22 กุมภาพันธ์ 2547 11:38 น.
แว่นหนา
ไม่อยากจะ เปิดตา มารับรู้
ว่าสายตา ทุกคู่ รุมทำร้าย
ไม่อยากฟัง เสียงพึมพัม ของใครใคร
ที่นินทา ว่าร้าย ในเรื่องเรา
ไม่อยากให้ กลับไป เป็นเหมือนก่อน
อดีตตาม หลอกหลอน เหมือนเมื่อเก่า
ต้องการเพียง ที่ซุกตัว ในหลืบเงา
แอบร้องไห้ เบาเบา ตามลำพัง
2 กุมภาพันธ์ 2547 18:32 น.
แว่นหนา
ขอนั่งใช้ ความคิด กับตัวเอง
ปล่อยอารมย์ บรรเลง ความร้าวไหว
ฉันอ่อนล้า เกินกว่า จะรักใคร
รวมถึงคน ใจร้าย ที่บอกลา
ณ ตอนนี้ ความอ่อนแอ รังแกอยู่
แต่คอยดู ฉันจะสู้ และแกร่งกล้า
แล้วสักวัน ที่สมควร แก่เวลา
เมื่อนั้นฉัน จะกลับมา เป็นคนเดิม