28 ธันวาคม 2547 18:36 น.
แว่นหนา
เหมือนมีผ้าผูกตาผวากลัว
ถูกผลักตัวเข้าหาแดนประหาร
ถูกเหยียบล้มจมพื้นทนฝืนคลาน
รอคำศาลสั่งฆ่าให้คร่ากาย
มือไพล่หลังฟังคำพิพากษา
พยักหน้าสารภาพทุกบาปร้าย
หยิบเชือกรัดรอบคอรอชีพวาย
ดีกว่าตรอมใจตายในเรือนจำ
16 ธันวาคม 2547 20:15 น.
แว่นหนา
เธออยู่ในอ้อมกอดฉันเช่นวันก่อน
ประกายตาขี้งอนดูสดใส
แต่ฉันรู้รอยยิ้มที่พิมพ์ใจ
เธอสร้างมาเพื่ออะไรเพื่อใครกัน
เขายังอยู่ในใจใช่ไหมเล่า
เรื่องก่อนเก่าทำเอาใจเธอหวั่น
ตอนนี้เช็ดน้ำตาเธอ เธอหยุดมัน
วันรุ่งขึ้น ไหล่เธอสั่นน้ำตาริน
แล้วเมื่อไรใจเธอจะตัดขาด
กับผู้ชายใจพยาธิให้ขาดสิ้น
เพราะรักเธอจึงยอมทนจนชาชิน
แต่ก็อยากได้ยิน...ว่ารักฉันคนเดียว
14 ธันวาคม 2547 22:33 น.
แว่นหนา
ยังคงออกตามหาเศษความรัก
ที่แตกหักฉันตามเก็บรักษา
เศษใจขาดบาดลึก...ลึกจนชา
กอบขึ้นมาก็ลอดเล็ดดั่งเม็ดทราย
น้ำตารินอย่างชาชิน... แต่ไม่ท้อ
ฉันมันแค่คนรอ....ใจสลาย
หลอกตัวเองแกล้งลืมความเป็นไป
ทำไม่รู้ว่าจุดหมาย....ไม่มีจริง
หน้าส่วนตัว
1035
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟแว่นหนา
