22 มกราคม 2551 16:30 น.
แสนแก้ว
จะคร่ำครวญให้มันได้อะไร
เขามีคนใหม่ไปแล้วไม่ใช่เหรอ
หรือจะเรียกร้องให้เขากลับมาเพื่อทำร้ายเธอ
เลิกเพ้อเจ้อแค่ที่เขาทำกับเธอยังไม่พอหรือไง
ก็แค่คนเลว ๆ คนหนึ่ง
ที่ไม่เคยคิดจะลึกซึ้งกับใครหน้าไหน
เที่ยวหลอกลวงความรักคนอื่นอยู่ร่ำไป
จะเสียเวลาคบไป...ให้เดรัจฉานกัดกินหัวใจทำไมกัน
22 มกราคม 2551 16:25 น.
แสนแก้ว
สัญญาได้ไหม
ว่าจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง
เพราะเธอคือคนที่ฉันคิดจะจริงจัง
คือทุกสิ่งของความหวัง
คือทุกพลังที่ทำให้ฉันมีแรงสู้ต่อไป
สัญญากับฉันนะคนดี
ว่าจะมีแค่ผู้หญิงคนนี้อยู่ใกล้ ๆ
ไม่ว่าหนทางข้างหน้าเธอจะพบเจอกับใคร
ขอให้เป็นฉันได้ไหม...เธอจะเลือกให้เดิน
เคียงข้างเธอ
22 มกราคม 2551 16:23 น.
แสนแก้ว
ความรักต้องอยู่บนความอดทน
คนหนึ่งคนต้องทนหนึ่งคนได้เสมอ
ไม่ว่าคนที่ต้องทนจะต้องเป็นฉันหรือเธอ
คำตอบที่ต้องเจอก็คือ...ต้องอดทน
เพราะต้องการให้ความรักอยู่รอด
ทั้งที่รู้อยู่ตลอด...แต่ก็หนีมันไม่พ้น
ความอดทนมีขีดจำกัด...ในมาตรฐานของคน
หัวใจมันไม่อยากทน...แล้วจะให้ฉันดิ้นรน
ไปเพื่ออะไร
19 มกราคม 2551 20:12 น.
แสนแก้ว
เธอไม่ผิดหรอก...ที่คิดจะจากฉัน
คนที่ผิดคือฉัน...ที่ไม่ยอมทำใจที่จะเสียเธอ
ทั้งที่เธอ...พยายามบอกฉันอยู่เสมอ
ว่าเธอมีคนใหม่...เข้ามาแทนที่กัน
ฉัน...ก็ได้แต่หลอกใจตัวเอง
ว่าฉันเก่งว่าฉันแกร่งกว่าใครทั้งนั้น
ทั้งที่ความเป็นจริง...มันตรงข้ามกัน
ฉันรับไม่ได้กับการตัดสินใจของเธอวันนั้น
และรับไม่ได้กับการกระทำของตัวเอง
19 มกราคม 2551 20:07 น.
แสนแก้ว
เธอบอก...ให้ฉันเชื่อใจ
เธอบอกว่า...ไม่มีใครใหม่นอกจากฉัน
เธอบอก...รักกันก็ต้องเชื่อใจกัน
เธอบอกว่า...ไม่มีวันทิ้งฉันไปมีใคร
แต่สุดท้าย...วันนี้
คำพูดที่แสนดีเหล่านั้น...หายไปไหน
มีแค่คำขอโทษที่เธอบอก...ออกจากใจ
พร้อมกับคำพูดทิ้งท้ายก่อนจากไป...ว่าโชคดี