12 มีนาคม 2549 04:49 น.
แสงริมทางเท้า
ผมบอกรักบอกชอบตอบมาหน่อย
จะอิ่งอ้อยลอยชายไปถึงไหน
ตัวผมนี้แจงให้เห็นความจริงใจ
แล้วเมื่อไหร่?ยังไงจะตอบมา
จะไปหาถึงที่เลยนะคับ
อย่าต้องให้นั่งนับจับเวลา
เพราะยามผมมีน้ำโหและโกธา
อย่าหาว่าผมรุนแรงไม่เกรงใจ
จับข่มใจให้รู้กันเลยนะ
อย่าคิดจะถอยหนีหลีกไปไหน
จับตัวได้ไม่ต้องคิดว่าทำอะไร
ก็หอมแก้มไง...คนดีที่ใจดำ
12 มีนาคม 2549 04:48 น.
แสงริมทางเท้า
ความปั่นป่วนรนร้อนนอนไม่หลับ
นั่งนับถอยคอยวันที่มาหา
ใกล้อีกแล้วได้เจออีกสักครา
ใกล้เวลาที่ต้องกล้าบอกออกไป
หนึ่งอาทิตย์คิดได้เป็นเจ็ดวัน
เสียงร้องลั่นสั่นอกอยู่ไหวๆ
ทำอะไรสักอย่างเถอะนะใจ
นั่งเฉยๆอยู่ทำไมไม่ทำเลย
เอ้า!!โอเคยังไงก็ได้ว่ะ
ก็คงจะไม่ถึงกับต้องเฉลย
ถามสักครั้งถามออกใจให้ตรงเลย
เอาล่ะเว้ย!! เฮ้ยๆคิดยังไง
10 มีนาคม 2549 01:01 น.
แสงริมทางเท้า
ผลประโยชน์หลอกล่ออ้ายพวกชั่ว
ใจไม่กลัวมั่วแต่บาปไม่เอาไหน
พูดถึงศีลธรรมอ้ายจัญไร
จริยธรรมเป็นยังไงช่วยบอกที
หากตราบใดกินเนื้อสัตว์ตัดชีวิต
ใจยังคิดอกุศลไม่ส่งศรี
อย่าได้พูดศีลธรรมอันดี
มันสูงเกินกว่าที่จะเอ่ยมัน
ยังมั่วกามลามปามศาสน์
ความสะอาดบริสุทธิ์อย่าได้ฝัน
อ้ายพวกบ้าพวกควายไม่รู้พลัน
แต่ละวันพาบ้านเมืองนั้นวุ่นวาย
เลิกทีเหอะเลิกประท้วงอ้ายสุดชั่ว
อ้ายพวกมั่วประเทศชาติจะฉิบหาย
ทำให้ถูกทางนั้นมีอย่าวุ่นวาย
ตั้งหลากหลายไม่ยอมเดินมึนจริงๆ
ประชาธิปไตยของพวกเมิง
เหมือนบันเทิงสร้างสรรธุรกิจ
ASTVจะรวยฉิบหายไม่ยอมคิด
บ้ายึดติดอ้ายทักษิณ...เมิงออกไป
พวกทิฐิหนาเตอะจนยากขูด
ผิวมะกรูดยังขัดให้เรียบได้
แต่พวกเอ็งขัดไม่ได้อะไร
นอกจากใจแข็งทื่อดื้อความจริง
เขามาไงก็ให้เขาไปอย่างนั้น
ร่วมสร้างสรรค์สิ่งดีอย่าแน่นิ่ง
หากไม่ชอบก็อย่ากาอย่าประวิง
เดี๋ยวมันชิ่งหนีไปอย่าได้กลัว
อ้ายระบบทักษิณที่เอ็งว่า
พวกเอ็งบ้าหรือป่าวมันน่าหัว
มันหน้าตาแบบไหนเห็นมัวๆ
ชักเริ่มกลัวอ้ายระบบมาร์คนำทีม
หากมีจริงคงต้องมีระบบชวน
ระบบเติ้งหวนๆชวนเปรมปรีย์
ระบบเหนาะระบบหนั่นพาลกันตี
ฉิบหายแล้วนี่ระบบอะไร
ประชาธิปไตยจากไปแล้ว
พี่น้องแก้วคงไม่แคล้วต้องสงสัย
เอ๊ะ มันหาย..หายไปได้ยังไง
ก็นั่นไงพวกนั้นมันตั้งมา
ไม่ต้องมีแล้วน่ะรัฐทำนูญ
มีแล้วนู้นนั่งประท้วงนั่งโหยหา
บอกไม่เอากุจะไล่ไร้ปัญญา
เอ้าพวกบ้า!!!ท๊ากสิน....เมิงออกไป (เอาด้วยๆ)
10 มีนาคม 2549 00:36 น.
