27 กุมภาพันธ์ 2549 00:03 น.
แสงไร้เงา
ฉันไม่หวง ถ้าขออย่างอื่นใช้
ฉันก็มีน้ำใจ จะแบ่งปัน
แต่ถ้าให้ใช้คนรักร่วมกัน
ฉันไม่ยอม ยอมกันไม่ได้หรอก
ไม่อยากมีคนรัก ที่รักคนอื่น
ไม่รักก็อย่าผืน ลำบากใจ
จะแบ่งให้วุ่นวายกันทำไม
เพียงแค่ผู้ชายไม่รักดี
ถ้าเลีอกเขาก็ไม่ต้องกลับมา
ถ้ากลับมาก็ไม่ต้องกลับไป
อย่ามาทำตัวเป็นพ่อนปลาไหล
มีหลายใจ ทำเป็นมีหลายมือ
ฟังตัวฉันให้ดี นะคนดี
ทำอย่างนี้ เป็นใครคงไม่ทน
ขอโทษนะ เห็นแก่ตัวเกินไป
เพราะไม่อยากใช้คนรักร่วมใคร
ก็เห็นแก่ตัวจริง ๆ เพราะไม่อยากใช้คนรักร่วมกับคนอื่น...
..แต่ถ้าต้องการจริง ๆ ฉันยกให้ หยิบไปใช้ ไม่ต้องเอามาคืน...
ผู้หญิงต้องร้าย......
18 กุมภาพันธ์ 2549 12:08 น.
แสงไร้เงา
การมีคู่จะว่าไปแล้วก็มีข้อดีหลายอย่าง เช่น
มีไว้เป็นเพื่อนคุยเล่นยามเหงา
มีไว้คอยกระเย้าเหย่กันเล่น
มีไว้กระหนุงกระหนิงเช้าเย็น
มีไว้ทะเลาะกันเล่นแก้เบื่อ
มีไว้คอยปลอบใจกันยามท้อ
มีไว้ง้อยามเธอนั้นน้อยใจ
มีไว้หึงกันเล่นไม่มากไป
มีเธอไว้กอดอุ่นอุ่นยามหนาว
... ฯ ล ฯ ....
ซึ้งแล้วแต่ใครจะโป๊ะเซะเจอคนที่ใช้ ที่ถูกใจนะค่ะ
เพื่อเอาไว้รัก และอยู่ด้วยกันไปจนกว่า
ความตายนั้นจะมาพากเราให้จากกัน....
17 กุมภาพันธ์ 2549 05:36 น.
แสงไร้เงา
เวลา........เดินไปข้างหน้าไม่ย้อนกลับ
นาฬิกา....กลับเดินรอบตัวเอง
เวลา.......ที่สูญเสียมิอาจหวนกลับ
นาฬิกา....เสียแล้ว ยังซ่อมได้
เวลา........อาจได้มาฟรี ๆ ไม่ต้องซื้อ
นาฬิกา....ยิ่งสวยยิ่งแพง
เวลา.......ไม่ต้องแลกด้วยอะไร
นาฬิกา....ต้องแรกด้วยเงินตรา
เวลา.......เดินไปแล้วไปลับ เหมือนสายน้ำไม่ไหลย้อนกลับ
นาฬิกา....เดินย้อนไปมา 1 ถึง 12
เวลากับนาฬิกา......
ก็เหมือนฉันกับเธอ มันช่างแตกต่างกันเหลือเกิน....
16 กุมภาพันธ์ 2549 08:26 น.
แสงไร้เงา
อยากเป็นทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอที่ต้องการ
อยากเป็นไออุ่นยามเธอเน็บหนาว
อยาเป็นแสงดาวยามเธอมองฟ้า
อยากเป็นเสื้อหนาวยามห่มกายา
อยากเป็นผ้าเช็ดหน้า..เธอพกพา
@}--,--
อยากซับน้ำตารินไหลอาบแก้ม
อยากเป็นแสงไฟยามเธอมืดมน
อยากเป็นหมอนที่เธอฝันยามหนุน
อยากเป็นผ้าห่มอุ่นยามเธอนอน
@}--,--
อยากให้เธอซบไหล่ยามเธอเหนื่อยล้า
อยากเป็นกำลังใจยามเธอท้อ
อยากเป็นบทเพลงกล่อมเธอหลับนอน
อยากปลอบโยนเธอยามเธอเสียใจ
@}--,--
อยากเป็นคนสุดท้ายที่เธอมาหายามเธอมีสุข
อยากเป็นคนแรกที่เธอมาหายามเธอทุกข์ใจ
อยากเป็นคนสุดท้ายที่เธอคิดถึงก่อนนอน
อยากเป็นคนในฝันอันปลายฟ้าไกล
@}--,-- @}--,-- @}--,-- @}--,-- @}--,--
14 กุมภาพันธ์ 2549 05:57 น.
แสงไร้เงา
ดอกหญ้าดอกนี้เกิดกลางดงป่า
ไม่มีคนหมาย.. ไร้คนปอง..ดอกหญ้า
สายตาที่มองต่างชั้น ..ต้อยต่ำ
เจียมตัว..ความจนกั้นระหว่างเรา
ฉันแค่ดอกหญ้าไร้มีกระถาง
ตามวาสนาสาวบ้านนา
อย่างฉันนั้นหนา คล้ายเพียงดอกหญ้า
ไม่สวยงามดังดอกฟ้าเมืองกรุง
ถึงฉันนั้นเป็นเพียงแค่ดอกหญ้า
ถูกเหยีบย้ำเช้าเย็นจนชินชา
แต่ไม่เคยย่อท้อหรือหนี้หน้า
ที่จะบานขึ้นรับแสงตะวัน
ถึงชีวิตต้อยต่ำ ด้อยความรู้
แต่เคยไม่หดหู่ หมดความหวัง
ก้าวต่อไปเพื่อวันใหม่ ดัง-
ดวงตะวัน ยามรุ่งเช้าฟ้าใส
แมลงคงหอมตอมบ้างบางที
แต่กลิ่นสีไม่เคยเผลอให้แทะ
เก็บซ่อนความสาว..ชายไม่เคยแตะ
แม้แต่เท่าปลายเข็ม ก็ไม่เคย
น้ำเนื้อยังเต็ม ชอบหวานหรือเค็ม
ขอเพียงแค่แต่งเต็มด้วยหัวใจ
รดน้ำให้ดอกหญ้าไร้กระถาง
ใส่ปุ๋ยพวนดินให้หญ้าดอกนี้
ดอกหญ้าไร้กระถาง..แจกันไร้ดอกไม้
ตัวของฉันก็ไร้เธอเคียงข้างกาย....