17 มีนาคม 2550 17:02 น.
แสนแก้ว
หากวันนึงฉันไม่เป็นอย่างเธอฝัน
เธอจะทิ้งกันไปหรือไม่อยากจะรู้
แม่ศรีเรือนที่เธอบอกให้ลองดู
การจะอยู่เคียงคู่กัน...ต้องทำได้
เอาเป็นว่าฉันจะลองดูอย่างเธอบอก
ก็ไม่รู้หรอกว่าจะทำได้แค่ไหน
เพราะฉันคิดว่าคนสองคนจะอยู่ด้วยกันตลอดไป
ต้องอยู่กันได้ด้วยหัวใจ...ใช่ฝืนทำ
5 กุมภาพันธ์ 2550 21:59 น.
แสนแก้ว
สุดท้ายก็เป็นแค่ความฝัน
ที่มีเธอช่วยแต่งเติมมันขึ้นมา
และเมื่อวันนี้ที่รู้สึกตัว...ก็ต้องรับรู้ว่า
เธอได้พาความฝันนั้นจากฉันไป
หากวันนี้เธอมาเป็นฉัน
เธอจะรู้ว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน
กับการที่ต้องรับรู้ว่า...ทุกอย่างแค่ฝันไป
ก็แค่อารมณ์ชั่ววูบของคนมักง่าย...ที่ไม่ใส่ใจ
ความรู้สึกของใครเลยสักคน
1 กุมภาพันธ์ 2550 21:42 น.
แสนแก้ว
ทุกอย่างมันต้องมีจุดเริ่มต้น
คนทุกคนก็เหมือนกันทั้งนั้น
ถึงเธอจะบอก...ไม่มีอะไรแค่ผ่านไปวัน ๆ
แต่คนอื่นไม่ได้คิดแบบนั้น...จงเข้าใจ
อย่าคิดว่าความคิดเธอถูกเสมอ
ยอมพบเจอกับความจริงบ้างจะได้ไหม
ฉันไม่ใช่เด็ก ป.4 ที่จะไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร
กับแค่ท่าทีเธอนอกใจ...ทำไมฉันจะคิดไม่ได้ไม่ยากเลย
28 มกราคม 2550 21:31 น.
แสนแก้ว
ไม่รู้ว่าจะต้องทนอีกนานขนาดไหน
ถึงจะได้ชีวิตได้หัวใจตัวเองกลับมาเหมือนเก่า
เพียงเพื่อต้องการจะประคอง...ต้องการใช้คำว่าเรา
จึงต้องยอมอยู่อย่างเหงา ๆ ไม่เข้าใจ...จะทนทำไม
เอาชีวิตเอาหัวใจตัวเองกลับมา
แล้วเดินหน้าเริ่มต้นกับสิ่งใหม่ ๆ
อนาคตข้างหน้าไม่มีใครรู้...จะเป็นอย่างไร
อาจจะดีกว่านี้ก็ได้...ถ้ายังไงก็วัดดวง
28 มกราคม 2550 21:20 น.
แสนแก้ว
มีเธออยู่ก็เหมือนไม่มี
เลยขอจบกันตรงนี้ดีกว่า
ไม่อยากฝึนความรู้สึกต่อไป...ไม่อยากอยู่กับน้ำตา
ยอมเจ็บตอนนี้แล้วก้าวถอยมา...น่าจะดีกว่าอยู่แล้วเสียใจ
มันคงเป็นหนทางที่ดีที่สุด
หากเราจะหยุดทุก ๆ อย่างเอาไว้
ดีกว่าถลำลึกจนยากเกินจะถอนใจ
จบตอนนี้ยังไม่สาย...ดีกว่าจะต้องช้ำใจทั้งสองคน