5 มิถุนายน 2545 16:53 น.
แว่นหนา
เกือบเป็นพันตัวอักษร
ที่เรียงร้อยเป็นคำกลอนในเล่มนี้
สอดแทรกไว้ด้วยความรู้สึกดีดี
รอให้ถึงวันที่เธอจะเปิดอ่านมัน
แต่ก็คงอีกนานแสนนาน
เพราะเราห่างกันทั้งเธอและฉัน
แม้จะเคยเจอแต่ไม่เคยพูดกัน
ฉันจะเขียนกลอนทุกวันเขียนมัน
...ไว้รอเธอ
4 มิถุนายน 2545 16:56 น.
แว่นหนา
ขอบคุณนะที่อยู่ไกลฉัน
ถ้าอยู่ใกล้กันฉันคงอดใจไม่ไหว
ที่จะเผยเอ่ยปากบอกความใน
ว่ารักเธอเพียงใดที่ผ่านมา
ก็กลัวว่าถ้าฉันบอกเธอ
เราจะไม่ได้พบเจอเพราะเธอจะหลบหน้า
กลัวว่าเธอจะเงียบไปไม่ยอมพูดจา
ยอมซ่อนรักไว้ในกาลเวลา...ดีกว่าให้เธอซึมไป
3 มิถุนายน 2545 17:50 น.
แว่นหนา
จ้องเข้าไป จ้องเข้าไป จ้องจ้องจ้อง
คอยแอบมองไม่รู้นานแค่ไหน
เธอก็ยังนั่งเฉยไม่รู้อะไร
ก็เลยมองมองต่อไปเพลินใจดี
ผีตนไหนดลใจ...เธอหันมา
เอาล่ะวาทำไงล่ะทีนี้
จึงหลบหน้าหันคอไม่รอรี
คอเคล็ดล่ะทีนี้...เออ...เวรกรรม