25 พฤษภาคม 2549 03:06 น.
แสงริมทางเท้า
ผมอ่อนแอและสับสนกับเรื่องราว
ที่บางคราวอ่อนแอไปไร้เหตุผล
ขอบคุณนะที่ยังอยู่ยังอดทน
กับเพียงใครบางคนที่อ่อนใจ
กับความรักที่มอบให้กันและกัน
ความผูกพันที่มอบให้ไม่สงสัย
เธอยังอยู่ตรงนี้คอยปลอบใจ
สิ่งใดๆเธอคอยตอบปลอบกันมา
ผมขอโทษกับบางสิ่งที่พลาดพลั้ง
เพราะใจยังมีความหลังที่ค้างคา
ความเจ็บช้ำซ้ำใจให้โรยรา
ด้วยเวลาที่ผ่านมาก่อนเจอเธอ
มาวันนี้ผมกำลังจะหลีกหนี
ความแสนดีที่ให้กันมาเสมอ
ผมขอโทษกับความคิดลี้จากเธอ
ช่างซ่าเซ่อทำอย่างนี้ได้ยังไง
หากผลบุญของผมที่ทำมา
ได้นำพามาให้พบกับหัวใจ
สิ่งที่คอยมานานเหมือนจะไกล
ขอขอบใจคนบนฟ้า...ที่พามา
จากนี้ไปจะไม่คิดปริวิตก
จะไม่หมกความรู้สึกใดๆหนา
จะไม่ให้เกิดแบบวันนี้ที่เป็นมา
ขอโทษน๊า...กับบางสิ่งที่ทำไป
16 พฤษภาคม 2549 23:45 น.
แสงริมทางเท้า
มีบางสิ่งตอกย้ำให้ตระหนัก
ว่าความรัก...มิอาจใช่ในทุกสิ่ง
ต้องมีเหตุอันเป็นผลมาอ้างอิง
มิใช่นิ่งจะอิงอ้างได้อย่างใจ
อันฐานะ...ของเรานั้นแตกต่าง
มีบางอย่างมาคอยเตือนอย่าหลงใหล
สิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ต้องเป็นไป
แต่วันหน้าเป็นอย่างไรให้ตรองดู
อันคำว่า...คู่ควร..ชวนมาคิด
ชวนพินิจถึงความหลังที่ควรรู้
เขาเป็นใครเราเป็นใครให้ใคร่ดู
จงเอียงหู...มองหาอันความจริง
เราเป็นเพียงคนต้อยด้อยอ่อนค่า
ไร้ราคาในสายตาใครเสมอ
เป็นแค่เพียงคนไม่ควรคู่กับเธอ
อย่าได้เพ้อ...อย่าได้ฝันเกินเลยไป
แต่นั่นเธอปันใจให้รู้สึก
ทำให้ฉันรู้ลึกถึงความหมาย
สิ่งที่เธอมอบให้...ช่างแยบคาย
มีความหมายมากมายซะเหลือเกิน
หากความรักที่มีอยู่ในโลกนี้
ไม่แยกสีไม่แยกชั้นแยกทางเดิน
ไม่แบ่งเขาแบ่งเราเข้าเผชิญ
เราก็คงไม่บังเอิญมาพบกัน
16 พฤษภาคม 2549 16:25 น.
แสงริมทางเท้า
ขอบคุณนะกับความรักที่มีให้
แต่ว่าใจของฉันนั้นยังอ่อนแอ
ยากเกินกว่าที่จะรับมาดูแล
ความผันแปรของใจยังมากมาย
อยากบอกเธอว่าฉันรู้สึกดี
ความในใจที่มียังไม่สาย
ขอเวลาให้ฉันสักนิดไม่มากมาย
ขอให้หายจากคืนวันที่มืนมน
ฉันก็เป็นเพียงผู้ชายธรรมดา
รู้เพียงว่าหากได้รักใครสักคน
จะทุ่มเทให้หมดใจไม่เคยสน
จะยอมทนแม้ว่าเธอไม่สนใจ
เธอก็รู้ว่าฉันเพิ่งหายเจ็บ
ใจยังเก็บกับความกลัวความหวั่นไหว
ความรู้สึกมากมายที่หายไป
คงต้องใช้เวลามากพอดู
คงต้องรอให้ถึงวันที่หายดี
ความในใจที่มีจะบอกให้เธอรู้
แม้จะต้องเจ็บต้องทนฉันจะสู้
ให้เธอรู้ถึงความรัก...ที่ฉันมี...
แต่ตอนนี้อย่าได้โกรธอย่าได้งอน
ขออ้อนวอนให้เธออยู่ตรงนี้
เป็นกำลังใจให้ฉันผ่านด้วยดี
แม้วันนี้...ฉันยังไม่แน่ใจ....
15 พฤษภาคม 2549 23:23 น.
แสงริมทางเท้า
ความบังเอิญที่เกิดขึ้นในวันนั้น
ทำให้ฉันฝันไปไร้เหตุผล
ว่าคงอาจเป็นเพราะฟ้ามาบันดล
ให้พบใครบางคนดั่งเช่นเธอ
ไม่อยากคิดฝันไปให้ไกลบ้าน
เพิ่งจะผ่านคืนน้ำตาที่ล้นเอ่อ
ใจดวงนี้มันแหลกรานมาพบเธอ
พาชีวิตได้เจอสิ่งดีๆ
ไม่อยากจะทึบไม่อยากทับจับเธอมา
เหมาเอาว่าเราเป็นคู่สมศักดิ์ศรี
เธอเป็นหญิงที่ผู้ชายหมายอยากมี
ส่วนฉันนี้ผู้หญิงนี้แทบหนีไป
อยากจะบอกกับเธอซะเหลือเกิน
ช่วยทำเมินอย่าหันมาจะได้ไหม
อย่าได้ทักอย่าได้โทรมากวนใจ
เธอคงไม่รู้ใช่ไหมฉันเริ่มกลัว
หน้าส่วนตัว
1445
