25 มีนาคม 2549 01:16 น.
แสงริมทางเท้า
เสียงขับร้องของบทเพลงบรรเลงไป
พาชวนใจให้หวนคิดวันเก่าๆ
ถึงสิ่งที่ล่วงผ่านมาเหลือเพียงเงา
เห็นลางเค้าเบาบางๆช่างลางเลือน
ภาพทะเลและคลื่นซัดซาดทราย
เสียงกรีดกรายนกทะเลเหมือนย้ำเตือน
ภาพปูหอยวิ่งหนีให้กลาดเกลื่อน
ภาพที่ฉันได้ไปเยือนยังติดตา
แม้วันนี้จะห่างไปไกลพอดู
ใจยังย้ำเตือนให้รู้ให้โหยหา
ความสบายสุขใจที่ไกลมา
ช่างอยากลาสิ่งที่มีกลับไปเยือน
ภาพขอบฟ้าทะเลที่บรรจบ
เสียงคลื่นกลบเสียงนกเริ่มแชเชือน
แสงตะวันเริ่มคล้อยลงให้ลางเลือน
เมื่อความมืดมาเยือนลมอุ่นมา
ท่ามกลางฟ้าคลอแสงสีแดงส้ม
เสียงระงมของหรีดเรไรโหยหา
ยุงแมลงต่างๆก็เริ่มมา
เอ้านั่งอยู่ทำบ้าทำไมกัน (กลับบ้านว้อย)
24 มีนาคม 2549 02:29 น.
แสงริมทางเท้า
ก่อนนี้เคยมีรูปเธอวางตั้งอยู่
เคยนั่งมองนั่งดูอยู่เสมอ
นั่งเฝ้าฝันถึงวันฉันมีเธอ
แต่ตอนนี้นะเออ...เธอไม่มี
เธอจากไปหายไปไม่บอกลา
เหลือแค่เพียงน้ำตาเพียงหยดนี้
ทิ้งไว้ให้นอนตรมขมฤดี
คิดถึงยามที่มีเธอเคียงใกล้
ผิดอะไรทำไมไม่บอกกล่าว
ถึงเรื่องราวบางอย่างที่ทำไป
บอกสักนิดให้รู้ได้แก้ไข
เธอเงียบไปทำไมไม่บอกเลย
ช่ายใจร้ายเหลือเกินเมินกันมา
อยากทวงถามปัญหาตอบเฉลย
บอกได้มั้ย...ถึงเรื่องเราที่ผ่านเลย
เหมือนเคยๆที่ทำมาเมื่อใกล้กัน
ยังรักฉันบ้างไหม...ช่วยตอบหน่อย
อย่างน้อยๆฉันได้รู้ไม่ใช่ฝัน
หากไม่รัก...ก็ขอให้บอกกัน
อย่าเงียบงันเหมือนที่เคยเป็นๆมา
แม้วันนี้เวลามันน้อยไปนิด
อยากจะให้เธอได้คิด...ถึงปัญหา
สิ่งที่ถาม...ถามไปค่อยตอบมา
ฉันยังรอทุกเวลา....สำหรับเธอ
22 มีนาคม 2549 05:37 น.
แสงริมทางเท้า
หากจะลืมลืมไม่ลงยังคงอยู่
ใจยังอยากเฝ้าดูอยู่ห่างๆ
ก็อยากลืมลืมไม่ลงไม่เลือนลาง
ช่างอ้างว้างอยู่ในใจตลอดมา
จะไม่ขอย้อนเวลากลับไปอีก
แต่ก็ยากจะหลีกความโหยหา
ความทุกข์หลากระดมถมเข้ามา
ร้อนและรุ่มในอุราอยู่มากมาย
ใครจะรู้...ถึงความรักในใจนี้
ที่ได้มีต่อเธอไม่เสื่อมคลาย
อยากจะขอให้มันได้กลับกลาย
แต่ก็ยังไม่เว้นวายคลายจากเธอ
ยิ่งต้องกัดฟันทนไม่ให้คิด
จิตยิ่งคิดยิ่งผูกติดคิดฝันเพ้อ
ยามหลับใหลเคลิ้มไปให้ละเมอ
หากเผลอๆก็เห็นหน้าเธอลอยมา
โอ้...ความรักระทมตรมเหลือเกิน
ช่างหมางเมินเดินร้างห่างไกลตา
ความรักร้ายสำหรับเราเผาอุรา
ความรักพาหัวใจ...ไม่ลืมเธอ
อยากจะผ่านคืนนี้ไปด้วยดี
อย่าให้มีความทุกข์ใดต้องให้เจอ
สิ่งที่มีที่เก็บเจ็บเพราะเธอ
จะเขียนไว้เย้ยเย๊าะหัวเราะตัว
21 มีนาคม 2549 05:55 น.
