งที่สุขใจ
บนโลกใหม่...โลกสีฟ้าแห่งจินตนาการ
7 กรกฎาคม 2546 14:00 น.
แอ็ปเปิ้ล
ดวงดาว ...ลอยตากฝน...อยู่บนฟ้า
ฉันแหงนหน้า...ค้นหาถึงความเหงา
บางทีฉันอาจเป็นเช่นดั่งดวงดาว
อยู่ในห้อง...ร้องไห้กับความเหงา...ไม่มีใคร
ความคิดถึงโลดแล่นสม่ำเสมอ
ณ ดินแดนที่ไกลห่างเธอหรืออีกฟ้าไหน
ใครคนหนึ่งยังคงงดงามท่ามกลางหัวใจ
ทุกเรื่องราวยังพลิ้วไหวตลอดมา
หากเธออยู่ที่ไหนแล้วได้ยินเสียงฉัน
อยากให้รู้ว่าทุกๆ วันมีฉันที่ห่วงหา
เราอาจไม่ได้เจอกันเธอคงลืมฉันไม่กับกาลเวลา
เธอคงบอกใครต่อใครว่าเลิกคิดถึงฉันแล้ว...ใช่ไหมคนดี
สำหรับฉัน ไม่เลย ไม่เคยตอบอย่างนั้น
ฉันยังตอบใคร ๆ อยู่ทุกวันว่า...คิดถึงเธอคนนี้
ห่างไกลเกินกว่าจะใกล้ แต่ยังมั่นคง ยังห่วงใยทุกที
อยากให้รู้ว่าทั้งชีวิตนี้....คิดถึงเพียงเธอ....
6 กรกฎาคม 2546 14:16 น.
แอ็ปเปิ้ล
ช่วงหนึ่งของเวลาแห่งความทุกข์
โลกเงียบงันเกินจะปลุกฟื้นคืนได้ใหม่
เข็มนาฬิกายังเคลื่อนผ่านหมุนเวียนไป
แต่หัวใจ..ฉันเหมือน...จะหยุดเดิน
บนหนทางที่ดูช่างเดียวดาย
เหลียวหาใครก็มีแต่จะห่างเหิน
เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่นบนทางเดิน
บางเบา อ่อนแรง ยากเกินจะสู้ไป
ความสุขสมที่เคยฝัน
ไม่อาจรู้ว่ามันมีจริงไหม
ชีวิตนี้ต้องเผชิญกับอะไร อีกเท่าใด
ถึงจะพบหนทางสว่างได้ในสักครา
อีกนานไหม...ที่ต้องร้องไห้
อีกกี่ครั้ง...ที่ต้องเดินผ่านผู้คนมากมายแต่เค้าไม่เห็นค่า
กี่ล้านคำ...เสียดแทงใจจนเจ็บชา
ได้แต่บอกตัวเองว่า....ให้อดทน
วันนี้ฉัน ก้าวต่อไป ยังไม่ไหว
ขอบฟ้าไกล เมฆหมอกบัง ทางสับสน
หรือนี่คือละครฉากหนึ่งของชีวิตที่ทุกข์ทน
ทำคนหนึ่งคนให้เจ็บปวดจนเกือบตาย
หากขอบฟ้าไม่มีจริง
หวังเพียงข้างหน้ามีกิ่งไม้สักกิ่งไว้พักใจที่ร้าวไหว
ค่ำคืนรอนแรมไม่รู้ทิศทางที่จะไป
รอตะวันพ้นฟ้าวันใหม่...หัวใจคงออกเดินทางได้อีกครา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1174
