9 สิงหาคม 2548 14:14 น.
แอลแมนโซ
1. เมื่อมีตัวละครไอ ขอให้คุณเตรียมใจว่าเขาจะตายด้วยโรคร้ายในตอนท้ายเรื่อง
2. ตำรวจจะสะสางคดีได้ก็ต่อเมื่อเขาถูกพักงานเท่านั้น
3. พระเอกจะไม่ร้องซักคำแม้จะโดนยำ โดนตื้บหนักแค่ไหน แต่ถ้านางเอกทายาที่แผลให้เมื่อไหร่ เขาจะร้องโอดโอย และในบางกรณีก็จะค้อนหนึ่งทีเป็นอย่างน้อย
4. ไม้ขีดไฟแค่ก้านเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะให้ความสว่างกับห้องทั้งห้องได้(ไฟแช้คก็ให้ผลเช่นเดียวกัน)
5. ผ้าห่มทุกผืนถูกออกแบบให้เป็นรูปตัว "L" เพื่อให้ด้านหนึ่งคลุมไปได้ถึงหน้าอกของผู้หญิง (มักจะหนีบไว้ด้วยรักแร้) ส่วนอีกด้านหนึ่งจะปกปิดได้เพียงแค่พ้นเอวผู้ชาย(ที่นอนอยู่ข้างๆเธอ) มาหน่อยนึง
6. สืบเนื่องจากข้อที่แล้ว ในกรณีที่บริเวณนั้นไม่มีผ้าห่มบรรยากาศรอบตัวชายหญิงคู่นั้นจะถูกปกคลุมด้วย หมอกแห่งศีลธรรม (บางที่เรียกว่า หม่องแห่งศีลธรรมก็มี)จนกว่าจะมีเสื้อผ้าติดตัว
7. ก้นผู้หญิงนั้นถือว่าโป๊ ส่วนก้นผู้ชายนั้นไม่
8. แผ่นดิสก์ทุกแผ่นสามารถใช้ได้กับคอมพิวเตอร์ทุกเครื่องไม่ว่าจะเป็นระบบปฎิบัติการอะไร เวอร์ชั่นไหนก็ตาม
9.ในถุงช้อบปิ้งจากซุบเปอร์มาเก็ตต้องมีขนมปังฝรั่งเศสแท่งยาวๆเสียบไว้อย่างน้อยหนึ่งอันเสมอ
10. หมายเลขโทรศัพท์ทุกหมายเลขในอเมริกาต้องขึ้นต้นด้วย "555" เท่านั้น
11. เราสามารถใช้เครดิตการ์ดหรือคลิบหนีบกระดาษในการสะเดาะล้อคประตูทุกบานได้เสมอ ยกเว้นในกรณีที่หลังประตูบานนั้นมีเด็กติดอยู่และไฟกำลังไหม้ท่วมตึก
12. ทุกคนที่ตื่นจากฝันร้ายจะลุกขึ้นนั่งตัวตรงเหงื่อแตกพลั่ก หอบฮั่กๆหันมองรอบตัว
13. เกือบจะทุกครั้งที่รถคว่ำหรือชนกันอย่างแรง รถจะระเบิดอย่างรุนแรงและบางทีก็จะ ระเบิดซ้ำ ๆ กันสองสามครั้งจากมุมมองที่ต่างกัน
14. เมื่อตำรวจสืบคดีอะไรก็ตามการเข้าไปหาข้อมูลในบาร์อโกโก้นั้นนับเป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ และถึงแม้จะเข้าไปตอนแปดโมงเช้าไม่มีแขกมาเที่ยวซักคนบนเวทีก็ต้องมีน้องๆเต้นอยู่เสมอ (พร้อมด้วยหมอกแห่งศีลธรรม)
15. ไม่ว่าคุณพ่อจะทำงานอะไร เขาจะจำวันเกิดลูกชาย (มักจะอายุแปดขวบ)ไม่ได้เลย หรือในกรณีที่จำได้เขาก็จะกลับมาร่วมฉลองไม่ทัน
16. ตำรวจผู้ซื่อสัตย์ และขยันขันแข็งมาตลอดชีวิตการทำงานจะถูกยิงตายก่อนเกษียณสามวัน
17. เมื่อไหร่ที่ได้เห็นกระจกบานใหญ่ ไม่ว่าจะแนวตั้งหรือแนวนอนจะมีคนถูกโยน หรือถูกถีบทะลุออกมาภายในเวลาไม่ถึงอึดใจ
