16 กันยายน 2549 23:59 น.
แอนนาจิว
ไม่เคยคิดทำอะไรล้ำเส้น
เกินขอบเขตความเป็นเพื่อนมากกว่านี้
ไม่อยากให้เสียความรู้สึกดี-ดี
อยากให้มีกันอย่างนี้ อยู่ต่อไป
เธอจะได้ไม่ต้องลำบาก
หรือรู้สึกยากที่ต้องวางตัวใหม่
แค่มีเธอลึก-ลึก ในหัวใจ
ก็พอแล้วกับความหมายปัจจุบัน
28 กุมภาพันธ์ 2549 15:28 น.
แอนนาจิว
สำหรับเธอและฉัน
ขอให้คิดถึงกันเสมอ
แม้วันนี้เส้นทางของเราไม่บรรจบพบเจอ
ยังคงรักและเข้าใจเสมอไม่เปลี่ยนแปลง....
18 พฤศจิกายน 2548 16:16 น.
แอนนาจิว
ไม่ใช่อย่างที่เธอต้องการ
แล้วมาบอกอะไรตอนนี้
ตอนที่ฉันมีแต่ความรักความหวังดี
ฝันไปไกลเกินจะรั้งกลับมา
คงเพิ่งมาคิดออกเมื่อเจอเขา
ใช่อย่างนี้หรือเปล่าจึงเห็นฉันไม่มีค่า
คนโลเลอย่างเธอฉันไม่ขอเจอให้เปลืองน้ำตา
ทั้งเสียใจ เสียดายเวลา หลงทำดีต่อเธอมาเป็น ปี-ปี
17 พฤศจิกายน 2548 16:06 น.
แอนนาจิว
กลัวทำไมกับระยะทางที่ห่างไกล
กับหัวใจนี่สิน่ากลัวกว่า
ในเรื่องของความรักขอเพียงเชื่อมั่นกันและกันในเวลา
จะกี่ขอบฟ้าก็ไม่อาจกั้นความห่วงหาในใจ
แต่ถ้าเพียงใจที่ไม่มั่นคง
แม้อยู่ใกล้ก็ลืมหลงได้ง่าย-ง่าย
คำว่ารักแม้ไม่อาจพูดให้ฟังเพราะห่างไกล
แต่ความเข้าใจจะช่วยลบล้างความหวั่นไหวในเวลา
ขอให้เชื่อมั่นกันและกันในวันนี้
อย่าให้ความห่างไกลทำลายความรู้สึกดี-ดีที่มีค่า
ฉันก็ยังเป็นฉันที่มั่นคงตลอดมา
แล้วเธอล่ะเป็นคนไกลตา...ที่มั่นคงไหมในเวลาที่ต้องไกล
13 กันยายน 2548 21:21 น.
แอนนาจิว
ไม่อยากอยู่ใกล้เธอ
กลัวหัวใจแอบเพ้อแอบฝันหา
ไม่อยากต้องมานั่งเสียน้ำตา
เพราะฉันนั้นมาทีหลัง
ต้องหักห้ามใจ
ไม่ให้พลาดพลั้ง
กลัวความรักที่ก่อตัวเริ่มพัง
คงต้องยับยั้งหัวใจไม่รักเธอ...