19 สิงหาคม 2549 01:30 น.
แสงไร้เงา
อยากเขียนกลอน แต่ใจ คิดไม่ออก
หวังเขียนบอกคนไกลไม่เห็นหน้า
คิดทบทวนหลายครั้งนั่งระอา
แต่ยังด้อยปัญญาสรรหาคำ
หวังฝากคำรักเอาไว้ที่ใกล้หมอน
เพื่อกล่อมเธอให้นอนทุกคืนค่ำ
แม้คืนที่ฟ้ามืดมนมีฝนพรำ
จะได้ย้ำว่ารักนะจะไม่ลวง
อยากเขียนคำรักไว้ให้เธอเห็น
ฝากลมเย็นลอยไปแทนใจห่วง
แต่ใจเอยเขียนไม่ได้จากในทรวง
ซึ่งใจกลวงเพราะใจอยู่คู่กับเธอ
15 สิงหาคม 2549 07:31 น.
แสงไร้เงา
ใครคนหนึ่งบังเอิญได้รู้จัก
คำทายทักทุกวลีไม่มีหยาม
คงคิดถึงห่วงใยไว้ทุกยาม
ต้นรักงามแตกหน่อก่อก้านใบ
คือความดี-ความงามท่ามกลางมิตร
ดลดวงจิตเริงร่าวันฟ้าใส
ดอกไม้สีหวานแทนคำความห่วงใย
อยากฝากใจไปวางเคียงข้างเธอ
คือความสวยสดดีของสีฟ้า
ที่หัวใจโหยหามาเสมอ
แล้วฟ้าก็ดลใจให้พบเจอ
แต่เกรงเก้อเขินซ้ำทำไงดี
9 สิงหาคม 2549 01:13 น.
แสงไร้เงา
ไม่เพียงช่วยปลอบขวัญวันเหว่ว้า
ยังคอยมาปลอบใจให้เดินต่อ
เอาใจช่วยทุกครั้งที่นั่งท้อ
ทุกคำข้อที่เห็นเน้นห่วงใย
เหมือนใบไม้ปลิวคว้างกลางสายฝน
อยากมีคนเคียงคู่อยู่ชิดใกล้
อาจมีบ้างบางทีที่เข้าใจ
ไม่มีใครเหมือนแน่คือแม่เรา