18.เมื่อคุณต้องวิ่งหนีการตามล่าจากผู้ร้ายพร้อมอาวุธครบมือกลางเมืองใหญ่ขอให้สบายใจได้ว่า จะมีขบวนพาเหรดอะไรซักอย่างมาให้คุณได้พลางตัวได้อย่างหวุดหวิด
19. ในกรณีที่ไม่มีขบวนพาเหรดขอให้คุณกระโดดลงแม่น้ำลำคลองที่ใกล้ที่สุด กระสุนของผู้ร้าย ทะลุน้ำลงไปแล้วเฉียดตัวคุณไปมา ไม่ว่าคุณจะอยู่ตื้นแค่ไหน
20. เมื่อมีเสียงลึกลับดังขึ้นมากลางดึกในบ้านผีสิงคุณผู้หญิงมักจะออกสำรวจพื้นที่ในชุดนอนโปร่ง และเปิดเผยที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้
21. เมื่อกระสุนหมด คุณจะมีกระสุนสำรองในกระเป๋ากางเกงเสมอแม้คุณจะไม่ได้พกมันมาด้วยก็ตาม
22.ไม่ว่าเมืองใดถ้าถูกคุกคามด้วยสัตว์ร้ายกระหายเลือดคร่าชีวิตผู้คนไปแล้วเป็นสิบ นายกเทศมนตรี ของเมืองนั้นจะคำนึงถึงภาพพจน์ของเมือง ในฐานะเมืองท่องเที่ยวหรือไม่ก็งานแสดงศิลปะที่กำลัง จะจัดในอีกสองวันเป็นอันดับแรก
23. ไม่ว่าคุณจะถูกรุมล้อมด้วยฝ่ายตรงข้ามเป็นสิบหรือมากกว่านั้นถ้าการต่อสู้กันมีส่วนผสมของมวยจีนอยู่ ฝ่ายตรงข้ามจะเข้ามาโจมตีคุณทีละคนเท่านั้น ส่วนที่เหลือจะเต้นวนไปรอบๆ รอให้เพื่อนถูกเตะก่อน
24. จะมีที่ว่างให้คุณได้จอดรถหนึ่งที่เสมอ หน้าตึกที่คุณจะต้องเข้าไปไม่ว่าจะอยู่ในเมืองใหญ่แออัด แค่ไหนก็ตาม
25. ใครก็นำเครื่องบินลงจอดได้ขอให้มีใครอีกซักคนที่หอบังคับการคอยแนะนำผ่านทางเฮดโฟน
26. พนักงานขับพาหนะทุกประเภท ถ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์นั้นๆ(แถวบ้านผมเรียกว่าไม่รู้ อิโหน่อิเหน่) จะมีโอกาสตายเพราะลูกหลงมากกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์
27. ไม่เคยมีสวิตช์ไฟในห้องครัวถ้าต้องเข้าครัวตอนดึกการเปิดตู้เย็นเป็นหนทางเดียวที่จะได้มาซึ่ง แสงสว่าง
28. สุนัขมักจะเป็นอมตะ ยกเว้นกรณีที่ต้องข้องเกี่ยวกับสัตว์นอกโลกหรือหุ่นยนต์จากอนาคต
29. ในห้องเก็บของทุกบ้านจะมีลังเก็บของเก่าในลังนั้นถ้าค้นอย่างตั้งใจจะไม่เจออะไรที่สำคัญ แต่เมื่อทำหล่นเมื่อไหร่ของสำคัญที่ว่าจะโผล่ออกมาเองส่วนใหญ่จะเป็นข่าวการตายอันแปลก ประหลาดที่ตัดมาจากหนังสือพิมพ์)
30. ทุกเช้าคุณแม่จะเตรียม ไข่ดาว เบคอน และวัฟเฟิลไว้บนโต๊ะเสมอถึงแม้คุณพ่อกับคุณลูกจะ ไม่เคยกินเลยก็ตาม (คุณพ่อจะซดกาแฟ คุณลูกจะซดน้ำส้มแล้วก็รีบออกจากบ้านไปทันที)
31.ลิปลติกทุกแท่งทุกยี่ห้อเมื่อได้ทาแล้วมันก็จะจะติดทนอยู่บนริมฝีปากคุณอย่างมหัศจรรย์ ต่อให้ไปลุยน้ำลุยไฟที่ไหนก็จะไม่เลือนออก
32. คนหนึ่งคนมีโอกาสยิงคนยี่สิบคนตายหมดมากกว่าคนยี่สิบคนยิงคนหนึ่งคนให้ตาย
