23 พฤศจิกายน 2546 11:50 น.
แหล๋วแตว
มีหญิงสาว กับชายหนุ่ม อยู่ในห้อง
สองต่อสอง ชายจับแท่ง แกว่งให้สั่น
ชายสั่งหญิง ให้อม ในปากพลัน
หญิงดื้อรั้น ชายเร่งเร้า ด้วยอารมณ์
จับโคนไว้ เอาปลายแหย่ ให้เข้าปาก
หญิงกระดาก หุบปากนิ่ง เอาหน้าก้ม
ชายก็บ่น เหตุผลใด ถึงไม่อม
ต้องขู่ข่ม ให้หายดื้อ กันหรือไร
พูดดีดี ก็ไม่ฟัง ต้องบังคับ เอามือจับ
ปากให้อ้า คว้าแท่งใส่ ใช้ปากอม
เธอไม่เคย เลยหรือไง นี่ปรอท...วัดไข้ หมอให้อม
23 พฤศจิกายน 2546 11:11 น.
แหล๋วแตว
เหนื่อยบ้างไหมที่เดินมาถึงวันนี้
อาจอ่อนล้าเหนื่อยบ้างในบางที
อย่าทัอเลยคนดีขอให้ทน
อนาคตสดใสในวันหน้า
กำลังมาตามเวลา อย่าสับสน
แม้อาจเคยผิดหวังกับบางคน
จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน
อนาคตเป็นอย่างไร ใครจะรู้
แต่ให้สู้เพื่อไปสู่สิ่งที่ฝัน
แม้เวลาอาจพาใจให้ลืมกัน
สำหรับฉันไม่มีวันจะเปลี่ยนไป
หากเธอหาแห่งใดเป็นที่พึ่ง
ยามเมื่อถึงจุดหนึ่งซึ่งหวั่นไหว
ยังมีฉันคนนี้นะคนไกล
คนที่เป็นคนใกล้...ที่ไกลเธอ
หน้าส่วนตัว
764
