15 มิถุนายน 2550 22:11 น.
แสนแก้ว
เธอคงอยากจะให้ฉันปิดหูปิดตา
ไม่รับรู้ว่าเธอกำลังมีใครคนใหม่
ต้องการให้ฉันแกล้งโง่...ทำตามใจ
ให้เธอได้คบเขาแบบไม่มีปัญหาอะไรฉันคงทำไม่ลง
รู้ดีว่าเธอให้ฉันเป็นหนึ่ง
ซึ่งฉันก็คงจะไม่โง่ไปลุ่มหลง
ตัวจริงที่เป็นหนึ่ง...ตั้งมั่นจะมั่นคง
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมจบลง...เพราะฉันทำไม่ได้อย่างที่เธอต้องการ
15 มิถุนายน 2550 21:55 น.
แสนแก้ว
หากเราถอยกันคนละก้าว
เรื่องระหว่างเราก็คงไม่ต้องจบลงแบบนี้
เพียงเพราะความอดทนแต่ละคนน้อยเต็มที
รักเราที่สะสมมาหลายปี...ต้องจบไป
ถ้าถามว่าวันนี้...เสียใจหรือเปล่า
ตอบได้แค่เพียงเศร้า...แต่ไม่หวั่นไหว
ตัดสินใจแล้วกับการจะเดินก้าวต่อไป
ไม่มีคนของหัวใจมาจูงมือเดินด้วยกัน
น้ำตาที่ไหลอยู่...แค่เสียดาย
คนที่เคยเคียงกาย...อยู่ร่วมฝัน
มาวันนี้...ไม่เหลือแล้วคนรักกัน
เธอเลือกเขามาแทนฉัน...ระหว่างเรานั้นก็จบเกม
10 มิถุนายน 2550 08:58 น.
แสนแก้ว
เพราะความไว้ใจ
ถึงได้ทำให้ปวดใจแบบนี้
เพราะความเชื่อมั่นที่มี
เลยทำให้ในวันนี้มีน้ำตา
เพราะคิดว่าเธอมั่นคง
และเชื่อว่าคงมั่นยิ่งกว่า
แต่พอมีใครก้าวเข้ามา
คำพูดที่เอ่ยมา...แค่หลอกกัน
ฉันผิดเองที่ฉันโง่
โตแล้วยังยอมให้เธอหลอกฉัน
ฉันผิดเองที่คิดว่าเธอรักกัน
ทั้งที่ความเป็นจริงนั้นเธอรักแค่ตัวเอง
9 มิถุนายน 2550 22:22 น.
แสนแก้ว
ความรักเราก็เหมือนแก้วที่มันร้าว
หากจับเบา ๆ มันก็ยังเป็นแก้วอยู่ได้
หากจับหนักมือรอยร้าวก็คงทำให้มันแตกไป
ความอดทนของหัวใจก็คงจะอยู่ที่หนักหรือเบา
ถ้าถามฉัน,,,ใจฉันมันเจ็บเกิน
เกินกว่าที่จะเผชิญเรื่องราวเก่า ๆ
คำว่าให้อภัย...ไม่ได้หมายความว่าเรื่องเธอกับเขา
จะถูกลบออกจากสมองอันโง่เขลาของฉันเลย
หากวันนี้เธอยังไม่รู้จักคำว่าพอ
ก็ขอให้ปล่อยฉันให้จากไป...จงเมินเฉย
ลืมเสียเถอะ...คำว่าคนคุ้นเคย
อย่าทำร้ายกันให้เจ็บอีกเลย...กับคำหลอกลวง