33.ตำรวจทุกคนจะต้องกรอกแบบฟอร์ม บอกลักษณะนิสัยมอบไว้ที่กรมก่อนที่จะเข้าทำงาน เพื่อที่มื่อไหร่ก็ตามที่จะต้องมีคู่หูคนใหม่ ทางกรมจะได้เลือกผู้ที่มีนิสัยเข้ากันไม่ได้มาให้อย่างถูกต้อง
34. ข่าวในโทรทัศน์จะมีแต่เรื่องที่สำคัญต่อคุณเท่านั้น
35. ไม่ว่าจะอยู่ในตึกไหนในกรุงปารีสเราจะมองเห็นหอไอเฟลได้อย่างไม่มีปัญหา
36. ท่อแอร์ในตึกทุกแห่งเป็นที่ที่ดีที่สุดในการหนีผู้ร้ายและมันยังนำเราไปสู่ทุกที่ในตึกนั้นได้โดย ไม่มีใครสังเกต
37. ไม่ว่าเราจะตัวใหญ่แค่ไหน ท่อแอร์จะใหญ่กว่าเราเสมอ
38. เมื่อต้องจ่ายค่าแท็กซี่จงล้วงเข้าไปในกระเป๋าสตังค์แล้วหยิบเงินออกมามั่วๆโดยไม่ต้องก้มลงไปดู เงินที่หยิบออกมาจะมีค่าเท่ากับค่าโดยสารพอดีทุกครั้งไป
39. ชาวต่างชาติจะพูดภาษาอังกฤษเท่านั้นแม้ว่าจะคุยกับคนชาติเดียวกันสองต่อสองก็ตาม
40.เลื่อยไฟฟ้าเป็นของใช้ประจำบ้านที่จะมาอยู่ใกล้ๆมือทุกครั้งที่ต้องการจะใช้และไม่ว่าคุณจะเคยใช้ มาก่อนหรือไม่ก็ตามเพียงแค่หยิบขึ้นมาคุณก็จะใช้มันเป็นได้อย่างคล่องแคล่วทันที
41. เมื่ออยู่ในสนามรบ อย่าเอารูปแฟนขึ้นมาดูอย่าอ่านจดหมายที่ได้รับจากทางบ้าน อย่าเล่าเรื่อง ประทับใจในวัยเด็กให้ใครฟัง คุณจะรอดชีวิตกลับบ้านแน่นอน
3 สิงหาคม 2548 21:27 น.
แอลแมนโซ
1. พระเอกที่ท่าทางงี่เง่าหรือน่าสมเพช มักจะเจอเรื่องโชคดีแบบไม่น่าเชื่อ (และน่าอิจฉา) เสมอ
เช่น เจ้า โนบีตะ ที่อยู่ดีๆ ก็มี โดเรมอน โผล่พรวดออกมาจากลิ้นชัก
อุราชิมาเคทาโร่ แห่ง บ้านพักอลเวง (Love Hina) ที่อยู่ๆก็ได้รับมรดกเป็นหอพักหญิงที่มีสาวอยู่กันตรึม
2. คู่แข่งพระเอกจะเหมือนเก่งกว่า เท่กว่าพระเอกอยู่เสมอ
ซึ่งพระเอกจะไม่มีวันสู้เลย ยกเว้นจะฮึดสุดๆ หรือฟลุกเด็ดๆ
เจ้าคู่แข่งคนนั้นถึงจะแพ้ ดูอย่างในเรื่อง ซึบาสะ
ที่จริงๆแล้ว มิสุงิ จุน เก่งกว่า ซึบาสะ เสียอีกในช่วงแรกๆ แต่ดันเป็นโรคหัวใจเสียอีก
ปิศาจจิ้งจอกทามาโมะ ใน มืออสูรล่าปิศาจ ก็เก่งกว่า คุณครูนูเบ ตั้งเยอะ แต่ก็แพ้ลูกอึด
หรือเจ้า ไคบะ เซโตะ ในเรื่อง เกมส์กลคนอัจฉริยะ ก็มีการ์ดบลูอายส์ ไวท์ดราก้อนตั้งสามใบ
แต่ก็มักจะไปแพ้ครีโบ้เห่ยๆของยูกิได้บ่อยๆไป
3. แล้วไอ้ตัวข้างต้นที่กล่าวถึง มักจะกลับใจมาเป็นพวกพระเอกภายหลังเสมอ
โดยจะเหลือคำพูดแก้เกี้ยวประมาณว่า ข้าร่วมมือกะเอ็งแค่ครั้งนี้เท่านั้นนะเฟ้ย อย่าลืมว่าเราเป็นศัตรูกัน
(แต่ก็ตามมาช่วยแทบทุกครั้ง บางทีถึงขนาดตายแทนกันได้)
