17 มิถุนายน 2550 20:33 น.
แอนท์
วันนี้ได้มีโอกาสมาขีดเขียนเรื่องราวถ่ายทอดมุมมองของความรักให้ได้รับรู้กันบ้างหลังจากที่ชีวิตมีแต่ความเศร้า ความมืดมน โลกนี้ดูอ้างว้างขาดกำลังใจ
เมื่อเรามีโอกาสได้มีความรักการที่มีใครคนหนึ่งคอยดูแลคอยปลอบใจคอยเป็นกำลังใจเมื่อเราท้อเราหมดแรงสู้เมื่อเราพบกับเหตุการณ์ที่ไม่ดีเขาคนนั้นอยู่เคียงข้างเราเสมอไม่ว่าจะสุขจะทุกข์ บางครั้งเราอาจจะมีความคิดไม่ลงรอย ความเห็นไม่ตรงกัน งอนกัน โกรธกัน แต่เราก็จะปรับความเข้าใจกันเสมอ บางครั้งถึงแม้ว่าเราอาจจะมองไม่เห็นความสำคัญของคนคนนี้ก็ตามอาจจะเป็นเพราะว่าเราอยู่ด้วยกันทุกวัน พบกันทุกวัน เราจึงอาจจะไม่เห็นว่าเขาคนนั้นสำคัญกับชีวิตเรามากน้อนแค่ไหน แต่อยากจะบอกกับทุกคนที่กำลังมีความรักหรือมีคนที่รักเราหรือเรารักอยู่ ควรที่จะเก็บถนอมความรักนี้ไว้ให้นาน ๆ และควรที่จะบอกเขาว่าเรารักเขามากแค่ไหนในวันนี้และทุก ๆวัน และถ้าจะคิดทำอะไรเพื่อความรักก็ควรที่จะเริ่มทำได้แล้วนะตั้งแต่วันนี้ เพราะเวลาไม่เคยคอยใคร วันพรุ่งนี้เราอาจจะไม่อยู่บอกเขาคนนั้น หรือเขาคนนั้นอาจจะไม่มีโอกาสมาบอกเราก็ได้ เราจะได้ไม่ต้องมานั้งเสียใจว่ารู้อย่างนี้เราน่าจะบอกเขา เราน่าจะทำอย่างนี้เพื่อเขา เราไม่รู้ว่าวันพรุ่งนี้เราจะเป็นอย่างไรต่อไปเหมือนกับชีวิตของดิฉันนะตอนนี้ที่เสียดายไม่มีโอกาสได้ทำอะไรอีกหลาย ๆ อย่างเพื่อความรักเพราะคนที่ดิฉันรักเขาได้จากไป ไปอย่างไม่มีวันกลับมาอีกในโลกนี้ จึงได้แต่นั่งเสียใจคิดถึงแต่วันเก่าในอดีตที่ไม่มีทางย้อนกลับไปอีก
ดังนั้นอยากจะบอกกับทุกคนว่าอย่าประมาทกับชีวิตเพราะเราไม่รู้ว่าชีวิตเราจะเป็นอย่างไรต่อไปทำวันนี้ให้มีความสุขมากที่สุดจะทำอะเรเพื่อความรักหรือคนที่เรารักก็ทำซะวันนี้อย่ารอว่าจะทำพร่งนี้ เพราะว่ามันอาจจะสายไปสำหรับเราก็ได้