31 ธันวาคม 2549 17:58 น.
แสนแก้ว
น้อยใจมากนะ...รู้ไหม
ทำไมถึงได้เฉยชาแบบนี้
ฉันผิดมากใช่ไหมคนดี
สายตาที่มี...จึงไม่ยอมมองมา
เอาเป็นว่าขอโทษก็แล้วกัน
และวันต่อไป...จะไม่มาให้เห็นหน้า
จะหายเข้ากลีบเมฆ...จะไม่อยู่ให้รกหูรกตา
จะไม่ย้อนกลับมาให้เธอด่า...เธอว่า...จะไม่เสียเวลามาง้อเธอ
24 ธันวาคม 2549 10:36 น.
แสนแก้ว
เธอเห็นฉันเป็นอะไรกันแน่
มันไม่แฟร์รู้ไหมที่โกรธใครก็มาลงที่ฉัน
ไม่ใช่กระโถนท้องพระโรงที่จะมาโยนนู้นโยนนี้ใส่กัน
เพราะคนอย่างฉันก็มีนะ...หัวจิตหัวใจ
ถ้าเห็นว่าฉันทำได้ดีแค่นี้
วิธีที่ดีกว่านี้จะแนะนำให้เอาไหม
หาคนใหม่ดีกว่าเอาที่แบบว่าทนเธอได้ตลอดไป
เพราะบอกตามตรงไม่รู้ความอดทนจะหมดตอนไหน
จะอยู่กับเธอได้ตลอดไปไหม...ก็ตอบไม่ได้จริง ๆ
8 ธันวาคม 2549 09:55 น.
แสนแก้ว
ฉันจะอยู่ตรงนี้
หากมีหัวใจเธอรั้งฉันไว้
และฉันจะจากไป
หากหัวใจเธอบอกไม่ต้องการ
จงจำไว้
อย่ารั้งให้อยู่เพียงว่าสงสาร
เพราะว่าคนที่ร้าวราน
เจ็บปวดทรมานไม่ใช่เธอ
5 ธันวาคม 2549 13:04 น.
แสนแก้ว
เท่าที่เป็นอยู่ทุกวันนี้
ก็ดีที่สุดแล้วคนดีเข้าใจไหม
แค่วันนี้มีเธออยู่...ในหัวใจ
ก็มีความสุขมากมายแล้วคนดี
สัญญาว่าจะอยู่ข้าง ๆ กัน
จะมีเธอมีฉันตลอดไปนับจากวันนี้
อาจสุขบ้างทุกข์บ้างก็ตามที
ขอเพียงเรามีกันอยู่ตรงนี้...ที่หัวใจ
28 พฤศจิกายน 2549 17:15 น.
แสนแก้ว
คนรักกันจะต้องไม่ทำร้ายกัน
ไม่ว่าเหตุผลร้อยพัน...ก็ไม่มีวันทำได้
หากวันนี้เธอรักฉันด้วยหัวใจ
เธอก็จะไม่ทำให้ฉันต้องมีน้ำตา
มันคงจะทำใจได้ยาก
หากฉันจะต้องรับรู้ว่า
เธอมาเพราะหัวใจหรือเพราะใครทิ้งมา
เธอเห็นฉันเป็นคนที่มีค่า...หรือในสายตาแค่...ตัวแทน...