21 สิงหาคม 2545 21:12 น.
แว่นหนา
ฉันรักเธอแบบไม่หวังอะไร
เพราะฉันรักแบบบริสุทธิ์ใจไม่ใช่แค่ใหลหลง
เธอเกลียดฉัน ฉันเข้าใจ ฉันปลง
และไม่สนว่าเมื่อไรมันจะจบลง...เพราะรู้ตัวดี
เพราะเป็นเพียงผู้หญิงธรรมดา
จึงได้แต่บอกรักเธอทางสายตาอยู่แบบนี้
ถึงเป็นได้แค่รักข้างเดียว...ฉันยินดี
เพราะความรักที่ฉันมีมันยิ่งใหญ่...
...แม้เกิดในใจคนคนเดียว
17 สิงหาคม 2545 09:37 น.
แว่นหนา
ฉันเปลี่ยนไปเมื่อไรกัน
แค่เธอไปจากฉันก็สร้างความวุ่วายพัลวันได้ขนาดนี้
เป็นเพราะเธอใช่ไหม ใช่ไหม คนไม่รักดี
เปลี่ยนฉันเป็นแบบนี้...คนที่ไม่ยอมใคร
ใจฉันเคยเป็นแค่กระดาษอ่อนอ่อน
เพียงลมพัดก็ปลิวว่อน...พริ้วไหว
โดนเธอขยำจนยับเยินแล้วโยนทิ้งไป
มันก็เลยทนทานอะไรอะไร ได้ดีกว่าเดิม
15 สิงหาคม 2545 20:40 น.
แว่นหนา
เพื่อนผลักเธอล้มมาชนฉัน
เพียงแค่นั้นมือไม้สั่นแทบพันกันเลยรู้ไหม
ทั้งห้องล้อกัน - -วี๊ดวิ่ว- -ทั้งเขินทั้งอาย
แต่เธอก็ทำหน้าตาย เหมือนไม่มีอะไรผิดจากธรรมดา!
บอกตรงตรงว่าน้อยใจ
รู้สึกเหมือนตัวเองไม่มีค่าอะไร...ยังไงอยู่น้า
เหมือนว่าเธอไม่สนใจ...จัดฉันไว้นอกสายตา
ทำไมนะ ต้องรักคนบ้า...
...หน้าตายใจดำ!
13 สิงหาคม 2545 18:55 น.
แว่นหนา
ถามหน่อยเถอะ รักฉันหรือป่าว!!
อย่าปล่อยให้คาดเดา มันหวั่นไหว
สิ่งที่เธอทำ - - เตือนความทรงจำให้สั่นไกว
ตอบหน่อยได้ไหม - - ถ้ายังมีเยื้อใยต่อกัน
อย่าปล่อยฉันต้องฝันเพ้อ
คิดเข้าข้างตัวเอง อย่างละเมอว่าใจเธอมีฉัน
อย่าปล่อยให้คิดเอาเองอยู่ทุกวัน
ตอบฉัน หากใจเรายังตรงกันเหมือนเดิม
อยากจะบอกเธอว่ารักมากมายกว่าเก่า
ไม่อยากให้เธอต้องคาดเดา ให้มันหวั่นไหว
สิ่งที่ฉันทำ - - ก็เพราะรักเธอจนหมดใจ
ด้วยความรักที่มีให้ - - และด้วยสายใยแห่งความผูกพัน
จะไม่ให้เธอนั้นต้องฝันเพ้อ
เพราะว่าเธอนั้นคือดวงใจของฉัน
และเธอนั้น คือความรักและความผูกพัน
ระหว่างเธอและฉัน... ใจเรายังตรงกันเหมือนเดิม
งั้นฉันก็อกหักสิ...เอ้า
ต้องนั่งเศร้าร้องไห้อีกแล้วใช่ไหม
สิ่งที่ฉันทำแค่แอบมอง...ไม่พูดอะไร
จนเธอได้มีเยื่อใยรักใคร่กับคนที่ใจตรงกัน
ก็พอรู้ตัวว่าต้องฝันเพ้อ
เพราะไม่อาจแทรกกลางระหว่างเธอ...ไม่อยากทำลายฝัน
เขาถามมาเธอก็ตอบกลับไปพลัน
ง่า...แล้วใครจะตอบฉันไม่รู้เหมือนกัน...
...น้อยใจ
13 สิงหาคม 2545 17:16 น.
แว่นหนา
รู้สึกว่าตัวเองได้เปรียบจังเลย
ที่กล้าเผยความรักที่เก็บเอาไว้
ก็ไม่รู้เอาแต่เงียบจะได้อะไร
ภาษาตาก็ไม่เข้าใจ ไม่ได้เรียนมา
ภูมิใจที่ยอมรับความรู้สึกตัวเอง
ไม่อย่างนั้นวันนี้คงวังเวงและเหว่หว้า
ถ้าวันนั้นฉันไม่ทำตามที่หัวใจสั่งมา
ฉันคงไม่มีเธอมานั่งสบตา...
...อย่างตอนนี้ที่เรารักกัน