7 เมษายน 2549 03:55 น.
แสงไร้เงา
เขียนจดหมายใส่กระดาษพร้อมวาดฝัน
สื่อจำนรรถึงเธอด้วยเพ้อหา
ซึ่งข้อความตามนี้ที่มีมา
คือคำว่ายังคิดถึงซึ่งตัวเธอ
ใจบรรจุเต็มด้วยความห่วงหา
พร้อมคำว่ารักย้ำนำเสนอ
นั่งมองดาวบนฟ้าพาละเมอ
ฝากคำอ้อนปรนเปรอใช่เผลอตัว
2 เมษายน 2549 13:11 น.
แสงไร้เงา
อยู่เมืองนอกบอกกันมันเหว่ว้า
เริ่มหัดพูดภาษา-พอเข้าหู
จะซึมเศร้าเหงาไหมให้คิดดู
ต้องมาอยู่ไกลทางต่างลำเนา
เรียนไม่จบหลักสูตรพูดไม่คล่อง
จะหันมองทางไหนใจนึกเหงา
ไม่ร่ำรวยสวยสง่าปัญญาเบา
ภาพรวมคือ"ผู้เยาว์"เขาว่ากัน
มีแต่เพียงเสียงเพลงช่วยปลอบจิต
มิมีเพื่อนคู่คิดร่วมสร้างฝัน
จึงเขียนกลอนปลอบใจไปวันวัน
รอคนนั้น-คนไหน-ที่ใจจริง