3 กรกฎาคม 2549 00:24 น.
แอลแมนโซ
1 แอบรักข้างเดียวช้ำอยู่แล้ว
วันๆ ที่ฉันต้องแอบมองเขาสองคนเดินควงกันตลอดเวลา มันทำให้คิดว่าสักวันหนึ่งฉันจะไปยืนแทนที่ผู้หญิงคนนั้น ได้เดินเคียงข้างเขา ผู้ชายที่ฉันแอบชอบ ฉันแอบมองเขามานาน เขาเองก็ไม่เคยมองเห็นฉันสักที ฉันยืนอยู่ในมุมที่มืดมน เธอไม่เคยสนใจ เพียงแต่มองเมื่อเดินผ่าน ฉันเป็นเพียงแค่คนที่คุ้นเคย แค่คนรู้จัก แค่มองข้ามไปไม่ใสใจอะไร ฉันได้แต่ส่งสายตาและพูดในใจว่ารักเธอมาก แต่เธอคงไม่สามารถรับรู้ได้เลย อะไรอยู่ในหัวใจ เหมือนเสียงที่ไม่ได้ยิน ส่งความรักที่มีอยู่ล้นใจไปให้ แต่เธอคงไม่รับรู้เลย แม้จะมากแค่ไหนก็ตาม มันไปไม่ถึงเธอ เพราะมันเป็นความรักที่รักเธอเพียงข้างเดียว เธอไม่ใช่คนที่จะมอบหัวใจให้ฉัน กี่ครั้งแล้วที่ฉันเห็นเขาเปลี่ยนหญิงสาวที่เคียงข้าง แต่ทำไมไม่เป็นฉันสักที ฉันได้แต่คิดอะไรลมๆแล้งๆ ไม่มีทางเป็นจริง จะแสดงออกก็ไม่ได้ ได้แต่มองอยู่ห่างๆ อยากพูดคุยกับเธอ อยากขอกอดเธอ อยากร้องบอกเธอกับรักที่ฉันมี แต่คงทำได้แค่ข่มไว้ในใจ ฉันมันไม่เกี่ยวกับเขา
2. ตกลงเราเป็นอะไรกัน
ทุกวันนี้เราเดินเคียงคู่กัน เราจับมือ โอบกอด และจูบกัน ความสัมพันธ์นับวันยิ่งลึกซึ่ง แล้ววันหนึ่งเขาก็เดินมากับคนอื่น เขาไม่ได้บอกเลิกฉันแต่เราสองคนก็ยังเป็นเหมือนเดิม ฉันบอกรักเขาแต่เขาไม่เคยพูดเลยสักครั้ง มันคือสิ่งที่ฉันอยากได้ยินมากที่สุดจากปากของเขา แต่มันก็เป็นเพียงคำพูดเดียวที่เขาเองไม่ยอมพูดออกมาเลย ฉันไม่มีสิทธ์ถาม มีสิทธิ์ก้าวก่ายในเรื่องส่วนตัวของเขา แต่เขาไม่ชอบให้ฉันอยู่ใกล้ใคร แสดงความหึง หวง ไม่พอใจออกมา เมื่อมีคนมายุ่งหรือสนใจในตัวฉัน แต่เขาก็ไม่ใช่แฟนฉัน ไม่ใช่คนรัก ไม่ใช่แค่เพื่อน ไม่รู้ว่าฐานะของฉันเป็นอะไร ตกลงเราเป็นอะไรกัน ช่วยบอกให้ฉันเข้าใจบ้าง อย่าว่าแต่ฉันจะเข้าใจเลย เขาเองก็ไม่เคยพูดอะไรให้ฉันเข้าใจเลยสักที พูดแค่ว่า ที่เป็นอยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ ต้องการอะไรอีกมากมายล่ะ รู้ไหมมันเจ็บจนแทบขาดใจอยู่ตรงหน้าเธอ แต่ต้องเก็บไว้ไม่แสดงออกมา เมื่อเรื่องของเรามันเป็นแบบนี้ ความสัมพันธ์ที่ไม่แน่นอน หรือไม่มีตัวตน ความชอบ ความรัก ความหลง มันไม่เป็นในรูปแบบไหนสักอย่าง มันมีความสุขแค่บางเวลา แต่มีความเจ็บปวดที่ยั่งยืน และฉันเองก็ไม่รู้เลยว่าที่จริงแล้วมันคืออะไรกันแน่ ฉันต้องทนเจ็บปวดแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไรในเมื่อเวลาที่เขาฉันก็มีความสุขดี ก็ยังดีกว่าเหงาทุกๆวัน และเมื่อฉันยังรักเธอ
