19 ธันวาคม 2547 11:21 น.
แสนแก้ว
ฉันอาจไม่ใช่คนที่ดีที่สุด
ไม่อยากให้เธอหยุดทิ้งทุกอย่างมาเพื่อฉัน
หากคิดว่าไปกันไม่ได้ก็ขอให้เราจบกัน
อย่าดึงดันฝืนรั้งกัน...ไม่มีประโยชน์อะไร
อย่าทำเหมือนฉันมีค่ามากมายกับเธอ
เพราะมันจะทำให้เธอไม่มีค่าอะไรในสายตาฉันเลยเข้าใจไหม
หากคำว่ารักของเธอ...คือการกักขัง...หรือครอบครองฉัน...ฉันเสียใจ
ฉันรู้ว่าเธอรักฉันมากมาย...และให้ฉันได้ทุกอย่างจริง ๆ
แต่ฉันมันคนรักอิสระ
ถ้าจะให้มาอยู่ในกรอบของเธอโดยต้องทิ้งทุกสิ่ง
ฉันขอบอกว่าฉันคงทำไม่ได้จริง ๆ
ขอให้เธอไปจริงจัง...กับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉันเถอะนะคนดี
19 ธันวาคม 2547 11:05 น.
แสนแก้ว
หวัดดี...คนของความรู้สึก
ไม่รู้ว่า...เธอจะนึกแปลกเหมือนฉันไหม
เมื่อวานเรายังจับมือกัน...แต่วันนี้กลับเดินผ่านกันไป
เมื่อวานเรายังห่วงใย...แต่วันนี้กลับเหมือนไม่รู้จักกัน
ก่อนนอนทุกคืน...จะมีเธอโทรมา
คอยถามไถ่...ห่วงหา...อวยพรให้หลับฝัน
วันนี้...มีแต่น้ำตาที่คอยเป็นเพื่อนกัน
อยู่เคียงข้างฉัน...จนกว่าฉันจะหลับไป
กลอนนี้เขียนถึงเธอ...คนเคยรัก
กลอนจากคนอกหัก...ฝากไปให้
กลอนบทนี้...เขียนด้วยน้ำตา...ของความอาลัย
กลอนบทนี้...เขียนจากหัวใจ...ถึงคนของใจ...ที่เป็นเธอ
ฝากจดหมาย...ที่มีกลอนแนบท้ายฉบับนี้
ให้แทนความรู้สึกดี ๆ ที่เคยมีมาเสมอ
ความรู้สึกสุดท้าย...จากบทกลอนสุดท้ายที่เขียนขึ้นเพื่อเธอ
พร้อมคราบน้ำตาที่เอ่อ...แทนคำพูดของผู้หญิงเซอร์ ๆ ว่ารักเธอหมดหัวใจ
12 ธันวาคม 2547 12:13 น.
แสนแก้ว
คนอย่างฉันรักใครด้วยใจหยิ่ง
รักแล้วทิ้งมีบ้างก็บางหน
รักแล้วเทอดทูนไว้ก็หลายคนล
หัวใจจึงไม่จนคนให้ปัน
ฉันอาจเป็นคนผิดที่คิดก่อ
แต่ไม่ขอทำผิดเรื่องคิดสั้น
ยืดชีวิตหวังไว้ให้นิรันดร์
เพื่อรอวันเผาร่างคนอย่างเธอ
* กลอนนี้แม่ได้แต่ให้กับผู้ชายคนนึง และกลอนนี้เป็นกำลังใจให้กับฉันเสมอมา
12 ธันวาคม 2547 12:04 น.
แสนแก้ว
หัวใจของเธอคงตายด้านไร้ความรู้สึก
จึงไม่เคยสำนึกถึงสิ่งที่เธอทำกับฉัน
มองให้ดี...ฉันคนนี้ก็คนเหมือนกัน
รู้สึกเจ็บร้าวได้ทั้งนั้น...สัมผัสได้เหมือนคนทั่วไป ขอร้องอย่าทำกับฉันแบบนี้
หากไม่ต้องการก็บอกกันดี ๆ ได้ไหม
อย่าทำประชดด้วยการหันไปควงใคร
มาเหยียบย้ำหัวใจ...ที่มันภักดีต่อเธอ
จะทำร้ายกันแบบไหนฉันทนได้
ต่อให้ฉันเจ็บปวดมากมาย..น้ำในตาต้องเอ่อ
ก็จะไม่ร้องขอ...ความปราณีจากเธอ
แต่กับสิ่งที่เธอ...นำมาเสนอ...ทำให้ฉันเจ็บเกินไป
หากคิดว่าหมดรักกันแล้วจริง ๆ
ก็ขอให้ทิ้งกันไปเลยจะได้ไหม
ฉันรู้ว่าเธอมีเค้า...ยังจะสวมเขากันทำไม
มองดูให้ดีคนของใจ...ฉันเป็นคนไม่ใช่ควาย...อย่าตายด้านนักเลย
12 ธันวาคม 2547 11:54 น.
แสนแก้ว
ไงจ๊ะ คนเก่งของฉัน
น้ำอะไรกันนั่นไหลจากสองตาที่กล้าแกร่ง
คงจะเจ็บปวดรวดร้าวอย่างรุนแรง
แววตาที่ฉายแสง...ทรนงอยู่ไหนกัน
พอเจ็บจากคนนั้น...ก็หันมาหาคนทางนี้
ฉันไม่ใช่พระหรือชี...จะได้ใจบุญสุนทานขนาดนั้น
มาทางไหนก็กลับไปทางนั้นก็แล้วกัน
เพราะคนอย่างฉันไม่ชอบของเหลือเดนจากใคร
เศร้ามากหรือจ๊ะ...คนดี
ดูซี...หมดมาดราชาผู้สง่างาม...ไม่เอาไหน
รู้สึกหรือยัง...อาการอกหักเป็นยังไง
รู้ซึ้งแล้วใช่ไหม...ว่าการไม่เหลือใครมันทรมานแค่ไหน
ความรู้สึกนี่ไงที่เธอยัดเยียดให้ฉันเจอ
สมน้ำหน้า...นี่คือคำปลอบโยนจากคนเคยรัก
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟแสนแก้ว
หน้าส่วนตัว
1118
