9 เมษายน 2549 09:43 น.
แสนแก้ว
เธอเคยบอก...ว่าถ้าอยู่แล้วไม่มีความสุข
มีแต่ความทุกข์...ก็ให้ไปจากชีวิตเธอจำได้ไหม
ตอนนี้...ฉันทุกข์แล้ว...ฉันจะไป
จะใช้คำพูดเหนี่ยวรั้งไว้เพื่ออะไร...ตอบที
ทุกวันนี้ฉันต้องอยู่กับเธอทั้งน้ำตา
รอคอยแค่เศษของความอาทรห่วงหา...ที่จะมีเผื่อถึงคนคนนี้
มันคุ้มไหมเธอ...ช่วยตอบฉันที
ขอร้อง...อย่าเห็นแก่ตัวแบบนี้...
เพราะวันนี้ฉันสะกดคำว่า"ทน" ไม่เป็น
9 เมษายน 2549 09:38 น.
แสนแก้ว
ฉันเบื่อแล้ว...กับการรอคอย
เธอคงไม่รู้...ว่าหงอยเหงาแค่ไหน
ทำได้แค่นั่งรอ...อยู่อย่างคนไม่มีที่ไป
เธอคิดผิดรู้ไหม...ผู้หญิงอย่างฉันยังมีอะไรที่ต้องทำ
ชีวิตฉันมีค่า...กว่าการมานั่งรอเธอ
น้ำตาที่มันเอ่อ...มันมีค่ากว่าชีวิตเธอด้วยซ้ำ
เมื่อมีฉันคนเดียวไม่ได้...ก็อย่าฝืนทำ
ผู้หญิงอย่างฉันไม่อยากเจ็บซ้ำ ๆ กับการ
...รักเธอแค่คนเดียว...
8 เมษายน 2549 21:11 น.
แสนแก้ว
ขอให้เธอ...โชคดีนะ
ขอให้มีความสุข...กับใครคนใหม่
ไม่ต้องรู้หรอก...ว่าฉันจะรู้สึกอย่างไร
เพราะถึงรับรู้ไป...สุดท้ายเธอก็คงจะไม่แคร์
ไปเถอะนะ...คนเคยดีของฉัน
เมื่อไม่รักกัน...ก็อย่าหันมาแยแส
จำเอาไว้...แม้แต่หางตาก็จะไม่แล
นับจากวันนี้...จะไม่แคร์
รู้แล้วว่ารักแท้...มันแพ้ความเห็นแก่ตัว
6 เมษายน 2549 19:38 น.
แสนแก้ว
นั่งมองโทรศัพท์ทั้งวัน
หวังว่าเธออาจจะโทรหาฉันบ้าง
พอโทรไปหาเธอก็สายไม่ว่าง
ก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังคุยกับใคร
โทรไปก็ได้แต่ฝากข้อความ
ฉันก็เลยได้แต่ฝากข้อความไว้
ว่าคิดถึงเธอนะ...ว่าห่วงใย
โทรกลับหากันหน่อยได้ไหม...ฉันยังรอ
นั่งรอเธอทั้งวัน
รอจนใจหวั่น...มันท้อ
รอที่จะคุยกับเธอได้แต่รอ
มองโทรศัพท์ก็น้ำตาคลอ
มองรูปเธอก็น้ำตาตกใน
อยากให้เธอโทรหาฉันบ้าง
อย่าทิ้งขว้างกันให้หวั่นไหว
คนที่ได้แต่รอ...มันเจ็บรู้บ้างไหม
หรือว่าเธอไม่มีหัวใจ...ถึงไม่รับรู้อะไรบ้างเลย
font>
6 เมษายน 2549 18:48 น.
แสนแก้ว
ทำไมต้องนั่งเดียวดายแบบนี้
ได้แต่ถามตัวเองทุกทีในเวลาที่ไม่เห็นเขา
อยู่คนเดียว...กับภาพความทรงจำวันเก่า
รอยยิ้มแห่งวันวานยังรุมเร้า...ให้เราต้องนั่งเศร้ากับมัน
ตลอดเวลาที่คบกันมา
มีทั้งความเจ็บปวดปร่า...และความสุขที่เกินฝัน
พอเมื่อถึงวันหนึ่งที่เราทั้งสองต้องจากกัน
คนที่ยังจมกับภาพฝันก็คงมีแค่เพียงฉันไม่ใช่เธอ
หน้าส่วนตัว
2189
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟแสนแก้ว