3. แล้วฉันต้องรออีกนานไหม
คำสัญญาที่เคยกล่าวไว้กับคนที่รัก อาจเป็นสิ่งที่ฉันคิดว่ามีค่ามากที่สุด และน่าเชื่อถือยิ่งนัก แต่ยิ่งเนิ่นนานเท่าไหร่ ฉันก็ยิ่งเจ็บมากนั้นที่ต้องทนอยู่กับลมปากที่ไม่เป็นความจริง ยังยึดถือกับสิ่งที่เขาบอกก่อนจากไป ความจริง คนที่ชอบสาบาน สัญญา ก็คือคนที่โกหกเก่ง ฉันต้องรอคอยให้เขาคนที่ห่างไกลกลับมา จมอยู่กับความทรงจำของสองเราที่สวยงาม ทั้งๆที่ความจริงคือ เขาไม่กลับมาแล้ว เราไกลกันเกินไป ถูกแล้วที่ใครบอกว่า รักแท้แพ้ระยะทาง รักแท้แพ้กาลเวลา การรอคอยที่มีแต่หน้าของเค้า คำพูดที่เคย เขาย้ำว่าจะกลับมา แล้วอีกนานแค่ไหนที่เขาจะกลับมา มาฉันคนนี่ที่เฝ้ารอคอยอย่างมีความหวัง รอสิ่งที่มองไม่เห็น ต้องเสียน้ำตาไปอีกมาแค่ไหนเธอถึงจะกลับมาหากัน กลับมาจากใครบางคนที่เธออยู่ด้วยตอนนี้ เมื่อไหร่จะฉันจะสมหวัง หากรู้ว่ามันเนิ่นนานแบบนี้ ฉันคงไม่ปล่อยให้เธอไป และมั่นใจกับคำว่าเธอจะกลับมา คำสัญญาบ้าบอ ที่เป็นส่วนหนึ่งในชีวิต ในส่วนที่เจ็บปวดที่สุดในชีวิต ความคิดถึงเข้ามาทำร้ายฉันจนต้องร้องไห้ มีสิ่งดีดีที่เข้ามาในชีวิตฉัน แต่การจมปลักกับการอคอยมันช่างทำให้เรามองไม่เห็นโอกาส และสิ่งดีดีมากมาย สุดท้ายฉันก็พลาดที่ดีที่สุดไป แต่ทุกวันนี้ฉันก็ยังหายใจเข้าออกถึงแต่เธอ พรุ่งนี้จะเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้ ฉันเดาอะไรไม่ได้เลย ฉันแค่ปล่อยให้หัวใจฉันทำแบบนี้ต่อไป คิดถึงแบบนี้ต่อไป
4. ตัวจริงยิ่งเจ็บ
เราเป็นคนรักกัน เขาบอกว่าเขารักฉัน แต่ผู้ชายทุกคนมันก็ต้องมีความเจ้าชู้บาง ยังไงกับคนอื่นก็แค่เล่นๆ คุณเป็นตัวจริงของผมนะ จริงเหรอที่ฉันเป็นตัวจริงของคุณ ก็คือว่าคุณจะมีใครก็ได้โดยที่สุดท้ายก็กลับมาหาฉันนะเหรอ ตกลงฉันเป็นคนรักหรือฉันเป็นของตายกันแน่ กี่ครั้งแล้วที่เขาทำให้ฉันเสียน้ำตา รักจากปากคำของเธอกับสิ่งที่เธอทำกับฉันดูเหมือนไม่เหมือนคนที่รักทำกันเลย ท้อฉันท้อแท้มาก น้ำตาก็เสียมากขึ้นทุกทีทุกที ไม่รู้ว่าความรักของเขายังเรียกว่ารักได้อีกหรือเปล่า มันมีเรื่องราวที่เกิดขึ้นมากมายที่ฉันต้องทนกล้ำกลืน เธอแค่บอกว่าพลาด เผลอไป เสียใจที่ทำ ขอโทษ มันไม่เคยช่วยอะไรเลยคำพูดของเธอ ฉันก็ยังเสียใจมากกว่าเธอ ทำไมนะต้องทำร้ายคนที่ไว้ใจ และรักเธอมาแบบนี้ หรือฉันผิดเองที่รักเธอ แต่ฉันยังยังยินดีที่จะเป็นแบบนี้ ยังเชื่อว่าฉันเป็นที่หนึ่ง เป็นตัวจริงของเขา ในเมื่อเขาเองก็ยังพูดว่ารักฉัน ฉันก็รักเขา ไม่มีเหตุผลใดๆในความรักแค่มีความรักเท่านั้นที่ทำให้ฉันทนอยู่กับสิ่งเหล่านี้
5. ฉันเป็นได้แค่ตัวแทน