4. เวลาไปเที่ยวตามเกาะ ตามป่า ตามเขา ควรเช็คประวัติเพื่อนฝูงที่ไปเที่ยวให้ดี
ว่ามีใครที่มีประวัติอะไรแปลกๆ เมื่อสี่ซ้าห้าสิบปีก่อนหรือไม่
ไม่งั้นเกาะนั้นอาจจะกลายเป็นห้องปิดตายขนาดยักษ์ และมีฆาตกรโรคจิตโผล่มาได้
แล้วก็จะมีคนพูดขึ้นมาว่า อ้ะ หรือจะเป็นเรื่องเมื่อสิบปีก่อน... ให้คนอื่นหน้าซีดกันเล่นๆ
5. คินดะอิจิ ฮาจิเมะ และ เอโดงาวะ โคนัน คือ ตัวซวยและตัวอันตราย
ของตำรวจญี่ปุ่น ด้วยเจ้าหมอสองคนนี่โผล่ไปที่ไหน มีคนตายแบบแปลกๆทุกรายไป
6. แฟนของเจ้าสองคนข้างบน คุ้นเคยและเห็นคนตายต่อหน้าต่อตามาไม่ต่ำกว่ายี่สิบศพ
แต่ทุกครั้งที่เห็นคนตาย เธอก็จะร้องกรี๊ดและเป็นลมได้ทุกครั้ง (น่าจะชินเสียบ้างนะ)
7. ฆาตกรอัจฉริยะที่วางแผนฆาตกรรมซ่อนเงื่อนอย่างแยบยลในห้องปิดตายสารพัดจะลึกลับ
มักจะพลาดแบบงี่เง่า เช่น ทิ้งก้นบุหรี่หรือกระดุม แหวน หรืออะไรๆ ที่มันส่อให้โยงถึงตัวเองเอาไว้
8. ตำรวจญี่ปุ่นมีการทำงานที่เปิดกว้างแบบสุดๆ
ยอมให้เด็กตัวกระเปี๊ยกและเด็กมัธยมเข้าถึงหลักฐานฆาตกรรมได้โดยสมบูรณ์
9. ฟองสบู่และหมอกควัน ในการ์ตูนญี่ปุ่นทำหน้าที่ของมันได้ดีเสมอ โดยเฉพาะในฉากโรงอาบน้ำ
คือมันจะคอยลอยไปปิดไอ้ส่วนที่ผู้อ่านอยากเห็นอย่างมิดชิดทุกครั้ง
10. เวลาผู้หญิงแก้ผ้า จะมีเสียง ฟ้าว วืด ซ่า ผ่าง ควับหรือ พรวด และ ฯลฯ
ออกมาจากส่วนที่พึงสงวนเสมอ
11. การ์ตูนเกี่ยวกับการทำอาหาร จะพบสัจธรรมว่า
พระเอกสามารถใช้หม้อหรือกระทะใบย่อมๆ แต่ทำอาหารเลี้ยงคนได้ทั้งโตเกียวโดม
12. ลูกบอลในการ์ตูนเรื่อง ซึบาสะ นั้น ลอยช้ามาก
ระหว่างเท้าถึงประตูนั้น นักเตะสามารถระลึกความหลังได้กว่าชาติครึ่ง
ประมาณว่ายิงแล้วนึกถึงเพื่อนฝูงญาติโยมและครูอาจารย์ได้โขยงนึงบอลถึงเข้าประตู
13. การ์ตูนเรื่องข้างบน ถ้าเป็นแมตช์สำคัญ ทีมญี่ปุ่นจะถูกยิงนำไปจนหายห่วง เพื่อรอจังหวะยิง
มาจนกระทั่งกลับมานำได้ในนาทีสุดท้ายของการแข่งขันทุกทีไป
14. นางเอกส่วนใหญ่จะเกลียดขี้หน้า หรือไม่ชอบพระเอกมาตั้งแต่ต้น
แต่ลึกๆจะแอบเป็นห่วงอยู่เสมอ และจะออกไปในรูปของซ้อมไปห่วงไปมากกว่า
15. ถ้าพระเอกมีเหตุผลที่น่าจะให้เข้าใจผิดกับนางเอก เช่น
มีรุ่นน้องมาให้ของขวัญ เดินออกมาจากโรงแรมกับใคร หรือมีคนแปลกหน้ามาจุ๊บ
คุณไม่ต้องห่วง นางเอกเห็นแน่ๆ เห็นกับตาเลยด้วย
16. ถ้ามีการอาบน้ำในห้องสาธารณะหรือบ่อน้ำแร่
มีโอกาสถึง 90% ที่ ไม่พระเอกก็นางเอกที่จะลงบ่อหรือเข้าห้องน้ำผิด
หรือมาพบภายหลังว่าเป็นบ่ออาบน้ำรวม
26 กรกฎาคม 2548 15:04 น.
