8 กรกฎาคม 2545 17:21 น.
แว่นหนา
วันนี้ได้เรียนวิทยาศาสตร์
อาจารย์ประกาศไว้ว่าต้องมีเหตุผล
ก็เลยลองยกเรื่องราวของคนหนึ่งคน
เอามาคิดให้วกวน...ไม่สำคัญเท่าไร
ฉันเริ่มร้องไห้เมื่อไม่มีเธอ
น้ำตาล้นเอ่อทุกครั้งที่เจอเพราะหวั่นไหว
แล้วถ้าฉันหยุดร้องล่ะ...จะเป็นยังไง
เธอจะกลับมารักฉันไหม....สงสัยจัง
5 กรกฎาคม 2545 17:19 น.
แว่นหนา
เปรียบเธอเหมือนน้ำชาร้อนร้อน
ถึงจะเป่าก่อนก็ยังร้อนแสบปากอย่างนี้
ลังเลลังเลจะดื่มต่อดีไม่ดี
รีบรีบดื่มไปอีกทีจะได้หมดหมดกัน
แต่ดื่มไปสักพักก็เริ่มงง
เกิดสงสัยทำไมมันหวานขนาดนั้น
อบอุ่นละมุนละไมไปเกือบทั้งวัน
รักจริงจริงพ่อน้ำชาร้อนของฉัน...
...น้ำชาอย่างเธอนั้นของฉันคนเดียว
3 กรกฎาคม 2545 17:37 น.
แว่นหนา
ยิ่งเธอทำเมินทำเฉย
ฉันก็ยิ่งอยากคุ้นเคยมากกว่านี้
ยิ่งเธอทำเป็นไม่สนใจใยดี
อยากทำก็ทำไปสิ...ตามใจ
จะไม่รับของที่ให้ก็ไม่ว่า
ได้ไปแล้วคืนกลับมาก็ยังไหว
ยกให้เพื่อนเอาไปกินก็ไม่เป็นไร
ฉีกจดหมายกระจุยกระจายก็ได้ถ้าใจวกวน
เอายางลบมาลบสิ...แน่จริง
เอาลิกขวิดมาขีดทิ้งก็ไม่สน
ยอมแปลงใจให้เป็น ท ทหารอดทน
คนใจแข็งกับคนซนซนใครจะใจอ่อนก่อนกัน!
2 กรกฎาคม 2545 16:55 น.
แว่นหนา
มีคนเคยทักรึป่าวว่าน่ารัก
อย่าดีใจนักจะบอกให้...มันตอแหล
มีใครแอบมองรึป่าว แบบว่าชำเลืองแล
เขาคิดว่าเธอน่ะคนแท้แท้รึกะหังปลอมมา
มีคนเคยหัวเราะให้รึป่าว
ถ้ามีก็รู้ไว้นะเอ้า...เค้าคิดว่าเธอบ้า
แล้วเคยมีคนบอกบ้างมั้ยแก้วตา
ว่าเธอน่ะยังมีค่าในสายตาไคบางคน...
...(ที่กัดเธอ)