14 มิถุนายน 2545 17:37 น.
แว่นหนา
ตัวข้านั้นเป็นแม่มดจอมคาถา
มนมายาเผาหุ่นคุณไสย
จะเสกเจ้าให้รักข้าตลอดไป
เจ้าจะคิดนอกใจ ไม่มี๊ไม่มี
ข้าจะเสกให้เจ้านั้นใหลหลง
ให้ใจเจ้าถูกขังกรงที่ตรงนี้
ให้เจ้ารักข้ายิ่งกว่าอะไรดี
เออ...กำลังบ้าได้ที่พอดีเลยเรา
12 มิถุนายน 2545 17:43 น.
แว่นหนา
เที่ยวประกาศอาละวาดว่าข้าเจ๋ง
ตัวข้าเก่งกว่าคนใครหน้าไหน
สุดท้ายก็เป็นเพียงคนขี้อาย
ที่ไม่กล้าเผยความในใจออกมา
ทั้งที่ชอบทะเลาะกับคนนั้นคนนี้
แค่บอกรักสักทีดันไม่กล้า
คอยเลียนแบบละครน้ำเน่าส่งสายตา
รอให้เธอหันมาดูดูแล้วก็บ้าดี
10 มิถุนายน 2545 17:21 น.
แว่นหนา
แค่ผู้หญิงธรรมดา
ที่เมื่อไรเธอมองมาก็จะยิ้มให้
แค่ผู้หญิงเซ่อเซ่อไม่เลิศเลออะไร
และยังโง่แทบตายที่ไม่เจียมตัว
แค่ก๊อตซิลล่าธรรมดา
ที่เธอมองมาแล้วจะเห็นว่ามืดสลัว
เห็นแต่เสื้อกับแว่นตาไม่เห็นตัว
แต่เรื่องรักเธอชัวร์ชัวร์ไม่แพ้ใคร
8 มิถุนายน 2545 18:52 น.
แว่นหนา
ณ ห้องเรียนนี้
เราเคยมีความทรงจำดีดีกันใช่ไหม
ทั้งแอบลอกข้อสอบกันจะเป็นจะตาย
ทั้งวิ่งเล่นกันแล้วถูกตีมือลายเพราะครูเดินมา
ขว้างกล่องดินสออัดกันสนุกสนาน
เขวี้ยงกันมันจนชนเพดานอาจารย์ด่า
ดีกันทะเลาะกันต่างต่างนานา
ก็นี่ล่ะน้า...มิตรภาพของพวกเรา
กลับมาที่ห้องเดิมในวันนี้
ทุกสิ่งที่มีก็แค่โต๊ะเก้าอี้และความว่างเปล่า
เรียนจบไปห่างไกลก็ไร้ข่าวคราว
แต่เชื่อว่าความเป็นเพื่อนระหว่างเรา...
...ยังไม่เสื่อมคลาย
6 มิถุนายน 2545 16:57 น.
แว่นหนา
มุมมองของฉัน
เธอคือคนในฝันที่หวั่นไหว
น่ารักอย่างนี้นิสัยดีกว่าใคร
มีรอยยิ้มกระชากใจเกินใครที่พบมา
ในมุมมองของเธอ
คงเห็นฉันเป็นแค่คนเอ๋อที่คุ้นหน้า
จะเดินเข้าออกห้องเจอตลอดเวลา
รึว่าเธอคิดเหมือนฉันน้า...อยากรู้จัง