แอลแมนโซ
...อย่าตัดสินหนังสือว่าดี แค่ปกสวยๆ
...อย่าบอกว่า.น่ารักเหลือเกิน แค่คุยกันหนเดียว
คนที่ไม่ชอบอ่านหนังสือเลยใช่ว่าจะมีหนังสือเล่มแรกที่ชอบไม่ได้
คนที่บอกว่าจะไม่แต่งงานมักแซงหน้าแจกการ์ดก่อนคนอื่นเสมอ
...อย่าตกใจเมื่ออ่านหนังสือระดับ Best Seller แล้วไม่ชอบ
...ถ้ารักคนคนเดียวกับที่คนอื่นรัก...คงแย่งกันน่าดู
การชอบหนังสือสักเล่มไม่ได้หมายความว่า..หนังสือเล่มนั้น..เนื้อหาดีทุกหน้า
การรู้สึกดีกับใครสักคน..ไม่จำเป็นว่า..เขาต้องไม่มีข้อเสียอะไรเลย***
...อย่าเสียดายเวลา ถ้าอ่านหนังสือบางเล่มจบแล้วพบว่า..ไม่ใช่แบบที่ชอบ
จงรู้สึกดีกับการใช้เวลากับใครสักคนหนึ่งอย่างเต็มที่...
เพราะอย่างน้อยที่ผ่านมา ย่อมต้องมีช่วงเวลาที่มีความสุขอย่างแน่นอน
...แม้วันหนึ่งจะรู้ว่า เขาหรือเธอคนนั้นไม่ใช่เลยสักนิด
เพราะอย่างน้อย...เราก็ได้รู้จักตัวเองมากขึ้นและพร้อมที่จะตามหาคนของเราต่อไป
การอ่านหนังสือสักเล่มต้องใช้เวลา
...เราไม่สามารถรู้จักใครสักคนได้ดีตั้งแต่วันแรก
...หนังสือมีสิ่งต่างๆ หลากหลายให้ศึกษา
ทดลองอ่านดูก่อนที่จะตัดสินว่าน่าเบื่อ
... บางครั้งสิ่งที่เราไม่เห็นประโยชน์และมองผ่านมันไป.
วันหนึ่งมันอาจจะมีค่าสำหรับเราแล้วในตอนจบ
ก็จะรู้ว่าหนังสือประเภทไหนเหมาะกับเราที่สุด
เหมือนกับความรัก
...ทุกครั้งที่เรามีความรักกับใครสักคนนั้น แม้ทุกอย่างจะเดินมาถึงจุดจบ
แต่คนทั้งคู่ย่อมได้รับอะไรจากสิ่งต่างๆ ที่ผ่านมาโดยไม่รู้ตัว
อย่างน้อยที่สุดก็ได้บทเรียนที่มีค่าเพิ่มอีกบทหนึ่งบทเรียน
ที่จะนำไปสร้างความรักครั้งใหม่ให้มีรากฐานที่ดีกว่าที่ผ่านมา
สำหรับฉัน "ความรัก" เปรียบเหมือน..
... การได้อ่านหนังสือหลายๆ เล่ม (อ่านทีละเล่มนะจ๊ะ)
แต่ละเล่มที่ผ่านไปสอนให้ฉันเข้มแข็ง
สอนให้ฉันรู้จักโลกที่เป็นจริง
และสอนให้ฉันรู้จักใจของตัวเอง
แม้ว่าตอนจบของแต่ละเล่มจะไม่สมใจ
แต่ฉันก็ไม่คิดจะหยุด ท้อ หรือกลัวที่จะค้นหา
ฉันจะอ่านต่อไป จนกว่าจะเจอ "หนังสือของฉัน" ^-^
คุณล่ะเจอรึยัง?
ถ้าเจอแล้วอย่าลังเลที่จะหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน
อย่ากลัวที่จะเสียเวลาและผิดหวัง
ไม่แน่นะเล่มที่อยู่ในมือตอนนี้น่ะ
อาจจะตรงกับความรู้สึกของคุณที่สุดก็ได้
22 มิถุนายน 2548 01:19 น.