วันนี้ที่ฉันมีเธออยู่ข้างกาย เพราะเธอไม่เหลือใคร ไม่มีเขาที่เธอรัก ไม่มีเขาที่เคยรักเธอ เธอเข้ามาหาฉัน บอกรักฉัน ฉันก็รักเธอ ตกลงเรารักกันใช่ไหม แล้วทำไม สิ่งที่เธออยากให้ฉันเป็นถึงเหมือนกับเขาคนนั้นของเธอ ทุกอย่างในตัวของฉันตอนนี้มันแทบไม่เหลือตัวตนของฉันเลย เธอให้ฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองเพราะต้องการเห็นภาพสะท้อนของเขาในตัวฉันเท่านั้น ในเมื่อเธอลืมเขาไม่ได้จริงๆแล้ว มาบอกว่ารักฉันทำไม เหมือนแค่เธอมีตัวตนแต่ไม่มีหัวใจ เธอยังเก็บฉันไว้ทำไม หัวใจเธออยู่ไหน อยู่กับเขาคนรักเก่างั้นเหรอ อยากให้มองเห็นตัวตนของฉันบ้าง อย่าให้ฉันเป็นตัวแทนของใคร เธออยู่กับฉันเพื่อให้ฉันมาแทนเขา เพื่อให้เธอมีใครสักคนที่พักพิง คอยปลอบโยน ซึ่งที่จริงไม่ใช่ฉันก็ได้ แค่ใครสักคนที่สามารถอยู่กับเธอตอนนี้ แทนที่เขาที่เธอรัก ฉันไม่ใช่ตัวแทนของใคร เวลาเห็นสายตาที่เธอมองฉันมันช่างเจ็บปวดเหลือเกิน มองตาเธอก็ดูออก ที่จริงแล้วฉันไม่มีค่าเลยจริงๆเหรอ ฉันไม่ใช่แค่เงาของใครบางคน ทุกวันนี้เธอเห็นฉันเป็นคนอื่นฉันต้องอดทน เพื่อมีเธอข้างกายไม่อยากให้เธอจากไป เพราะความรักที่ฉันมีให้เธอมันมากมายเหลือเกิน ทุกสิ่งที่ฉันทำให้เธอ ฉันหวังว่าสักวันหนึ่งเธอจะมองว่าฉันมีตัวตน และรักฉันเหมือนที่ฉันรักเธอ
18 พฤศจิกายน 2548 12:34 น.
แอลแมนโซ
วันใหม่ที่พบมันช่างอ้างว้าง
ลืมตามาพบกับความว้างเปล่า
รอบข้างที่เดียวดายไม่เหลือใคร
ความอ้างว้างปกคลุมทั่วห้อง
ความนิ่งงั้นของลมหายใจและลมหายใจ
ในสมองที่ยังคงเบลอและว่างเปล่า
ดวงตาที่มองลงไปอย่างไร้จุดหมาย
เวลาเหมือนหยุดเดิน ทุกสิ่งดูเหมือนหยุดนิ่ง
ความเจ็บปวดเข้ามาแทรกซืมทุกความรู้สึก
มันไม่ใช่ความฝันมันคือเรื่องจริงที่เกิดขึ้น
เมื่อฉันหลับตาลง แล้วลืมตาขึ้นมาอีกที ฉันก้อยังคงอยู่กับมัน
ความทรงจำระหว่างเราเริ่มเลือนลาง
จิตใจยังคงสับสน ความเจ็บปวดยังรบกวนอยู่ในความรู้สึก
ความทุกข์ที่ยากจะผ่านพ้น
มองไปทางไหนก็หาใครไม่เจอ
เขาจากไปแล้ว เราต้องจากกัน
ระหว่างทางจากนี้ฉันต้องทำยังไง
จะหยุดเดิน หรือ ล้มลง หรือเดินต่อไป
คืนวันต่อไปต้องยาวนานและแสนทรมาน
ฉันจะผ่านมันไปไม่ใช่เรื่องง่ายๆ
ต้องอดทนต่อไป หายใจต่อไป
เพราะมันไม่ใช่วันสุดท้าย ที่จะมีลมหายใจ
จงจำไว้ชีวิตเราไม่มีสุดท้าย
ชีวิตเป็นของเรา ถึงจะเหนื่อยจะล้า
เดืนเพียงลำพังบนทางที่ห่างไกลคนคนนั้น
แต่เราคงหลีกหนีความจริงที่เจ็บปวดไม่ได้
วันร้ายๆยังคงไม่เลือนราง มันยังคงเก็บอยู่ในหัวใจ
แต่คำตอบในความผิดหวังคือ..........
