21 กุมภาพันธ์ 2549 23:07 น.
แสงริมทางเท้า
แม้จะผ่านเวียนมาก็หลายวัน
ใจยังพลันเงียบงันและเปล่าเปลี่ยว
อยากจะพบอยากจะเจอเธอคนเดียว
หันแลเหลียวไม่มีใครให้พบเลย
เธอจะรู้บ้างไหมในตอนนี้
ใจฉันนี่เปลี่ยนไปไม่เหมือนเคย
ยามกินยามจะนอนยามจะเงย
เหมือนจะเอยเอ่ยใจให้พอที
ก็ใกล้สอบแล้วล่ะนะสัปดาห์หน้า
ใจก็บ้าไม่อยู่ไม่รู้ที่
หวนไปคิดถึงแต่เธอทุกๆที
ทั้งๆที่เธอไม่เคยคิดถึงเลย
ใจก็รู้...รู้อยู่...อยู่เต็มอก
ช่างตลก..เหลือเกินในคำเอ่ย
ทำไมหนอใจนี้ที่เชือนเชย
ไม่ปล่อยเลยตามเลยไปตามทาง
9 กุมภาพันธ์ 2549 04:55 น.
แสงริมทางเท้า
อยากสั่งใจไม่ให้คิดถึงแต่เธอ
สั่งไม่ให้ละเมอเพ้อเรียกหา
สั่งไม่ให้ความรู้สึกนั้นโรยรา
อยากเยียวยาพาใจให้ห่างเธอ
แต่ด้วยเหตุผลอันใดใครจะรู้
บ้าๆอยู่ยิ่งจะห่างใจยิ่งเพ้อ
คิดถึงนะ...คิดถึงจัง...คิดถึงเธอ
ใจนะเออ..พอสักทีเถอะนะใจ
จะว่าไปใจเราใช่ใจเขา
ช่างไม่เห็นแสงเงาที่สลัว
ตัดเถอะใจตัดเถอะนะความมืดมัว
ตัดสลัดความกลัวให้จางหาย
จะคงเป็นโอกาสเพียงครั้งเดียว
ใจช่างเสียวจริงๆสิ่งที่หมาย
เพียงครั้งนี้ครั้งเดียววาเลนไทน์
จะเป็นตายไม่ใคร่รู้ให้ดูที
อีกสี่วันนับจากนี้แล้วซินะ
ก็เอาว่ะ...ไหนๆยังไม่สาย
ทำอีกทีลองอีกทีคงไม่ตาย
ไม่วางวายจะขอบอก...บอกรักเธอ
8 กุมภาพันธ์ 2549 05:25 น.
แสงริมทางเท้า
ด้วยซุ่มเสียงบทเพลงบรรเลงอยู่
ช่างนำพาให้รู้ถึงบางสิ่ง
ที่ยังค้างยังคาพาอ้างอิง
ให้แน่นิ่งพิงพินิจคิดวุ่นวาย
ใกล้แล้วหนอ...เวลาที่พาจาก
ความพลัดพรากจากกันน่าใจหาย
และก็รู้ทุกสิ่งพร้อมกลับกลาย
พาลมลายหายไปไม่รั้งรอ
คงต้องพอแค่นี้ที่วันนี้
พอสักทีที่ต้องมากลำบากใจ
แต่งพอได้พอเป็นเห็นไวไว
เหลืออีกห้าวันไปไกลจากกัน
อยากจะเห็นสายตาอีกสักครั้ง
ให้พอมีพลังต่อสู้ฝัน
แม้จากนี้ในวันนั้นต้องจากกัน
แม้ใจฉันไม่คิดฝันจะเจอเธอ (ในวันนั้น)
7 กุมภาพันธ์ 2549 02:11 น.
แสงริมทางเท้า
ใกล้จะหมดเวลาสำหรับฉัน
หลายคืนวันผ่านไปให้นึกหวน
ถึงทุกสิ่งที่ทำไปมิเรรวน
ให้รันจวนหวนคิดถึงเวลา
นาฬิกาเดินไปในหน้าที่
และฉันนี่มีอีกฝันที่ต้องหา
ต่างต้องเดินคนละทางต้องจากลา
กี่น้ำตาก็มิอาจจะหวนคืน
เธอมีทางต้องเดินที่ฝันใฝ่
ด้วยหัวใจที่ใฝ่ฝันอันเริงรื่น
แม้ว่าในบางครั้งต้องกล้ำกลืน
เพียงนึกถึงคืนวันที่ผ่านไป
อีกหกวันนับจากที่แต่งนี้
คงไม่มีสิ่งใดพาสงสัย
เพราะทุกสิ่งที่เกิดจำเป็นไป
จากกันไกลในห้วงความทรงจำ
12 มิถุนายน 2548 04:02 น.
แสงริมทางเท้า
ยังไม่ลืมว่าเธออยู่ตรงนี้
ตรงๆที่เธอยืนมีความหมาย
ทุกๆอย่างยังอยากอธิบาย
ไม่สลายความจริงจากหัวใจ
ฉันยังคงความหมายที่มีอยู่
ยังมีรูปเราสองส่องสีใส
ยังมีเราเงาสองครองคู่ไป
ยังห่วงใยอยู่เสมอเธอคนดี
ที่ผ่านมายากไปในคำตอบ
ที่ว่าชอบว่ารักมากศักดิ์ศรี
พูดไปแล้วใครกันแน่ไม่ใยดี
เจ็บวจีปวดร้าวเราจากมา
ฉันไม่ได้ไปไหนไกลกานดา
ทุกเวลายังคงมากไปด้วยความหมาย
เส้นทางนี้หากไร้เธอมาร่วมกาย
สิ้นสุดปลายปล่อยฉันขาดส่วนเกิน
กลายเป็นเราต้องแกร่งร่วมทางฝัน
มิย่อท้อต่อกันหรือห่างเหิน
ที่ฉันจำจากมาลาไกลใช่บังเอิญ
อยากเผชิญหัวใจให้แท้จริง ..... ว่ารักเธอ
หน้าส่วนตัว
867