แอลแมนโซ
ความรักทำให้ฉันเจ็บ ทำให้ฉันเป็นคนเย็นชา
ภายนอกเหมือนจะดูว่าฉันไม่แคร์ใคร ไม่แคร์เขา
แต่ลึกๆฉันต้องการใครสักคนเข้ามาดูแล
ภาพลักษณ์ภายนอกดูเป็นคนตรงๆ
ไม่สนใจ เย็นชา แข็งแกร่ง
ฉันไม่เคยไหวสะท้านไม่ว่าจะมีเรื่องอะไรมากระทบจิตใจฉัน
ฉันยังนิ่งอยู่ได้ด้วยสายตาที่มองไปข้างหน้าอย่างไร้ความรู้สึก
ไม่ค่อยมีใครหรอกที่จะกล้าเข้ามาหาฉัน
เขามักมองหน้าฉันด้วยสายตาที่ไม่อยากเข้าใกล้
ใครๆก็มองว่าฉันหยิ่ง ถือตัว คบคนยาก
แต่ไม่ใครรู้ดีเท่าเพื่อนคนหนึ่งของฉันหรอก
เขารู้ว่าที่จริงแล้วฉันเป็นคนขี้แย อ่อนแอ แล้วชอบทำเป็นเข้มแข็ง
รู้ว่าฉันอ่อนไหวง่าย ขี้สงสาร และก็ช่างฝัน
ทุกอย่างที่ฉันแสดงออกมันเป็นแค่เปลือก
เปลือกที่คอยเป็นเกาะป้องกัน
ปกป้องฉันจากสิ่งรอบตัวเท่านั้น
เราสองคนไม่เคยปิดบังอะไรกัน
ถึงฉันไม่เคยพูดเขาก็เข้าใจ
เขาจึงมีคำพูดมาแดกดัน มาสะกิดความคิดของฉันซะทุกที
ทุกวันนี้เราก็ยังคบกัน ไปด้วยกันตลอด ไม่เปลี่ยนแปลง
เราสองคนดูเหมือนเป็นแฟนกันแต่มันไม่ใช่
ที่สำคัญฉันมีแฟนแล้ว แต่พึ่งถูกทิ้ง
ด้วยเหตุผลที่ว่า ดูเหมือนฉันหยิ่ง ครอบครัวเขาไม่ชอบ
แต่ความจริงแล้วคือ เขามีคนใหม่เท่านั้นเอง
ตลอดเวลาเพื่อนฉันก็รู้เหตุการณ์ทุกอย่าง
ตั้งแต่วันเริ่มต้น จุดวันสุดท้าย และวันต่อๆ มาของวันสุดท้าย
เขาคงทนไม่ไหวมั๊ง จึงเกิดเหตุการณ์ที่คาดไม่ถึงขึ้น
ไอ้เมย์ แกเป็นอะไรของแกวะ ทำตัวแบบนี้อะไรของแกวะ
ฉันก็เป็นแบบนี้ของฉันไม่ได้เปลี่ยนไปเลย ไม่แปลกไปด้วย
ไม่แปลกเหรอ แกมัวแต่นั่งเสียใจ เศร้าโศก ไม่มีชีวิตชีวา ข้าวปลาไม่กิน เพราะเลิกกับมันนี่นะ แกคิดว่าแกทำถูกแล้วเหรอวะ
ปล่าวฉันไม่ได้เป็นอะไร
ดูเหมือนเขาจะโมโหมาก ถามด้วยเสียงที่ดัง และยิ่งได้คำตอบที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียหยิ่งๆ นิ่งๆ ท่าทางไม่สนใจแล้วมันยิ่งทำให้อารมณ์ของเขามากขึ้นด้วย
เมย์แกโกหก กูเป็นเพื่อนมึงนะ ทำไม่กูจะดูไม่ออก
ไม่ได้เป็นไร ไม่หิว เบื่อแค่นั้นเอง
โกหกมึงยังมันอยู่ เพื่ออะไรวะ มันก็เลิกกับมึงไปแล้ว อีกอย่างมึงก็พูดซะแรง เสียใจที่พูดไปแบบนั้นเหรอ
ไม่ใช่
ไม่ใช่อะไร มึงกับมัน มิตรภาพไม่เหลือแล้ว อยากพูดแบบนั้นเอง ไม่คงคิดว่ามึงเกลียดมัน มันเองก็คงเกลียดมึงเหมือนกันแหละ
พูดจบยัง
ทำไมกูพูดผิดเหรอ ไม่ก็ไม่ใช่คนดีอะไร ที่มึงจะมานั่งเสียใจ
กูรู้
รู้แล้วทำไมเป็นแบบนี้วะ
