14 สิงหาคม 2549 21:55 น.
แอนนาจิว
สวัสดีค่ะ...
ตอนนี้พี่กำลังขับรถไปเชียงราย ก็เป็นห่วงพี่นะคะ ขับรถทางไกลอย่างนี้ อันตรายอยู่เหมือนกัน ช่วงนี้เราไม่ค่อยได้คุยกันเลยนะ ดูห่างๆ ไปยังไงก็ไม่รู้ คงเป็นเพราะต่างคนต่างมีงานที่ต้องทำ เหงาๆ อยู่เหมือนกันนะในบางครั้ง แต่ก็ช่างเถอะพี่ก็ทำงานนี่นา ไม่ได้ไปแอบมีกิ๊กซะหน่อย อยากไปหาพี่นะคะ ก็อยากเจอมากค่ะ จะจำหน้าพี่ไม่ได้แล้วนะ คนดี
ไม่รู้ว่าวันนี้พี่จะกลับมาถึงบ้านเมื่อไหร่ วันนี้เจนว่างๆ อยากคุยกับพี่นะคะ แต่พี่ก็ต้องทำงานอ่ะเนาะ ไม่เป็นไร แค่คิดถึงพี่ก็มีความสุขแล้วววววว เอาไว้เมื่อต่างคนต่างมีเวลาเราค่อยมาเจอกันเนาะ
However I still miss u every second ...
14 สิงหาคม 2549 21:45 น.
แอนนาจิว
วันนี้เจนมาถึงห้องประมาณ 6.30 ในตอนเย็น เพลียมากค่ะ
คงเป็นเพราะฤทธิ์ยาที่กินเข้าไป ก็เลยหลับไม่รู้เรื่องเลย พอตื่นหาไรกินเสร็จก็มานั่งส่งเมลล์หาพี่นี่แหละ
ตอนนี้เจนก็กำลังคุยโทรศัพท์กับพี่อยู่นะเนี่ย ทั้งคุยทั้งส่งเมลล์เลย แต่พี่ไม่รู้หรอกว่าเจนกำลังส่งหาพี่อยู่
เจนเองก็คิดถึงพี่ไม่น้อยไปกว่าที่พี่คิดถึงเจนเลย อ่านเมลล์พี่แล้วก็รู้สึกดีจังค่ะ
ตอนนี้ก็ยังมึนๆ หัวอยู่นิดๆ แต่ก็ดีขึ้นจากเดิมมากแล้วค่ะ ยิ่งได้คุยกับพี่ก็ยิ่งหายเร็วขึ้นอีกนะ
ทำไมครั้งนี้พี่ถึงส่งเมลล์มาเยอะจัง แต่อ่านแล้วก็ยิ้มได้โดยไม่รู้ตัวเลยนะ
ขอบคุณมากสำหรับสิ่งดีๆ ทุกอย่างที่พี่ทำให้ ไม่คิดว่าจะได้จากใครแบบนี้เลย
ไม่รู้จะตอบแทนพี่ยังไงดี เอาเป็นว่าที่ให้ได้ในตอนนี้ ก็คงจะเป็นความรักความปรารถนาดีทั้งหมด
ที่มีอยู่ ยกใส่ถาดถวายฟรีให้คนดีไปเลย .......
พุดถึงเวลานอน ก็คงไม่ต่างกัน เจนเองก็อยากตื่นมาแล้วเห็นพี่อยู่ข้างๆ เหมือนกันค่ะ
ถามว่าเจนอยากอยู่กับพีไหม ตอบได้เลยว่า อยากอยู่ด้วยมากๆ ค่ะ เวลาที่พี่มาหา
มาอยู่ด้วย เจนโคตรมีความสุขเลยอ่ะ แต่ความสุขนั้นมันจะหมดลงก็ตอนที่พี่ต้องกลับ
ลองคิดดูซิ...ทุกครั้งที่เจนตื่นมาก็จะเห็นอยู่ข้างๆ แต่มาวันนึง ตื่นมาแล้วไม่เจอ มันรู้สึกเหงาๆ
อย่าไงไม่รู้ มันแบบว่า ว่างเปล่า จนรู้สึกใจหายเลยนะ
เอาเป็นว่า....มีโอกาสก็อยากอยู่กับพี่นะคะ
10 สิงหาคม 2549 22:39 น.
แอนนาจิว
กราบเท้าสามีที่เคารพ....
เจนเองก็คิดถึงพี่มากเหมือนกันค่ะ อยากไปหานะ แต่ด้วยเหตุผลหลายๆ ประการที่ทำให้ไม่สามารถ
ทำตามที่ต้องการได้ วันนี้ก็คงเป็นอีกวันที่เจนต้องทำงานไปเรื่อยๆ เช่นดังที่ผ่านมา
ก็กำลังพยายามดูว่า วันไหนจะว่าง จะได้ไปหาพี่ได้ รู้สึกภูมิใจและเป็นเกียรติอย่างสูงที่ได้พี่มาครองคู่
อยากให้เรามีกันอย่างนี้อยู่ต่อไปค่ะ ไม่รู้จะบอกพี่ยังไงกับความรู้สึกที่มีทั้งหมด เอาเป็นว่าทุกอนูลมหายใจ
เข้า-ออก มีพี่ปะปนอยู่เสมอ นอกจากพี่จะเป็นคนรักของเจนแล้ว ยังเป็นส่วนหนึ่งของร่างกายเจนอีกด้วย
เป็นเม็ดเลือดแดง-ขาว เป็นเซลล์ในร่างกายทุกส่วน เป็นออกซิเจนที่ทำให้เจนยังมีลมหายใจได้เสมอ
เป็นเรี่ยวแรงที่ทำให้เจนดำเนินชีวิตต่อ เป็นอาหารใจที่กินเท่าไรก็ไม่รู้จักอิ่ม เป็นยารักษาโรคทางกาย-ใจ
เอาเป็นว่าพี่สำคัญกับเจนมากค่ะ มากจริงๆ จะเฝ้านับวันเวลาที่เราจะได้เจอกันนะคะ
รักและห่วงใย
Lovers
0 คน เลิฟแอนนาจิว
Calendar
หน้าส่วนตัว
947
