20 ธันวาคม 2544 13:26 น.
แสงแรก ประดับดิน
บทกวี ตะวันเที่ยงกับเสียงเพลง
ในเวลามีดนตรีมีเพลงหวาน
อาบสายธารสดชื่นนักเว้นวรรคไว้
ยามร้อนนักเว้นวรรคพักกายใจ
เพลงหวานใหม่ซึ้งซาบอาบอารมณ์
ตอนกลางของเพลงรักมักหนักแน่น
เปลือกกระพี้หุ้มแก่นแผ่นสะสม
ใบไม้พลิกริกไหวย้ายกับสายลม
มีเงารักเงาร่มเจ้ากลมเกลียว
ไม้รักมนุษย์มากไหมหัวใจรู้
ให้ที่อยู่เพิ่มน้ำใสเพิ่มใบเขียว
ดูชื่นตาเย็นใจใบรูปเรียว
เหมือนวางโลกโศกซีดเซียวไปเที่ยวกัน
ไปเดินตามผีเสื้อในป่าใหญ่
มานั่งถามหัวใจซึ่งใฝ่ฝัน
ถามหารักเมตตาภาพอาบอนันต์
สุขและสันต์วันเว้นวรรคพักชีวิต
เพลงอุ่นหวานผ่านลึกจากผลึกกวี
ใส่โทนคีย์ทำนองร้องเสนาะสนิท
ตอนสุดท้ายของเพลงรักมักใกล้ชิด
เหมือนเหล่ามิตรนักฝันผูกพันกวี
บทกวีรักเราบ้างไหมหัวใจรู้
ละมุนละไมเคียงคู่ผู้บานคลี่
ใต้ตะวันดอกฝันแย้มแก้มรุจี
ในบ้านฝันวันนี้ดีเหลือเกิน
17 ธันวาคม 2544 21:07 น.
แสงแรก ประดับดิน
ละจอแก้วไปมองฟ้า
เธอมีตัวตนหรือเปล่าเหล่าเพื่อนรัก
หรือเพียงมาทายทักตามคำขอ
วันทรายเนียนเรียนรู้ครู่ที่รอ
คืนดาวละออทอถักจักรวาล
รู้จักกันในเนตสังเกตไหม
เพียงสนใจเรื่องเดียวกันฉันท์สมาน
ชอบบทกวีละอองคำฉ่ำอ้อยตาล
เพียงแรกทานหวานลื่นชื่นฉ่ำใจ
มาเพิ่มพื้นที่ว่างเปล่าให้อวกาศ
ใจนิราศแรมรอนร่อนไถล
เบาเหลือเกินล่องลิ่วอย่างปลิวไป
อวกาศกว้างใหญ่เพื่อใครกัน
หากมีเพียงชาวเราเหล่ามนุษย์
ท่ามกลางการชำรุดจุดแปรผัน
น่าเสียดายที่ว่างไร้ใหญ่อนันต์
ดาวเหล่านั้นดวงไหนไร้คนพาล
ตัวอักษรอยู่ในสายใยแก้ว
ปรากฏแล้วต่อหน้าเธอเสนอสาร
คำของฉันรอเธอตลอดกาล
เมื่อเธออ่านรู้สึกใดหรือไม่เลย
ฟ้าสีดำเหมือนกาแฟแก่จนขม
ขาดน้ำตาลขาดนมขมหรือเฉย
กอบเก็บดาวแทนน้ำตาลหวานเหมือนเคย
ดื่มสังเวยแด่โลกหล้าจักรวาล
รู้จักกันในเนตสังเกตไหม
เรียนรู้ใจแม้ไร้จิตสมัครสมาน
บทกวีสีดำใส่น้ำตาล
คำเจือจานขานขับหลับไม่ลง
17 ธันวาคม 2544 10:19 น.