แสงริมทางเท้า
ใจๆๆทำไมใจหนอใจ
ใยๆๆเขาไม่หันมามอง
ใจๆๆเรานั้นช่างหม่นหมอง
ร้องๆๆช้ำชอกในหัวใจ
อยากตะโกนให้ก้องทั่วท้องฟ้า
สุดนภาหมอกเมฆถึงแห่งไหน
ที่ๆมีเธออยู่ไกลแสนไกล
ณ.แห่งใดในโลกช่วยบอกที
เพิ่มกำลังแรงตะโกนเป็นสองเท่า
เผื่อเข้าหัวใจได้ยินถึงคำนี้
คำว่ารักๆๆที่ฉันมี
ฝากบอกทีฝากบอกไปให้ถึงเธอ
แม้แผ่นฟ้านภามหาสมุทร
ช่วยยั้งยุดฉุดใจไม่ให้เผลอ
แต่แรงใจของฉันที่ให้เธอ
มันล้นเหลือเกิดแรงใดจะต้านทาน
เธอเห็นไหมใจฉันที่ให้ไป
รับได้ไหมอย่างปล่อยทิ้งไว้นาน
ใจของฉันแม้จะแกร่งแม้ทนทาน
แต่เนิ่นนานกาลเวลาพาละลาย
ภูเขาสูงแอนดีสที่ว่าแน่
หิมาลัยนั่นแลเด่นไสว
ยังถูกลมถูกน้ำกัดเซาะไป
แล้วหัวใจไม่ต่างในเวลา
มาวันนี้เหมาะสมแล้วแก่ทุกสิ่ง
อย่าประวิงสิ่งใดให้ใจอ่อนล้า
คอยมานานแล้วนะแก้วตา
โปรดตอบมารักไม่รักช่วยบอกที
9 มีนาคม 2549 01:38 น.
แสงริมทางเท้า
เติมลงไปไม่เคยเต็มเลยหรือคับ
เติมไปแล้วได้รับบ้างหรือป่าว
เติมมากแล้วถึงทุกสิ่งในเรื่องราว
จากที่เคยว่างเปล่าน่าจะเต็ม
ใจของเธอกว้างใหญ่จะแค่ไหน
อยากเข้าไปค้นหาและอยากเห็น
ว่าใจของเธอใหญ่แค่ไหนที่ไม่เต็ม
จะให้เป็นตัวเติมยิ่งขึ้นไป
หากว่าใจของเธอใหญ่เหลือเกิน
ก็จะเพิ่มปริมาณให้หัวใจ
จะเพิ่มรักเพิ่งหวงความห่วงใย
เติมตรงๆจากใจถึงใจเธอ
ใจก็ท้อบ่อยๆอยู่หรอกนะ
แต่ก็จะเติมให้สม่ำเสมอ
เผื่อวันหนึ่งวันใดเต็มใจเธอ
จะได้เจอหัวใจที่รักจริง
หน้าส่วนตัว
750