ต้องเดินต่อไปด้วยลมหายใจที่แผ่วเบา
......เพราะนี่ไม่ใช่วันสุดท้าย......
11 พฤศจิกายน 2548 14:08 น.
แอลแมนโซ
อืม!!! ไงดีล่ะ ปกติคนเราเนี้ย ขี้เหงามั๊ย
สำหรับฉันก็ค่อนข้างขี้เหงานะ กับการที่ต้องอยู่คนเดียว
และมันก็ดูเป็นสิ่งที่ฉันไม่ค่อยชอบเอาซะเลย
แล้วทำไงดีล่ะ??
ฟังเพลง ดูหนัง อ่านหนังสือ เล่นเกมส์ คุยโทรศัพท์
ดูเหมือนว่าทุกอย่างฉันจะทำได้พร้อมกันหมดเลยในเวลาเดียวกันนะนี่
ยิ่งโทรศัพท์แล้วสบายนมากเลย
ใช่ โทรศัพท์ ยังไงดีล่ะ ฉันอยากจะหัวเราะออกมาดังๆ
ฉันคุยโทรศัพท์ทุกคืน กับคนที่ฉันไม่รู้จัก ไม่เคยเจอ
เราคุยกันโดยที่ไม่เคยเห็นหน้ากัน แต่ก็คุยกันทุกเรื่อง
ทุกเรื่องจริงหรือ ฉันก็ไม่แน่ใจ
ความจริงเราไม่ควรไว้ใจใครมาก
การเล่าเรื่องราวทุกเรื่อง บอกว่าคิดอะไรอยู่ จะทำอะไร
เล่าเรื่องต่างๆ ให้ใครฟังสักคน
มันคงยากมั๊ง กับการที่เราจะเล่าทุกอย่างให้คนที่ไม่รู้จักฟัง
มันคงแปลก แต่อย่างน้อย บางครั้งมันก็สบายใจบ้าง โล่งใจบ้าง และก็ไม่เหงา
ฉันไม่รู้หรอกว่าเขาโกหกหรือเปล่า เชื่อได้หรือเปล่า
แต่ถึงยังไงเราก็ไม่รู้จักกกันนี่นา
แม้ทุกเรื่องจะเป็นเรื่องจอมปลอม
ความสัมพันธ์ลวงโลก มิตรภาพที่โกหก
มันก็อาจเป็นสิ่งที่เขา เรา คุณ ใคร บ้างคนต้องก็ได้
ฉันเล่าสิ่งที่อัดอั้นในใจ สิ่งที่แสดงออกไม่ได้
เพื่อระบายให้ฟัง
เล่าเรื่องเพ้อฝันเบ้อเจ้อให้รู้
เขาเองก็เช่นกัน
มันอาจจะง่ายกว่าที่เราจะไปนั่งเล่าให้เพื่อนฟัง
หรือง่ายกว่าการเดินไปทำความรู้จักคนข้างบ้านก็ได้
คนเราเห็นหน้ากันยังโกหก หลอกลวงกันได้เลย
แล้วนับประสาอะไรกับคนที่ไม่เคยพบเจอ ไม่เคยเห็นหน้ากันล่ะ
ว่าเขาจะไม่โกหก จะหวังอะไรมาก
บอกแล้วไงฉันไม่รู้หรอก
แค่คิดว่า ฉันไม่ได้โกหกเขา เขาเองก็คงไม่โกหกฉันเหมือนกัน
ไม่เห็ฯเป็นไรเลยที่จะพูดความจริงกับคนที่คุณไม่รู้จัก
ถึงไงก็ไม่รู้อยู่แล้วนี่นา
ถึงหากโกหกไปยังไงก็จับไม่ได้
ก็ในเมื่อคนรู้จัก สนิทกัน ยังทำได้
แล้วคนที่ไม่รู้จัก ไม่เคยเจอกัน มาโกหกบ้าง
มันไม่ทำให้ฉันเสียใจเพิ่มขึ้นหรอก
เพราะมันเสียใจตั้งแต่คนที่รู้จักแล้ว
มันไม่ควรหรอกนะที่จะคิดถึงคนที่ไม่เคยพบไม่เคยเจอ
ให้นึกภาพเอาเองเหรอ
นึกไม่ออกจริงๆ
ทุกวันนี้เราพูดกันน้อยลง แต่มีอะไรอีกหลายอย่างที่เก็บอยู่ข้างใน
เราจริงใจกันน้อยลง แต่แข่งขันกันสูงขึ้น