ก็กูโมโหที่มันโกหกกู อีกอย่างกูทนไม่ได้เหรอที่จะแอบคบกับมัน อย่างที่มันขอ ทุเรศน์ กูมีศักดิ์ศร๊ กูเกลียดมัน
เกลียด มึงเกลียดมัน แล้วทำไมต้องมานั่งเศร้าล่ะ มึงคิดถึงมัน
เคน มึงก็รู้ว่ากูไม่เคยง้อใคร
ใช่กูรู้ ก็เพราะมึงเป็นแบบนี้ไง แล้วก็มานั่งเสียใจทีหลัง
กูรักมันได้กูก็เกลียดมันได้ ไม่ยากหรอก
ทุเรศน์ กูให้มึงพูดใหม่
ทำไม กูคิดถึงมัน กูรักมันอยู่ กูลืมไม่ได้ กูเป็นแบบนี้ก็เพราะมัน กูไม่อยากเลิกกับมัน มึงพอใจยังที่ได้ยิน
กูเห็นมึงร้องไห้
ใช่กูร้องไห้ทุกคืน ทำไม มึงจะเยาะเย้ยกูใช่มั๊ย ว่ากูอ่อนแอ ขี้แยแล้วทำเป็นเข้มแข็ง
เปล่า เคนแค่ไม่อยากให้เมย์เสียใจกับคนแบบนี้ เขาไม่มีค่าพอให้เมย์เสียใจหรอก
.................................
เมย์กำลังร้องไห้
ลืมเถอะนะ คำสัญญาเหล่านั้นไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เมย์ลืมเขาเถอะนะ
............................
เมย์ เคนอยู่ข้างเมย์นะ เมย์เสียใจเพื่อใครเหรอ เคนไม่อยากให้เมย์เสียใจ เพื่อตัวเองนะเมย์ เดียวก็มีคนใหม่เข้ามา คนที่ดีกว่าเขาไง
..........................
เมย์ เคนรักเมย์นะ เคนไม่อยากให้เมย์เป็นแบบนี้ เคนเห็นเมย์เจ็บ เคนก็เจ็บด้วย เคนไม่สามารถทำให้เมย์หายเจ็บได้ มันเหมือนเคนดูแลเมย์ไม่ได้ ใครทิ้งเมย์ ก็ช่าง แต่เคนจะอยู่ข้างๆ เมย์ เคนสัญญา
ฉันรู้อย่างเดียวว่าฉันร้องไห้ตลอดเวลา
ไม่ใช่เพราะเจ็บที่เลิกกับแฟน แต่........
เพราะเพื่อนที่คบกันมานานมาบอกรักฉัน
และก็เสียใจที่ทำไมฉันไม่เคยมองคนที่ใกล้ตัวและอยู่ข้างฉันตลอดเวลาเลย
เขาไม่เคยทำให้ฉันเสียใจเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ครั้งนี้เขาทำให้ฉันเสียใจ ที่ฉันมองข้ามสิ่งดีๆ ที่อยู่ใกล้ๆไป
มือที่จับไหล่ฉัน มือที่ลูบศีรษะฉัน
มันช่างอบอุ่นจริงๆ ฉันเพิ่งสังเกตว่า............
ความจริงแล้ว ใครกันแน่ที่ฉันอยู่แล้วมีค่า อยู่แล้วมีความสุข สบายใจ และอบอุ่น
ฉันเพิ่งสัมผัสมันได้ด้วยใจ และความรู้สึก
ในที่สุดฉันก็ไม่ต้องตกอยู่กับความเสียใจ การไขว้คว้า ค้นหาอีกแล้ว
เพราะมันคือคนที่อยู่ข้างๆ ฉันนั้นเอง
18 มิถุนายน 2548 01:10 น.
แอลแมนโซ
.......เธอไม่ต้องใส่ใจคนเห็นแก่ตัวอย่างฉันหรอก.....
คนอย่างฉันมันไม่เคยสนใจความรู้สึกของใคร
ฉันทำอะไรตามใจตัวเองเสมอ
.......ฉันไม่สนหรอกว่าเธอจะคิดยังไง ก้อฉันจะทำแบบนี้......
