5 พฤษภาคม 2551 23:15 น.
แอนนาจิว
เปราะบางเหลือเกินความรัก
แตกหักได้ง่ายจริงหนอ
พังครืนโดยไม่รั้งรอ
ตัดตอไม่เหลือเยื่อใย
ไม่คิดถึงวันแรกรัก
ต้องทอถักสานปานไหน
กว่าจะรวมเทเป็นใจ
กลับทิ้งกันไปในชั่วพริบตา....
24 มกราคม 2551 16:54 น.
แอนนาจิว
เป็นเพียงแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ถูกทิ้ง
แล้วความฝันทุกสิ่งก็แปรผัน
ชีวิตก็แปรเปลี่ยนไปในวันนั้น
เธอคือคนที่ฉันรักหมดใจ
กลับกลายเป็นคนซึมเศร้า
ไม่รู้ว่าเธอจะเคยเข้าใจไหม
นี่แหละคือคนที่เสียใจ
ตอนสุดท้ายก็เหลือเพียงฉันและรอยน้ำตา
6 พฤษภาคม 2550 22:41 น.
แอนนาจิว
เธอจะคิดถึงฉันบ้างไหม
ในวันที่ใจอ่อนล้า
ฉันยังคงมีเธออยู่ทุกวันเวลา
รอคอยว่าเมื่อไหร่จะเจอกัน
ป่านนี้เธอคงหลับไหล
จะรู้บ้างไหมมีใครคนนี้ที่ไม่แปรผัน
ยังคงมีเธออยู่ทุกคืนวัน
แม้เธอจะไม่เห็นความสำคัญก็ตาม....
26 ตุลาคม 2549 13:24 น.
แอนนาจิว
หากเธอยังไม่ลืมรักครั้งเก่า
ก็ไม่ต้องกังวลเรื่องของเราทั้งหลาย
เพราะฉันเข้าใจความรู้สึกเธอดีมากมาย
และพร้อมจะอยู่ข้างกายยามอ่อนแอ..
แค่เห็นเธอยิ้มได้
ก็สุขใจที่เธอไม่พ่ายแพ้
ฉันพร้อมจะคอยดูแล
แม้เธอจะอ่อนแอเพียงใด ฉันก็จะไม่ไปจากเธอ...
14 ตุลาคม 2549 20:51 น.
แอนนาจิว
เพราะไม่อยากเสียใจ
จึงขอไม่รักใครเลยต่อจากนี้
หัวใจอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวมาแรมปี
จนมีเธอคนนี้เข้ามา
ทุกวันนี้จึงได้รู้
เท่าที่มีชีวิตอยู่นั้นมีค่า
เพราะเธอคือความหมายในวันเวลา
แล้วอะไรต่อดีว๊า........ช่วยแต่งหน่อยค่ะ