12 เมษายน 2548 05:53 น.
แสงริมทางเท้า
จะพูดไปอย่างไรให้เธอรู้
ว่าฉันนั้นคอยแอบดูเธอห่างๆ
บ่อยครั้งที่ใกล้กันไม้กั้นกลาง
แต่เหมือนร้างห่างไกลจากใจเธอ
ฉันอาจไม่เคยบอกถึงสิ่งนั้น
ที่ใจฉันเก็บไว้ในใจเสมอ
ความรักฉันที่ฉันมีให้กับเธอ
นับแต่วันแรกเจอมีผ่านมา
หากจะมีปาฏิหาริย์ในความรัก
ขอเธอโปรดจงช่วยพักหันมา
และเธอนั้นก็จะได้รู้ว่า
ใครวิ่งหาไล่ตามเธอตลอดมา
( ต้องต่อไปอีกหน่อยคับ ว่าตลอด 5 ปีที่ผ่านมานั้นผมวิ่งไล่เธอคนนี้ ด้วยใจที่ยังมีความหวัง และความหวังนั้นก็คือเธอคนนั้นที่ผมจะยังดูเธอห่างๆตลอดไป จนกว่าจะถึงวันนั้น วันที่ผมรอ )
12 เมษายน 2548 05:30 น.
แสงริมทางเท้า
ในโลกนี้ไม่มีปาฏิหาริย์
ที่บันดาลให้ทุกสิ่งต้องประสม
ในโลกนี้เป็นเพียงโลกใบกลมๆ
ให้หา-งมคนที่ใช่ในโลก(ใบ)นี้
ฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ต้องหา
ส่องสายตามองไปไม่หน่ายหนี
ว่าใครหนอคนนั้นที่ฉันพึงมี
คนๆนี้ที่ใช่ใจต้องการ
ใครพบแล้วช่วยตอบหน่อยได้ไหม
ทำยังไงถึงได้พบประสบสาน
ฉันคนหนึ่งที่ไม่พบในเมื่อวาน
ช่างร้าวรานวันนี้ไม่มีใคร
10 เมษายน 2548 04:31 น.
แสงริมทางเท้า
ผมนั่งรอเวลาให้ผ่านพ้น
ในค่ำคืนมืดมนที่พ้นผ่าน
อยู่ในช่วงเวลาราตรีกาล
ที่ดูเหมือนไม่นานจะหมดไป
เพื่อรอคอยอะไรในบางสิ่ง
ดูเหมือนจริงเหมือนฝันที่สงสัย
นั่งทบทวนหวนในจิตคิดครุ่นไป
ว่าทำไมมีอะไรสำคัญกว่า
กว่าจะรู้อยู่หน้าคอมตอนตีสี่
ใกล้จะถึงเวลาแล้วนี่ที่รอหา
จะเดินทางไปภูเก็ตอีกสักครา
เพื่อตามหาตัวตนที่หายไป
ผมไม่รู้ว่าตอนนี้มีใครอยู่
ใครนั่งรู้อ่านอยู่ตอบได้ไหม
ส่งมาหน่อยส่งมาให้กำลังใจ
อยากพบใจพบฝันที่ฉันอยากมี
10 เมษายน 2548 03:50 น.
แสงริมทางเท้า
มือใหม่เพิ่งหัดขับนับเกียร์อยู่
ก็พอรู้เป็นบทกลอนทำนองเสนาะ
อาจจะยังแต่งไม่เก่งแต่งไม่เพราะ
แต่คงเหมาะถ้าจะแต่งพอเป็นความ
ด้วยมือใหม่หัดขับนับคำเขียน
อาจวนเวียนเปลี่ยนไปให้ทวงถาม
ถึงข้อความที่เขียนไม่น่าติดตาม
กราบงามๆขอบคุณผู้ติชม
ผมขอฝากบทกลอนไว้ตรงนี้
หากได้มีที่ผิดไม่เหมาะสม
ช่วยชี้แนะช่วยชี้นำคำนิยม
ให้เชยชมเป็นเกียรติแก่ผมเอย
หน้าส่วนตัว
796
