21 มกราคม 2546 18:23 น.
แว่นหนา
เคยให้คำมั่นสัญญากันไว้
แม้วันไกลอย่างไรไม่แปรผัน
สัญญาว่าจะมั่นคงต่อกัน
ฉันอดทนอดกลั้น แทบขาดใจ
ร้าวก็ร้าว แต่ร้าวก็ยังรัก
อ้างว้างนักแต่ยังทนสู้ไหว
กี่คืนแล้วหายใจแผ่วเหมือนใกล้ตาย
รอคอยอย่างไร้จุดหมายใจพร่าเบลอ
แล้วทำไมเธอต้องการห่างไปอีก
หัวใจฉันขาดฉีก จนแทบเพ้อ
แต่ยังคงไม่สนใครที่ได้เจอ
เพราะหนึ่งใจรักเธอได้คนเดียว
17 มกราคม 2546 20:01 น.
แว่นหนา
ตัวยังนั่งฟังครูอยู่ในห้อง
แต่ใจลอยตุ๊บป่องไปไหนไหน
ลอยไปหาคนบางคนไม่ใกล้ไกล
เพราะอะไรไม่เข้าใจเหมือนกัน
คิดถึงเธอแล้วทำไมรู้สึกแปลก
เจอครั้งแรกแล้วทำไมใจไหวสั่น
รักแรกพบ...ไม่น่าใช่ แค่ในนิทาน
หัวใจลอย ร่างไร้วิญญาณ...ทรมานจริง
14 มกราคม 2546 19:28 น.
แว่นหนา
ถ้าฉันเป็นทรายคุณเป็นทะเล
คลื่นจากคุณคงเห่โอบกอดใจฉัน
ถ้าคุณเป็นดวงอาทิตย์ ฉันเป็นพระจันทร์
จักรวาลรวมเราไว้ด้วยกัน เป็นหนึ่งใจ
ถ้าฉันเป็นกุหลาบ คุณเป็นดิน
วัชพืชคงหมดสิ้น ต้นเจริญเติบใหญ่
ถ้าคุณเป็นจิต และฉันเป็นใจ
ก็เชื่อว่าไม่มีวันใดที่ไกลเกิน
11 มกราคม 2546 23:31 น.
แว่นหนา
ไม่ชอบนะที่เธอทำชาเฉย
ทำเดินเลยแม้ว่าฉันจะหันค้อน
มัวแต่คิดไม่ได้กินไม่ได้นอน
จำต้องตามหลอกหลอนเธอร่ำไป
พูดมาเถอะ ส่งฉันกลับลงหลุม
นอนแก้กลุ่มแล้วตื่นมาหาคนใหม่
หรือพูดมาให้ซึ้งว่า...เธอมีใจ
อะไรก็ได้ แบบนี้ไม่ไหว...
...คาราคาซัง
3 มกราคม 2546 17:49 น.
แว่นหนา
ก่อนอื่น ต้องอ่าน 1 ก่อนนะ ถ้ายังไม่ได้อ่านก็นี่ค่ะ
http://www.thaipoem.com/web/poemdata.php?id=27741
กลอนนี้เป็นภาคต่อของกลอนแรกค่ะ
น่ารักจังนะ ผู้ชายขี้อาย
เธอบอกฉันมามากมาย โดยเธอไม่รู้
ฉันน่ะเห็นนะว่าเธอชอบเหลือบมาดู
แล้วฉันก็รู้ว่าเธอคิดอะไรอยู่ได้จากแววตา
แต่ทุกครั้งที่ฉันมองกลับไป
เธอชอบซ่อมแก้มแดงนั่นไว้ ด้วยการหลบหน้า
แล้วเธอจะรู้ไหม ว่าฉันคิดอะไร ถ้าเธอไม่หันมา
เพราะฉันเองก็บอกบางอย่างไปทางสายตา...
....ว่าฉันน่ะ คิดเหมือนเธอ!