เรารู้จักกันน้อยลง แม้จะเห็นหน้ากันบ่อยครั้ง
เราอยากให้เขาเชื่อเรา แต่เราเองไม่เคยเชื่อใคร
เรามีผู้คนอยู่รอบตัวเรามากมาย แต่เรากลับเหงามากขึ้น
ในเมื่อวันนี้มีเรื่องขัดแย้งกันโดยธรรมชาติแล้ว
ไม่แปลกหรอกที่จะรู้สึกดีดีกับคนแปลกหน้า ที่ไม่รู้จัก
ไม่แปลกที่ฉันจะสร้างมิตรภาพกับคนที่ไม่เคยเจอ ได้ยินแต่เสียง
อ่านแต่อีเมล์ สนทนาเป็นตัวหนังสือ ห่วงใยกันผ่านข้อความ
บางทีฉันก็รู้สึกเหงามากกว่าเดิมหลายเท่า
ว่าทำไมฉันไม่มีคนที่ทำแบบนี้กับฉันใกล้ๆ หรือทำไมฉันไม่เจอเขาสักครั้ง
คงเพราะเราโกหกกันมากขึ้น
หรือฉันกลัวการโกหก
ถ้ามีพรวิเศษ 1 ข้อ ให้ฉัน
ฉันจะขอให้โลกนี้มีคนโกหกน้อยลง
24 สิงหาคม 2548 18:25 น.
แอลแมนโซ
ฉันนะยังไม่เข้าใจเลยว่าความรักมันเป็นยังไง
ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องไปรักเขา รักเรา รักกัน
ไม่เข้าใจว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง
และทำไมมันต้องจบลงอย่างไม่สวยหรูซะทุกทีไป
มองดูรอบตัวแล้ว ไม่เห็นใครไม่มีความรักเลย
ทุกคนล้วนมีความรักหมด ทั้งในแบบเพื่อน แบบแฟน พ่อแม่ ญาติ พี่น้อง
ก็แล้วแต่ความรู้สึก
แต่ในทางกลับกัน มันก็มีความรู้สึกเกลียดด้วย
ไม่มีใครหรอกที่ไม่ถูกเกลียด
ไม่มีใครหรอกที่ไม่ถูกเกลียดขี้หน้า
ใช่ ไม่เข้าใจเลยทำไมเราต้องไปปิ๊ง คนๆ หนึ่งตั้งแต่แรกเห็น
แล้วเอาเก็บไปฝัน ต้องการ ไขว้คว้า
ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมต้องเกลียดคนบางคน แม้จะพึ่งเห็นเคยเห็นหน้า
ก็รูสึกไม่ชอบหน้าซะแล้ว ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่รู้จักเรา ไม่เคยทำอะไรให้เรา
ยิ่งในเรื่องความรักนะมีเรื่องให้ไม่เข้าใจซะหลายอย่าเหลือเกิน
ทำไมเราต้องรักเขา และทำไมเขาไม่รักเรา
ทำไมเราไม่รักคนที่รักเรา และเขามารักเราทำไม
ทำไมเราต้องทำเพื่อเขาทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่อยากรับ
และทำไมเขาไม่อยากรับมันทั้งๆ ที่มีคนๆ หนึ่งตั้งใจทำให้เขา
ทำไมเราต้องหวังให้เขาทำตามที่เราคิด ทั้งๆ ที่เขาเองก็ไม่ได้คิดอย่างเรา
และทำไมเราไม่บอกเขาล่ะ
ทำไมเราต้องคิดถึงเขา เมื่ออยู่ห่างกัน คิดถึงทำไม
ทำไมต้องร้องไห้เมื่อเขาทำให้เราเสียใจ และเขาทำ ทำไม
เมื่อเขาทุกข์ใจ เราจะทุกใจด้วยทำไม ทั้งๆที่มันไม่ใช่เรื่องของเรา
