วรรษาสายสุหร่ายปลิวละลิ่วร่วง จะลาสรวงสู่พื้นคืนไฉน สะอื้นเสียงเผดียงคำระกำใจ นภาลัยร้าวอกสะทกครวญ เสียงคระครืนครืนอึกกะทึกก้อง เสียงฟ้าร้องรานใจร่ำไห้หวน เสียงฟ้าครางว้างเหงาเศร้ารัญจวน เสียงฟ้าป่วนแปลบจิตคิดคะนึง คิดครั้งเคยเชยชิดชื่นคืนวันก่อน แล้วจำจรจากไกลใจคิดถึง เคยสวมสอดกอดโฉมประโลมคลึง กลับถูกดึงด้วยกาลให้ผ่านไป วรรษาสายสุหร่ายหล่นเป็นฝนหลั่ง เทียมชลคั่งคลอเนตรพี่ไฉน เสียงฟ้าร้องก้องพื้นสะอื้นไกล ฤๅเท่าใจพี่ช้ำพร่ำถึงนวล
หน้าส่วนตัว
983
