29 ตุลาคม 2552 21:21 น.
แสงเพชร
ความคิดถึงหนึ่งใครได้โลดแล่น
ถูกอัดแน่นแนบทรวงด้วยห่วงหา
วิมลักหนักไว้ในวิญญา
ปรารถนานั้นเพียงเพราะห่วงใย
หลับตานิ่งอิงแอบแนบคิดถึง
สู่คะนึงซึ่งฝันวันฟ้าใส
รัก ห่วงใยให้เธอที่ห่างไกล
ด้วยดวงใจใสซื่อสื่อเรื่องราว
เหนื่อยมากไหมในวันอันท้อแท้
อย่ายอมแพ้แม้วันอันเหน็บหนาว
กำลังใจได้ส่งตรงทุกคราว
รักยืนยาวยื่นให้ด้วยไมตรี
ด้วยห่วงหาอาทรตอนห่างไกล
จงปลอดภัยไร้ทุกข์ให้สุขี
ขอเป็นเพื่อนเยือนใจในราตรี
กล่อมคนดีด้วยเพลงบรรเลงพิณ
จึงบรรเลงเพลงพิณให้ยินถึง
อีกฟากหนึ่งซึ่งใจให้ถวิล
กรีดนิ้วน้อยคอยมอบปลอบยุพิน
ดั่งสายน้ำนำรินสู่ถิ่นเธอ
เสียงกังวานสานฝันอันสดใส
สู่ห้องใจให้เธอเสมอเสมอ
รักแนบไว้ในเสียงเคียงเจอะเจอ
นำเสนอเพื่อวันหวังภิรมย์
คลื่นเสียงพิณผินสู่ประตูรัก
พร้อมจะผลักเพื่อเชื่อมเลื่อมสุขสม
กล่อมทั้งสองครองใจให้ชิดชม
พลิ้วแผ่วลมห่มไว้ในวิมาน
หลับตาลึกนึกไปใจส่งถึง
ฟากฟ้าหนึ่งซึ่งเสียงเคียงแว่วหวาน
สู่นิทราคราเหนื่อยเมื่อยจากงาน
ขอนงคราญหลับลงตรงเสียงพิณ ๐
แสงเพชร
๒๙ ตุลาคม ๒๕๕๒
17 ตุลาคม 2552 01:52 น.
แสงเพชร
โอ้ว่าดึกดื่นแล้วแก้วตาหนอ
เสียงเพียงออ ออดอ้อนซ่อนความหลัง
จรดปลายนิ้วพลิ้วพรมเพลงประดัง
ก่อมนต์ขลังข้ามคืนของราตรี
บรรเลงนิ้วน้อยน้อยคอยสลับ
สำเนียงจับจิตใจในวิถี
เสียงสูงต่ำไต่ย้ำค้ำชีวี
ปล่อยดนตรีนี้ปลอบประโลมดึง
ความคิดถึงหนึ่งใครให้โลดแล่น
รักข้ามแคว้นแดนไกลให้ถามถึง
ออดอ้อนเสียงสร้อยเศร้าคราวคะนึง
ชโลมหนึ่งหทัยให้หายตรม
เสียงสั้นยาวเคล้าหริ่งเรไรร้อง
ดังคะนองล่องลอยราวขื่นขม
สำเนียงให้โหยหาว่าตามลม
คล้อยอารมณ์รักแสน ณ แดนไกล
หลับตาพริ้มพลอยให้ใจลอยล่อง
พริ้วทำนองเนิ่นนานปานน้ำไหล
ปล่อยอารมณ์เลื่อนลอยคล้อยตามไป
คิดถึงใครคนหนึ่งที่ตรึงตรา
ความถี่เสียงเพียงเป่าบรรเทาใจ
ห่วงอาลัยในเขาเฝ้าโหยหา
อยากบรรเลงเพลงนี้มอบกานดา
ให้กลับมาร่วมฟังนั่งใกล้กัน
ผิวลมออกบอกใบ้ด้วยใจรัก
อยากชวนเจ้าหนุนตักพักร่วมฝัน
เสียง อี้ ออ หยอกล้อคลอรำพัน
น่าสุขสันต์เสียจริงจะอุ่นใจ
แต่ดึกนี้มีเดือนเป็นเพื่อนข้า
ยังเหว่ว้าวังเวงเพลงเศร้าไหม
ด้วยระลึกนึกถึงซึ้งบางใคร
จนหมดใจในกาลก่อนนิทรา
โอ้ดึกแล้วแก้วฯจ๋ามาพักผ่อน
จะเป่ากล่อมเจ้านอนตอนนี้หนา
เสียงจากลมพรมไปให้กานดา
จงหลับตาเถิดน้องนอนฝันดี
๑๖ต.ค๕๒
แสงเพชร
หลับฝันให้สบาย ฉันจะคอยสร้างฝัน
ดินแดนแห่งนั้น จึงกลายเป็น จริง
หน้าส่วนตัว
1834
