2 เมษายน 2549 22:41 น.
แสนแก้ว
จะต้องให้ทำยังไง
ที่เธอจะไม่ไปจากฉัน
ต้องทำยังไงให้เรายังอยู่ด้วยกัน
บอกมาคำเดียวเท่านั้นฉันจะทำ
ขอเพียงยังมีเธออยู่
แค่บอกว่ารักทั้งที่ไม่รู้สึกด้วยซ้ำ
ขอได้ยินแค่คำพูดดี ๆ จากเธอสักคำ
มันก็ทำให้ฉันสามารถอยู่บนโลกใบนี้ต่อไปได้
ฉันต้องทำยังไงดี
เพื่อที่เธอจะได้อยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน
ช่วยบอกฉันทีคนดี...ว่าฉันต้องทำยังไง
ขอเพียงเธอยังอยู่เคียงข้างฉันต่อไป
ให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม
30 มีนาคม 2549 21:34 น.
แสนแก้ว
เหตุผลคือเธอไม่รักฉัน
อย่าอ้างเหตุผลร้อยพันจะดีกว่า
วันที่เธอจากไป...ฉันต้องมีอยู่แล้วน้ำตา
เหตุผลที่ให้มา...มันไม่ช่วยอะไร
บอกคำเดียว...หมดรักกัน
ฉันยินดีจะหันหลังจากไปให้
อย่าทำร้ายกันด้วยคำว่ารักและห่วงใย
เพราะเธอไม่ได้รู้สึกแบบนั้น...ฉันมั่นใจ...เข้าใจดี
27 มีนาคม 2549 22:18 น.
แสนแก้ว
รางวัลที่ฉันได้ตอบแทน
จากคนที่ควงแขนกันอยู่หลายปี
คือการรับเอาคนใหม่เข้าแทนที่
แล้วเขี่ยผู้หญิงคนนี้ให้ไกลตา
นี่หรือของขวัญที่เธอให้ฉัน
หยดน้ำตากับหัวใจที่บอบช้ำเกินกว่า
จะลบเลือนเธอออกไปจากสายตา
ฉันบอกได้คำเดียวเลยว่า...ฉันทำไม่ได้จริง ๆ
24 มีนาคม 2549 22:48 น.
แสนแก้ว
เสียงคลื่นสาดกระทบฝั่ง
ทำให้หวนคิดถึงความหลังที่มาที่นี่
ก่อนหน้านี้ยังมีเธอคนดี
มานั่งฟังเสียงคลื่นด้วยกันตรงนี้...ข้าง ๆ ใจ
แต่วันนี้...ไม่มีเธออีกแล้ว
และไม่มีวี่แววว่าจะกลับมาเริ่มใหม่
แต่ผู้หญิงคนนี้...ยังลบเธอไม่ได้ไปจากใจ
จึงต้องคว้าไขว่...หาความหวานที่ผ่านมา
ด้วยการกลับมายังที่เก่า
ที่ที่เราสองคนรักกันนักหนา
ที่ที่เธอเคยเอ่ยปากลั่นสัญญา
จะรักกัน...ชั่วฟ้า...ดินมลาย
บัดนี้หมดสิ้นแล้วทุกสิ่งอย่าง
คนที่เคยนั่งเคียงข้างวันนี้ก็ห่างหาย
มีเพียงความทรงจำที่ตอกย้ำอยู่มากมาย
ทุกเส้นทางที่ก้าวไป...ในหัวใจก็ยังมีเธอ
คงต้องใช้เวลาอีกนานแสนนาน
เพื่อลบภาพวันวานที่เพ้อเจ้อ
ลบความคิดถึง...ลบเรื่องราวทุกอย่างที่มีเธอ
ออกไปจากความทรงจำของผู้หญิงเซอร์ ๆ คนนี้สักที
แต่ไม่ว่าจะต้องใช้เวลานานเท่าไหร่
ก็ขอให้เธอได้รับรู้ไว้ว่าผู้หญิงคนนี้
เคยรักเธอยิ่งกว่าสิ่งมีค่าใด ๆ ในโลกที่มี
และเธอได้ตอบแทนความภักดีนี้ด้วยการจากลา
สุดท้าย...ขอให้เธอจงโชคดี
ขอให้คนใหม่ที่เธอมี...จงรักเธอให้มากกว่า
ที่ผู้หญิงคนนี้...เคยรักตลอดมา
และหวังไว้ในชาติหน้า...อย่าได้เจอคนหลายใจ
24 มีนาคม 2549 22:34 น.
แสนแก้ว
ก็เพียงแค่ความเหงา
ที่ทำให้ใจต้องเศร้าอยู่อย่างนี้
เพียงเพราะขาดคนเคียงข้างเหมือนบางที
เลยทำให้ผู้หญิงคนนี้มีน้ำตา
หันมองไปรอบ ๆ ตัว
ก็เกิดความกลัวจนรู้สึกประหม่า
ครั้นจะเหงยหน้ามองฟ้า
น้ำในตาก็จะไหลอยู่ร่ำไป
ก็เพียงแค่ความเหงา
ที่คอยรุมเร้า...ทำเราร้องไห้
แค่เพียงเพราะไม่มีใคร
โลกที่ดูสดใส...ก็หมองมัว
นั่งอยู่คนเดียวในห้องเล็ก ๆ
กวาดตามองรอบห้องไปจนทั่ว
พบเพียงเงาของวานวันอันสลัว
ไร้ซึ่งตัวคนของใจที่คุ้นเคย
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟแสนแก้ว
หน้าส่วนตัว
963