แสงแรก ประดับดิน
เด็กน้อยบนยานต้านความตาย
การเดินทางเวิ้งว้างร้างและเงียบ
ผ่านจุดหนาวเย็นเฉียบอย่างเรียบง่าย
ผ่านแสงร้อนกร่อนยานต้านความตาย
เป็นเด็กน้อยเดียวดายผ่านหลายดาว
จากหม่นแสงปีกแห่งแมลงสาบ
จักรวาลคือภาพอาบสีขาว
ฟอสซิลทรมานผ่านเรื่องราว
กำลังรอข่าวคราวจากดาวใด
จักรวาลกลับเวิ้งว้างร้างรอยยิ้ม
รักษาปราณในยานนิ่มยิ้มอ่อนไหว
เรียนรู้ว่ายานนี้ไม่มีใคร
เครื่องคอมฯคือแม่ใหม่ที่ใจดี
หัวใจฉันผ่านทางร้างและเงียบ
จากเปรียบเทียบร่ำรวยเกียรติเหยียดศักดิ์ศรี
สู่อ้อมกอดแม่พ่อธรณี
หัวใจมีที่พักรักหนึ่งดาว
จากแสงเศร้าหม่นเงาแมลงสาบ
สู่ความรักคือภาพอาบสีขาว
หัวใจทรมานผ่านเรื่องราว
รอข่าวคราวครั้งใหม่จากใจเธอ
ว่าในดาวดวงนี้มีฝนปราย
ลำธารใสให้แหวกว่ายสม่ำเสมอ
แสงแดดกรุ่นอุ่นรักลักยิ้มเกลอ
ฉันพบเจอธรรมชาติสะอาดงาม
ปล่อยหัวใจล่องไปในน้ำตก
ล่องลอยในลมวกเพื่อถกถาม
ลุงเมฆขาวหนาวไหมในฟ้าคราม
ลุงเมฆดำเสียงคำรามน่าคร้ามเกรง
ลุงไปปรายสายฝนหล่นสู่พื้น
ปู่สายฟ้าผ่าฟืนอยู่โฉงเฉง
มาถกเถียงเสียงเสียงหนักเหมือนนักเลง
หัวใจฉันจะร้องเพลงก็เกรงกลัว
ปู่ภูเขาเล่าความฝันให้ฉันฟัง
ว่าวันหนึ่งปู่พังฟ้าสลัว
ส่งใจฉันขึ้นยานใหม่ให้รอดตัว
เมื่อฟ้าหายหม่นมัวรีบกลับมา
มาช่วยลุงเมฆปรายสายฝน
มาช่วยเยาวชนคนรักป่า
รักผู้อื่นฟื้นความดีมีชีวา
ก่อนชีวิตของโลกาจะวางวาย
การเดินทางเวิ้งว้างร้างและเงียบ
ผ่านจุดหนาวเย็นเฉียบอย่างเรียบง่าย
ผ่านแสงร้อนกร่อนยานต้านความตาย
เป็นเด็กน้อยเดียวดายผ่านหลายดาว
จากหม่นแสงปีกแห่งแมลงสาบ
จักรวาลคือภาพอาบสีขาว
ฟอสซิลทรมานผ่านเรื่องราว
กำลังรอข่าวคราวจากดาวใด
แต่งเสร็จเมื่อคืนครับ
ในเนตเราเป็นได้ทุกอย่าง
แม้แต่เด็กน้อย
16 ธันวาคม 2544 10:19 น.
