16 ธันวาคม 2547 11:42 น.
แหวนทอง
เหนื่อยเหลือเกินกับความรัก
อ่อนล้ามากๆ...กับความผิดหวัง
เบื่อเหลือเกินกับความรักที่ไม่จีรัง
เบื่อกับทุกการกระทำของคนหลายใจ
คำขอโทษครั้งที่ร้อย
ที่เธอคอยบอกฉันเสมอ
เธออยากให้ฉันอภัยให้เธอ
ทุกครั้งที่เธอเผลอนอกใจกัน
พอกันที่เถอะที่รัก.....
เพราะฉันไม่อยากเป็นควายที่โดนสวมเขา
หยุดความรัหยุดคำว่าเราให้จบตรงนี้...
ที่เก่าที่เราเคยเป็น
5 พฤศจิกายน 2547 14:14 น.
แหวนทอง
ร้อยพันความเจ็บปวด
ความรวดร้าวในตัวฉัน
กี่ปีกี่หมื่นวัน....เขาคนนนั้นไม่เข้าใจ
มันต่างกันเหลือเกิน
เธอมีแต่ความหมางเมินมอบให้
ส่วนตัวฉันรักทั้งใจ...
สิ่งที่ได้คือการเป็นคนไร้ค่าของวันวาน
หน้าส่วนตัว
524