ได้โปรดอย่าห้ามเลยนะ เธอก็รู้ว่ายังไงก็ห้ามไม่ได้
เพราะฉันเคยชินไปซะแล้ว เธอไม่ได้รักฉัน
.......ฉันไม่สนใจหรอก เพราะนั้นมันเป็นความรู้สึกของเธอ
แต่ฉันจะรัก ใครจะทำไม มันความรู้สึกของฉัน
ทั้งที่จริงๆก็แอบหวัง ว่าเธอคง....จะรักฉัน....
.......ความรักของฉันมันก็เห็นแก่ตัวและเอาแต่ใจอย่างนี้แหละ......
ความรักที่ฉันให้เธอ ถ้ามันไม่ทำให้เธออึดอัด
จนรับไม่ไหว ก็รับๆไปเถอะนะ
.......มันอาจจะดีกว่า ที่ฉันจะหวังให้เธอมารักตอบ
มันอาจเป็นการปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวดกับการรักเธอข้างเดียว
แต่มันก็ไม่ทำให้ฉันทุกข์ใจ
.......เรายังคุยกันได้นะ ยังเหมือนปกติที่เรายังรักกันนั่นแหละ
ฉันไม่ได้เปลี่ยนไปจากเดิมที่เคยเป็น
แค่อาจจะวุ่นวายกับชีวิตเธอมากขึ้นนิดหน่อยเท่านั้น
แค่นิดเดียว.........เท่านั้นจริงๆ
.......การที่เรารู้สึกรักใครสักคนไม่ง่ายเลยนะ
ชีวิตเรามีคนผ่านมามากมาย แต่เราก็ไม่ได้รู้สึกดีกับใครไปซะทุกคนหรอก จริงมั๊ย
ก็เหมือนกับคนที่เราไม่ชอบขี้หน้านั่นแหละ
แค่เห็นหน้าก็ไม่กินเส้นกันแล้ว ก็อีกนั่นแหละ
ฉันก็ไม่เคยคิดว่าจะรักคนอย่างเธอ.....แต่ฉันก็บอกไม่ได้ว่า....
ทำไม...หรือเพราะอะไร.....แต่ก็รักเธอไปแล้ว
.......นี่นี่ ไม่ได้ห้ามเธอไม่ให้คบใครนะ
เธอก็ยังคงมีชีวิตในแบบของเธอ ฉันก็ยังคงเป็นฉัน คนธรรมดาคนหนึ่ง
นิสัยก็งั้นๆ บางทีก็ทำอะไรงี่เง่าๆ..........
แน่นอนเธอต้องชอบตัวตนของเธอ ฉันเองก็ไม่คิดจะเปลี่ยนตัวตนของใคร
ถ้าใครมาบังคับให้ฉันทำอะไรที่มันไม่ใช่ฉัน ก็คงต้องอึดอัดน่าดูเลยนะ
......โห... ดูดีจังเลยเนอะ อะไรจะดีขนาดนั้น
ฉันไม่ใช่คนดีอะไรหรอก ฉันไม่ได้ทำเพื่อเธอ
ฉันทำเพื่อตัวเองต่างหาก ฉันสนองตัณหาของตัวเอง
ฉันมักจะทำตามสิ่งที่ฉันรู้สึก ถึงจะไม่พูดไม่แสดงออก
แต่ถ้าเธอลองมองเข้าไปในดวงตาฉันสิ มองเข้าไปสิ เธอจะเข้าใจทุกอย่าง
สัญชาติญาณหรือเปล่า............ไม่แน่ใจ
.......เฮ้อ...ไม่ได้รู้สึกเลยเหรอว่าเธอโชคดีแค่ไหน ที่มารักน่ะ
รู้ตัวไว้ซะนะ ฉันยังรู้สึกว่าฉันโชคดีเลยที่ได้รักเธอ
และอยากทำอะไรให้เธอบ้าง ก็แค่นิดเดียวนะ
มีคนรักก็ดีกว่ามีคนเกลียดนี่น่า
........ฉันกำลังเรียนรูที่จะรักเธอในแบบของฉัน
เธอก็มีโอกาสเรียนรู้ในสิ่งนี้ ฉันอาจหลงตัวเองมากไปมั๊ง
ฉันแค่มั่นใจว่าความคิดของฉันก็โอเค.........
........เอาเหอะฉันก็รักเธอแค่ช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น
แต่ก็ไม่รู้ว่าช่วงเวลานั้นจะสั้นหรือยาว
ก็ไม่มีใครคาดเดาลมหายใจของตัวเองที่จะมีอยู่ได้นี่นา
อย่าคิดมากน่า.....ไม่เดือดร้อนไม่ใช่เหรอ!!!!!!!!!!!!
หน้าส่วนตัว
1370
