31 พฤษภาคม 2550 10:22 น.
แสนแก้ว
ฉันเจ็บมากนะเธอ
กับเหตุการณ์ที่ฉันเจอวันนั้น
ถึงเธอจะบอก...ไม่ได้มีอะไร...แค่เพื่อนกัน
ไม่ได้เป็นไป...อย่างที่ฉันเข้าใจ
แต่ฉันก็รู้นะว่าเธอโกหก
เห็นเป็นเรื่องตลก ขำ ๆ เท่านั้นใช่ไหม
ใจหนึ่งใจที่เจ็บ...เธอจะรับผิดชอบมันยังไง
เลือกเขาแล้วปล่อยฉันไปดีกว่าไหม
จะได้ไม่เสียใจ...ทั้ง 3 คน
31 พฤษภาคม 2550 00:47 น.
แสนแก้ว
อย่าทำร้ายฉันอีกเลยนะเธอ
อย่าแกล้งบอกว่าเธอแค่เผลอมีใจให้คนใหม่
ภาพมันฟ้องเต็มสองตา...จะโกหกกันไปทำไม
พูดความจริงดีกว่าไหม...จบ ๆ ไปอย่าได้เสียเวลา
ฉันทนกับเธอมามากเกินพอ
ฉันท้อกับเธอมามากเกินกว่า
ที่จะอดทนทำใจให้ลืมภาพที่เห็นตำตา
และมันปวดร้าวเกินกว่า...จะลืมภาพที่มันตำใจ
31 พฤษภาคม 2550 00:34 น.
แสนแก้ว
ภาพที่เห็นมันติดตา
เธอคงไม่รู้หรอกว่ามันเจ็บปวดแค่ไหน
กับการเห็นคนรักอยู่เคียงข้างใคร
กับคำตอบที่เธอบอกไม่มีอะไร...แค่เพื่อนกัน
ฉันจะพยายามเชื่อเธอ
ในสิ่งที่เธอเองต้องการบอกฉัน
ฉันจะทำใจให้ลืม...ทุกอย่างที่เกิดขึ้น...เพื่อกัน
เพื่อความรักที่ฉันเชื่อมั่นและหวังว่าเธอนั้น....จะมั่นคง
7 เมษายน 2550 17:53 น.
แสนแก้ว
ฉันจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร
หากวันหน้าฉันต้องไม่มีเธออยู่ข้างฉัน
ฉันคงต้องจมปรักกับน้ำตาอยู่ทุกวัน
ไม่คิดจะสงสารกันบ้างเลยหรือไง
อย่าใจร้ายกับฉันนักเลย
แค่ที่เธอเมินเฉยก็แทบทนไม่ไหวแล้วรู้ไหม
อย่าทิ้งฉันเลยนะเธอ...ขอร้องอย่าจากฉันไป
เพราะฉันคงอยู่บนโลกใบนี้ต่อไปไม่ได้ถ้าไร้เธอ
7 เมษายน 2550 17:48 น.
แสนแก้ว
เมื่อความรักถึงทางตัน
ก็จำเป็นต้องหันหลังเพื่อเดินจาก
ฝืนต่อไปก็คงลำบาก
มันยากนะ...หากคิดเพียงแค่จะประคอง
เมื่อไม่รักก็ปล่อยกันไป
จะได้ไม่ต้องปวดร้าวใจกันทั้งสอง
มันเหนื่อยนะเธอกับการต้องอยู่เป็นรอง
เป็นที่สองรองจากใคร ๆ
หากแม้ว่าไม่ได้เป็นที่หนึ่ง
ก็จะไม่ขอเป็นใครอีกเข้าใจไหม
เมื่อมันจบแล้วไม่มีทางจะเป็นได้
ก็ยุติความรักของเราไว้...อย่าเหนื่อยเลย