แสงแรก ประดับดิน
กติกา คนรักในเนตคลับ
รักเราไร้รั้วกั้น.ปันแดน
กันและกันเป็นแฟน..พันธุ์แท้
ในผลึกลึกด้วยแก่น.ใช้ปั้น อักษร
เนตเป็นที่หนึ่งแน่..ทั้งใกล้ ไกลถึง
ห้ามพบหน้านะเจ้า.โปรดทราบ
เจอ.แล้วต้องคำสาป.ทั่วแคว้น จักยุ่ง
ตัวจริงเขียนโคลงกาพย์ซึ้งซาบ อาบจิต
จริงแต่ปลอมเคาะแป้นอยู่หน้า จอคอมฯ
อันที่จริงเพลงนี้
ของพี่ศุ บุญเลี้ยง
จะบอกอะไรได้ดีที่สุด
มีเสียงกีตาร์ประกอบเบาเบา
มีเราฟังพร้อมกัน เริ่มเลยนะครับ
ฉันรู้ควรรักเธออย่างไร
เพราะรู้ความจริงเป็นเช่นไร
ฉันรักรักเธอเพราะใจอยากให้
ใช่รักเพียงเพื่อครอบครอง
ไม่เคยร้องขอรักตอบ
ไม่เคยเรียกร้องสิ่งใด
เพียงเธอรับรู้มีฉันคอยห่วงใย
สิ่งนั้นมันมากมายเกินพอ
ขอเพียงได้คิดถึง
เท่านี้ก็สุขใจ
แม้เธออยู่ไกลแสนไกล
แม้ใครอยู่ข้างเธอ
ฉันรู้ควรรักเธออย่างไร
จึงยอมเข้าใจทุกอย่าง
ไม่ช้ำ ไม่เสียใจ ไม่เคยบาดหมาง
ทุกอย่างเต็มใจให้เธอ
15 ธันวาคม 2544 19:40 น.
แสงแรก ประดับดิน
ตอบบทกวีของเธอ
เช้าวันใหม่ใจยามเช้าเจ้าสงบ
หนึ่งใจพบเคียงข้างนางนกเหิน
พิสูจน์โลกช้าช้าเริงร่าเพลิน
จะเผชิญบ่วงแร้วใดไม่พรั่นเลย
อย่างน้อยแววตาคู่หนึ่งซึ้งอักษร
สัมผัสเอื้ออาทรเสพเสวย
หนาวหน้าคอมฯยอมหนาวพร่างช่างคุ้นเคย
เอื้ออาทรทุกคำเอ่ยเฉลยใจ
เหมือนตัวจริงของหัวใจอยู่ในเนต
ห้วงฝันสุดขอบเขตช่างหมาดใหม่
เห็นสีส้มสายแสงสาดวาดสายใย
ดูดาวตกภายในใจราตรี
เหมือนเด็กน้อยดูดาวพรายกระจายกระจ่าง
รู้เห็นความสว่างดวงนั้นดวงนี้
โปรยเส้นเหลืองวูบหนึ่งตรึงฤดี
แสนวลีมิอาจทาบหนึ่งภาพงาม
งามข้างในใช่หรือไม่ให้รื่นรมย์
แสงสีเหลืองสีส้มผสมอร่าม
ฝนดาวตกวูบวับดับตัวตาม
กันและกันเหมือนมาถามความไม่มี
ความรักสร้างทางเนตเท็จจริงหรือ
ความจริงคือหัวใจอยู่ในนี้
ความงามคละทุกขณะทุกวลี
ความฝันและความดีล้วนที่ใจ
เมื่อตัวจริงของหัวใจอยู่ในเนต
ห้วงฝันสุดขอบเขตฟ้ากว้างใหญ่
เห็นสีส้มสายแสงสาดวาดสายใย
ดูดาวตกพร้อมใครเล่าใจเอย
อย่างน้อยแววตาคู่หนึ่งซึ้งอักษร
สัมผัสเอื้ออาทรอย่างเปิดเผย
หนาวหน้าคอมฯยอมหนาวพร่างช่างคุ้นเคย
ทุกคำเอ่ยคลายอ้างว้างใกล้ทางเดิน
เช้าวันใหม่หัวใจเช้าเจ้าสงบ
เช้าใจพบเคียงข้างนางนกเหิน
เช้าเริงร่าให้หัวใจได้หยอกเอิน
เช้าเพลิดเพลินมีเงาเราคู่กัน
หน้าส่วนตัว
1863
