1 มีนาคม 2552 15:11 น.
แสงเพชร
กอดตัวเองหลบซ่อนตอนหงอยเหงา
เมฆตั้งเคล้าครึมฝนปนแอบแฝง
ปล่อยเวลาพาตนดิ้นรนแรง
มนตราแห่งระทมถมทับมา
เพียงหลงภาพตามติดจิตหลอกหลอน
ใจโอนอ่อนคล้อยเข้าเงาเสน่หา
หมดสิ้นหวังพลังรักแห่งมนตรา
เล่ห์มายาพาให้ใจมลาย
ยามหงอยเหงาเฝ้ามองท้องฟ้ากว้าง
ดูเวิ้งว้างว่างเปล่าเศร้าเหลือหลาย
แสนหดหู่อยู่เดียวเปลี่ยวใจกาย
ช่างเหนื่อยหน่ายคล้ายจนหนทางเดิน
วอนสายลมข่มใจให้หายเศร้า
ทุกค่ำเช้าช่างเหงาเขาห่างเหิน
เฝ้ากอดตัวกลัวคนจนหมางเมิน
คงเผชิญโชคร้ายตลอดกาล
วอนสายน้ำฉ่ำเย็นเข่นคลายเศร้า
ชโลมเอาความทุกข์สุขประสาน
ขอลมฝนบนฟ้ามาบันดาล
เปลี่ยนช่วงกาลผ่านพ้นหม่นเลยไป
คงถึงคราวหนาวทั่วขั้วหัวใจ
ถูกกลิ่นไอนัยรักผลักเสือกไส
หมดเรี่ยวแรงแห่งชีวิตคิดก้าวไกล
คงร่ำไห้ตลอดกาลนานเท่านาน
23 ธันวาคม 2551 20:10 น.
แสงเพชร
ฤาชะตาฟ้าคิดลิขิตแกล้ง
คอยเสแสร้งแช่งรักมักขื่นขม
ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายกายระทม
เป็นดั่งปมห่มใจให้ร้าวราน
จะเจ็บปวดรวดร้าวกี่คราวนั่น
จะกี่วันกี่ปีที่พบหวาน
จะหนาวพ้นจนร้อนกี่ยาวนาน
จะเลยผ่านกาลเท่าไรให้ใจตรม
หน้าส่วนตัว
7654
