นี่หรือคือรัก

แว่นใส

ความรักสำหรับเรามันคืออะไร?

ปัจจุบันแว่นใสอายุ 18 ปีแล้วแต่ก็ยังไม่รู้ว่าความรักจริงๆมันต้องรู้สึกอย่างไรตลอดเวลาที่ผ่านมาแว่นใสไม่เคยมีแฟนเลยสักครั้ง  ไม่ใช่ว่าไม่มีใครเข้ามาแต่ตรงกันข้ามมีคนเข้ามามากมายแต่แว่นใสกลับเลือกใครไม่ได้เลยเหตุผลคืออะไร  เหตุผลก็คือแว่นใสไม่ได้รักใครสักคน  สำหรับแว่นใสใช่ว่าจะคบกับใครก็ได้แว่นใสคิดเสมอว่า 'คนที่เราจะคบถึงขั้นเป็นแฟนด้วยต้องเป็นคนที่ตัวเราเองรู้สึกถึงคำว่ารักเท่านั้น  อาจจะดูเหมือนพวกหัวโบราณแต่นี่ล่ะตัวเรา'

แต่ใช่ว่าตลอดเวลา 18 ปีแว่นใสจะไม่เคยมีความรู้สึกดีดีกับใครเลย

ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ เป็นเวลากว่า 5 ปีแล้วที่แว่นใสได้มีความรู้สึกพิเศษขึ้นในใจกับเธอคนนั้น  ถึงแม้จะยืนยันไม่ได้ว่านั่นใช่ความรักหรือป่าวแต่อย่างน้อยแว่นใสก็รู้ว่าแว่นใสชอบเธอคนนั้นจริงๆ  ชอบมากกว่าใครๆที่เข้ามา

แต่ตัวแว่นใสเองช่างขี้ขลาดแค่จะเข้าไปคุยยังไม่กล้า  แว่นใสรู้ว่าตัวเองมันช่างน่าสมเพชเสียเหลือเกิน  ตลอดเวลากว่า 5 ปีทั้งๆที่สามารถเจอหน้ากันได้ทุกวันแต่กลับไม่เคยมีสักครั้งที่จะได้คุยกัน  ยกเว้นบางครั้งที่พวกเราเดินชนกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ ย้ำ!!ไม่ได้ตั้งใจนะ  แต่คุยแบบจริงๆจังๆนี่ไม่มีเลย

จนกระทั่งวันนึงเป็นวันสอบวันสุดท้ายของม.6  แว่นใสตัดสินใจเข้าไปหาเธอเพียงครั้งเดียวก็ยังดีแว่นใสคิดอย่างนั้น  ตอนนั้นแว่นใสซื้อสร้อยเส้นนึงเป็นสร้อยธรรมดารูปพระจันทร์เสี้ยว ถึงแม้จะไม่มีราคาแต่แว่นใสก็ให้ด้วยใจทั้งใจเลย  กว่าจะกล้าเดินเข้าไปหาก็แทบลมจับยืนทำใจอยู่สักพักเลยล่ะ  ไม่เคยทำอะไรที่รู้สึกตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อน(ยกเว้นตอนขึ้นไวกิ้ง)สุดท้ายแว่นใสก็ตัดสินใจเดินเข้าไปหาแล้วก็เรียกเธอจากนั้นก็พูดว่า
"นี่พี่ให้  ช่วยรับไว้หน่อยได้ไหม" พลางยื่นสร้อยเส้นนั้นไปข้างหน้าเธอด้วย
"..." เงียบ ความเงียบมาปกคลุมพร้อมรอยยิ้มของเธอที่ดูจะงงงวยและแปลกใจ
"..." แว่นใสเองก็เงียบแต่ใช้สายตาประมาณว่ารับไปเถอะพี่อยากให้จริงๆ
แล้วเธอก็รับสร้อยเส้นนั้นไปพร้อมกับจะเอ่ยปาก "..."
แต่ไม่ทันเสียแล้วเพราะแค่เห็นว่าเธอรับสิ่งนั้นไปแว่นใสก็รีบชิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที  ดูสิขี้ขลาดจนนาทีสุดท้าย

ถึงแม้จะไม่ได้พูดกันหรือทำความรู้จักกันอย่างเป็นทางการ  แต่แว่นใสก็รู้สึกสบายใจเหลือเกินที่ได้ทำในสิ่งที่อยากทำมานานถึงจะเป็นแค่เพียงส่วนเดียวคือการได้ให้ของขวัญเธอสักชิ้นนึง

หลังจากวันนั้นแว่นใสก็ไม่ได้พบกับเธออีกแต่เพื่อนของแว่นใสก็มาบอกแว่นใสว่า
"พี่เป็นเพื่อนกับพี่ที่ให้สร้อยหนูใช่ไหมคะ  ฝากบอกเค้าด้วยนะคะว่าหนูขอบคุณมาก  ขอบคุณจริงๆค่ะ"
เธอฝากมาบอกแว่นใสอย่างนั้น  เพียงเท่านั้นก็ทำให้แว่นใสดีใจจนน้ำตาเอ่อได้แล้วล่ะ

คุณล่ะเคยมีความรู้สึกแบบนี้ไหม  ชอบใครสักคนนึงมากๆแบบนี้  ถ้ามีก็อย่าเป็นแบบแว่นใสนะ  กล้าที่จะทำตามใจต้องการแล้วอะไรๆที่มันดีดีก็คงจะตามมา  อ้อ...แล้วช่วยฟันธงดูด้วยว่านั่นใช่ความรักหรือยัง