7 ตุลาคม 2546 11:46 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฉันกางปีกหัวใจ
โบยบินไปบนท้องฟ้า
ฝากความรักความศรัทธา
บนทางเวลาที่ยาวไกล
เป็นสายใยความรัก
ที่ทอถักจากหัวใจ
แทนความคิดถึงที่มีให้
แทนความห่วงใยเมื่อไกลกัน
เธอจะได้รู้สึกดี
ว่าอย่างน้อยมีฉันคนนี้อยู่ตรงนั้น
ให้หัวใจรับรู้ถึงความผูกพัน
เราต่างมีกันและกันตลอดมา
แค่ได้รักในความไกลห่าง
เรียนรู้ถึงความอ้างว้างเหว่ว้า
อาจจะเหงาบ้างบางเวลา
แต่ทำให้รู้ค่าความห่วงใย
เก็บความคิดถึงของฉันไว้ดีดีนะ
แม้ว่าเราจะห่างไกลกันเพียงไหน
เก็บความรักของฉันไว้ใกล้ ๆ ใจ
ท่ามกลาง...ความห่างไกล
อยากให้จำไว้...เรายังมีเรา...
7 ตุลาคม 2546 11:32 น.
แอ็ปเปิ้ล
กลีบกุหลาบสีแดงสด
บางเบาอ่อนละเอียดเบียดกันเป็นกลุ่ม
ฝอยเกสรพลิ้วส่งกลิ่นหอม
แตะแต้มความหวานให้โลกครื้นเครง
ความรักกำลังเบ่งบาน
รอยยิ้มบางบางปริ่มเปรมบนแก้มใส
หญิงสาวประคองช่อกุหลาบแดงในอ้อมกอด
เสมือนว่า...จะปกป้องรักนี้มิให้ใครพรากไปได้
วันเวลาล่วงเลย
ความรักโบยบินหายไปไกลแสนไกล
โลกสีชมพูแปรเปลี่ยนเป็นสีเทา
และดูแคบคับไปถนัดตา
กุหลาบสีแดงดูซีดจางตามกาลเวลา
ถูกวางไว้บนชั้นอยู่อย่างนั้นนานนับปี
ความฝันเลือนลาง...ทุกอย่างเปลี่ยนไป
แต่ทว่า...เจ้าของกุหลาบช่อนั้น
ยังคงเด่นชัดอยู่กลางใจตลอดกาล
30 กันยายน 2546 17:08 น.
แอ็ปเปิ้ล
ค่ำคืนที่ยาวนาน
เหมือนราตรีกาลกำลังร้องไห้
พื้นหลังคือความมืดมิดมีดาวนับล้านประดับไว้
แสงหิงห้อยรำไรเปิดฉากเดินเรื่องราว
ใครคนหนึ่ง...มองพระจันทร์ผ่านกระจกบาง
แล้วเอื้อมมือสัมผัสน้ำค้างกลางลมหนาว
ที่หยดลงจากฟากฟ้าคล้ายสะเก็ดดาว
พร่าพราวในอุ้งมือคล้ายหยดน้ำตา
โลกยังหมุนไปอย่างเงียบ เงียบ
แต่หัวใจกลับเลาะเลียบไปตามมุมฟ้า
ตามเก็บฝันบนเมฆหม่นมาซับน้ำตา
ตลอดเวลาบนทางที่ห่างไกล
ที่สุดของความยาวนาน
คือตลอดกาลที่ไม่มีเธอมาเคียงใกล้
คือทุกวินาทีของชีวิตที่ผ่านไป
คือทุกลมหายใจที่เฝ้าแต่...คิดถึงเธอ
30 กันยายน 2546 15:33 น.
แอ็ปเปิ้ล
ฝันที่วาดไว้ในวันนั้นช่างแสนดี
ในวันนี้ก็ยังดีแม้ยังไปไม่ถึงฝัน
อาจผิดหวังจนร้องไห้แต่จะไม่หยุดลงกลางคัน
ก้าวต่อไปอย่างมุ่งมั่นแม้ฝันนั้นไกลแสนไกล
เราจะล้มอยู่อย่างนี้อีกไม่นาน
นำความผิดมาเป็นสะพานให้ข้ามไปไม่หวั่นไหว
สิ่งที่ทำ...อาจไม่มีความหมายสำหรับใคร
ไม่เป็นไร...เพราะฝันนั้นเป็นของเรา
เมื่อเบื้องบนยังเป็นฟ้ากว้าง
คอยปกคลุมตลอดทางไม่ให้เหงา
ภายใต้ความรู้สึกที่เป็นเรา
คือแรงใจที่โอบฝันให้ยาวนาน
บนหนทางที่ยิ่งใหญ่
ไฟฝันในใจจะทำให้ก้าวผ่าน
จะไม่ยอมแพ้...แม้ต้องล้มลุกคลุกคลาน
แล้วสักวันหนึ่งสักวันฝันนั้นจะเป็นจริง
30 กันยายน 2546 15:03 น.
แอ็ปเปิ้ล
ความรู้สึกเริ่มเคลื่อนไหว
เมื่อสายลมพัดใบไม้จนปลิวว่อน
ฉันนั่งลำพังบนม้าหินอ่อน
ความทรงจำก่อน ๆ เดินทางเข้ามา
ใต้ต้นไม้ที่ตรงนี้
จุดรวมฝันของมิตรภาพอันมีค่า
รอยยิ้ม เสียงหัวเราะ คำพูดจา
ฉันปรารถนาจะได้ยินอยู่เรื่อยไป
แต่เวลาไม่อาจหยุดและย้อนกลับ
ฉันเพียงมาซึบซับถึงความหมาย
แม้ทุกอย่างเป็นเพียงแค่ภาพถ่าย
ฉันยังยิ้มได้กับสายใยที่ผูกกัน
ใบไม้ร่วงหล่นจนเต็มลาน
ภาพวันวานของเพื่อนร่วมฝัน
เลือนหายไปตามทางหลากร้อยพัน
ที่ตรงนี้ ณ ปัจจุบันเป็นหนึ่งทรงจำมิตรภาพดีดี
นึกถึงวันเก่า ๆ
มีฉัน มีเธอ มีเรา ตรงนี้
เนิ่นนานห่างไกลเป็นเดือนเป็นปี
รู้ไหม...เพื่อน ๆ ที่แสนดี
ความคิดถึง ห่วงใยฉันยังมีให้เธอ(ไม่เปลี่ยนแปลง)
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแอ็ปเปิ้ล
หน้าส่วนตัว
1257