แสงริมทางเท้า
อยู่ท่ามกลางปัญหาที่รุมล้อม
ใจต้องพร้อมเป็นกลางให้แน่นิ่ง
หากกระแสรุมเร้าไม่ประวิง
มิฉะนั้นจะดิ่งเหมือนเอกชัย
คนสังคมของสังคมถูกย่ำยี
ตาฟ้ามีคงมองเห็นอยู่ใกล้ๆ
จะปกป้องผองชนคนใดๆ
ด้วยความดีแล้วไซร้อย่าได้กลัว
สิ่งที่เกิดให้รู้เถิดความชั่วร้าย
ที่กล้ำกลายเข้าทำลายอยู่ไปทั่ว
จงเตรียมพร้อมเตรียมใจลั่นกลองรัว
เหมือนกลองรบกลบความกลัวให้หมดไป
จงผสานความดีตีปัญหา
จงแสดงปัญญาหาเหตุใด
จากหนี่งเหตุสู่หนึ่งผลปะปนไป
ซับซ้อนซ่อนสิ่งใดจงคิดดู
อย่าได้สื่อความหมายให้เอนเอียง
ได้ยืนเคียงความถูกต้องตามที่รู้
สิ่งที่เรียนที่ศึกษาจะเป็นครู
ทำให้เราได้รู้ถึงความจริง
ข้อมูลมากหลากไปหลายความคิด
บ้างถูกผิดบิดเบือนไปทุกสิ่ง
บ้างก็เหมือนเขียนไปไร้อ้างอิง
อันความจริงถูกทำลายไปสิ้นเชิง
20 มีนาคม 2549 03:47 น.
แสงริมทางเท้า
ผ่านไปแล้วอีกวันในรอบเดือน
ความลางเลือนเริ่มมาเยือนในใจนี้
ความรู้สึกเริ่มเจือจางไปทุกที
ทุกนาทีใจดวงนี้เริ่มห่างเธอ
ความเข้มแข็งของหัวใจเริ่มกลับมา
หยาดน้ำตาหลายเวลาที่ล้นเอ่อ
ความเจ็บช้ำจากภาพที่ได้เจอ
ความเป็นเธอจะหายไปจากใจเรา
ถึงวันนี้อาจไม่เหมือนแต่ก่อน
แต่เวลาที่แรมรอนตอนที่เหงา
ผ่านมาแล้วหลายคืนวันที่แสนเศร้า
หากวันนี้เหลือแต่เราคงเข้าที
ผ่านไปเถอะ..คืนวันจงผ่านไป
หากแต่ใจจะมั่นไว้ในตรงนี้
เธอคนนั้นคนเดียวที่เคยมี
เธอคนที่...ไม่แม้จะชายตา
ความสำคัญของคนนี้ไม่เคยมี
แม้จะยามที่จะหันจะมองมา
ช่างเหี้ยมโหด..ใจดำเหลือคณา
เกินกว่าว่าปากจะติตำหนิเธอ
ก็อย่างว่า...คนไม่หล่อนี่แหละนะ
ก็คงจะไม่เตะตาอยู่เสมอ
หากว่าเราเกิดมาหล่อคงได้เจอ
คงได้มีโอกาสที่เธอ...ชายตามอง
หน้าส่วนตัว
1045