ทำไมต้องคิดมากเมื่อเขาไม่โทรมา และทำไมเขาไม่โทรมาล่ะ
ทำไมเราต้องโทรไป ทำไมเขาไม่โทรหาเรา
ทำไมเขาเจอคนใหม่ เขาต้องเลิกกับเรา
ทำไมเขาต้องเจอคนใหม่ และรักคนอื่นด้วย
เมื่อคบกันนานๆ ทำไมเขาต้องเบื่อเราด้วย และเปรียบเทียบกับคนอื่น
ทำไม แล้วเราทำอะไรให้เขาเบื่อ
และทำไมฉันต้องมาถามคำถามพวกนี้ด้วย
อ๋อ!! ก็เพราะฉันไม่เข้าใจเท่านั้นเอง
ไม่เข้าใจในหลายๆ อย่าง และก็ยังอยากรู้อะไรหลายๆ อย่างที่ยังไม่รู้
ฉันถึงต้องการรู้ และเข้าใจในหลายๆ เรื่อง
และเพราะชีวิตของฉันยังวนเวียนอยู่ในความรู้สึกแบบนี้
ไม่จบไม่สิ้น ฉันจึงสงสัย และค้นหาคำตอบ
แม้บางครั้งคำตอบของมันจะไม่สวยงาม และทำให้เจ็บปวด แต่ฉันก็ต้องการคำตอบ
16 สิงหาคม 2548 14:13 น.
แอลแมนโซ
มีชายคนหนึ่งรักผู้หญิงสองคนพร้อมๆ กันและไม่รู้ว่ารักใครมากกว่ากัน
มีคนสอนว่า เมื่อคุณมีเรื่องสุขใจ ใครกันเล่าเป็นคนแรกที่คุณคิดจะบอก?
คนที่คุณคิดถึงก่อนคนแรก แท้จริงคือ คนที่คุณรักมากกว่า
ไม่นี่ไม่ใช่วิธีเดียวที่จะพิสูจน์ความรัก เวลาที่คุณมีเรื่องทุกข์ใจ ใครกันเล่าที่คุณคิดถึงก่อน?
คนที่คุณคิดถึงก่อนนั่นแหล่ะคือคนที่คุณรักมากกว่า
หากคนที่คุณคิดถึงก่อนทั้งเวลาสุขและทุกข์คือคนๆ เดียวกัน นั่นคือสิ่งที่วิเศษสุด
แต่หากว่าเป็นคนละคนกัน เราแนะนำให้คุณเลือกคนที่พร้อมจะอยู่เคียงข้างคุณเวลาคุณมีเรื่องทุกข์ร้อนใจ
ชีวิตคนเราทุกข์มากกว่าสุข เวลาคุณมีความสุขมีคนมากมายที่พร้อมจะแบ่งปันความสุขกับคุณ
ไม่เพียงแต่เฉพาะแฟนสุดที่รัก แม้กระทั่งเวลามีความสุข คุณยังสามารถอยู่ตัวคนเดียวได้
แต่ไม่ใช่จะทุกคนที่พร้อมจะแบ่งปันความทุกข์ของคุณ
คนที่คุณพร้อมแบ่งปันความทุกข์ด้วย แท้จริงคือคนที่คุณต้องการมากที่สุดและอยากอยู่ใกล้ชิดมากที่สุด
ในทางกลับกัน คนที่คิดถึงคุณเวลามีความสุขและไปหาผู้อื่นเวลามีความทุกข์ เป็นคู่รักที่ไม่มั่นคงเอาเสียเลย
เพราะเขาคนนั้นไม่คิดจะให้คุณเป็นคู่รักที่อยู่ร่วมทุกข์สุขด้วยตลอดชีวิต
เราคงดีใจถ้าหากคนที่เรารักคิดถึงเราก่อนในเวลาที่เขามีความสุข
แต่ถ้าอยากอยู่ใกล้ชิดเราเวลาที่เขามีความทุกข์เศร้าพร้อมให้เราเห็นตัวเขาในสภาพที่เขาอ่อนแอทุกข์ร้อน
เราเชื่อว่าเราต้องมีความสำคัญมากๆ ในสายตาของเขา.
ในเวลาที่คุณมีความทุกข์เศร้า คุณคิดแบ่งปันกับใคร
หน้าส่วนตัว
1798
