18 ธันวาคม 2555 16:05 น.
แสนแก้ว
เธอบอกว่าความผิดทั้งหมดอยู่ที่เธอ
ความผิดที่ทำให้ฉันต้องเจอกับความผิดหวัง
เธอบอกว่าเธอผิดที่ทำให้ความรักของเราต้องพัง
เธอขอร้องให้ฉันมอบโอกาสให้อีกครั้ง...เพื่่อรักของเรา
ฉันอยากจะถามเธอกลับไป...ว่า
ที่ผ่านมาเธอนอกใจฉันไปมีเขา
แล้วยังเหลืออีกหรือความรักเรา
เพราะถ้าเธอรักคนเก่าจะมีคนใหม่ทำไมกัน
ฉันอาจจะเจ็บปวดมากมาย
แต่วันนี้มันสายเกินไปที่จะกลับไปสานฝัน
ความรักที่เคยมีมากล้น...ถูกความอดทนมาแทนที่มัน
จนความรักที่เคยมีให้เธอนั้น บัดนี้มันเหลือแค่..เคยห่วงใย
อย่าให้ฉันต้องกลับไปเจ็บอีกเลย
ปล่อยคนคุ้นเคยให้เป็นอดีตไปได้ไหม
กับผู้หญิง 1 คนที่เธอเคยสาบานจะรักไปจนตาย
เพราะวันที่เธอนอกใจ...ผู้หญิงคนนี้ก็ได้ตายจากไปแล้ว...ทั้งเป็น
28 ธันวาคม 2554 20:12 น.
แสนแก้ว
ฉันทำผิดอะไรนักหนา
เธอถึงได้ไม่เห็นคุณค่าของฉัน
พอจะไปก็เหนี่ยวรั้งความผูกพัน
พออยู่ด้วยกันก็ทำเหมือนฉันเป็นตัวอะไร
ทำไมต้องลงโทษกันอย่างนี้
ปล่อยฉันไปตามทางที่มีดีกว่าไหม
อย่าทำร้ายฉัน อย่าทำร้ายหัวใจ
ที่มันเคยรักเธอมากมาย ให้ต้องอยู่อย่างตายทั้งเป็น
28 ธันวาคม 2554 20:09 น.
แสนแก้ว
หายไปนานหลายปี
ก็ได้กลับมาที่ตรงนี้อีกครั้ง
กับหัวใจดวงนี้ที่พร้อมพัง
เจ็บกี่ครั้งไม่เคยจำเลยสักที
เหนื่อยก็รู้
แต่ก็ยังจะทนอยู่แบบนี้
คุณค่าของตัวเองแทบไม่มี
สุดท้ายความเจ็บก็พากลับมาบ้านหลังนี้เหมือนเดิม
27 กุมภาพันธ์ 2553 23:44 น.
แสนแก้ว
ฉันคงไม่ใช่คนที่เข้มแข็ง
ไม่มีเรี่ยวแรงพอ..ที่จะยื้อแย่งเธอ...คืนจากเขา
เพราะต่อให้ทุ่มสุดตัว...แต่ได้แค่ตัวก็ไม่เอา
ฉันจะขออยู่กับน้ำตาและภาพเก่าที่เรามีความสุขด้วยกัน
ฉันพยายามแล้วคนดี
แต่มันก็ดูว่างเปล่าทุกทีเพราะเธอไม่ได้รู้สึกไปกับฉัน
ทุกสิ่งที่ฉันพยายาม...เหมือนถูกเธอถามว่า "เพื่ออะไรกัน"
ในเมื่อหัวใจเธอไม่ได้อยู่ที่ฉันต่อให้แลกด้วยความรู้สึกนับร้อยพัน
เธอก็คงไม่มีวันจะหันมามอง
27 กุมภาพันธ์ 2553 23:04 น.
แสนแก้ว
หัวใจของเธอ...ทำด้วยอะไร
ทำไมถึงได้ใจร้ายกับฉันแบบนี้
ตลอดเวลาที่ผ่านมานานหลายปี
ความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้อยู่ไหนกัน
ฉันไม่ได้อยากจะทวงถามเธอแบบนี้
แต่ความอดทนมันไม่มีเลยต้องถามเธอแบบนั้น
ขอโทษนะที่วันนี้มาทวงถามความผูกพัน
กรุณาช่วยบอกฉัน...หากไม่เหลือใจให้กัน
ก็อย่ารั้งฉันไว้อีกเลย