17 เมษายน 2545 11:02 น.
แว่นหนา
ไม่เคยหวังจะเป็นคนรู้ใจ
ไม่เคยอยากเป็นใครให้เธอถามหา
เพราะดูความสัมพันธ์ที่ผ่านมา
ก็รู้ว่าเธอจะไม่มีใจ
เป็นแค่เพื่อนเท่านั้นก็ยังดี
เป็นแค่พี่น้องกันก็ยังไหว
เป็นแค่คนรู้จักก็พอใจ
เป็นแค่ใครเดินสวนกันมันก็พอ
16 เมษายน 2545 17:16 น.
แว่นหนา
ก็เคยสงสัย
ว่าทำไมมาใกล้กันขนาดนี้
เอาใจใส่อยู่ใกล้ผูกไมตรี
ทั้งทั้งที่เพิ่งได้รู้จักกัน
และวันหนึ่งวันนั้นก็เข้ามา
วันที่เธอหายหน้าไปอยู่นั้น
แอบค้นกระเป๋าเธอพัลวัน
รูปใบหนึ่งในนั้นเสียดแทงใจ
มองผ่านผ่านก็คิดว่ารูปฉัน
มองนานนานจึงรู้ว่าไม่ใช่
เธอไม่รักฉันก็คงปวดใจ
แต่การเป็นตัวแทนใคร...
...มันเจ็บทวีคูณ
8 เมษายน 2545 20:09 น.
แว่นหนา
หัวใจผมอยู่กับคุณเสมอ
แล้วตอนนี้หัวตัวเธออยู่ที่ไหน
พยายามแล้วที่จะยอกเชื่อใจ
จนฉันได้ไปเจอมากับตา
เดินควงแขนกับใครก็ไม่รู้
เห็นเห็นอยู่ยังทำเป็นหลบหน้า
ไปเลยในให้ไกลจากสายตา
แล้วหัวใจที่บอกว่าให้มา...
...ก็เอามันคืนไป
1 เมษายน 2545 08:24 น.
แว่นหนา
ฉันเข้าใจเธอ
ว่าคนเรามีเผลอได้ทั้งนั้น
เธอเหลียวมองสาวที่เดินสวนกัน
เรื่องแค่นั้นก็ช่างมันไม่เป็นไร
แต่พอฉันมองใครแป๊บนึง
เธอก็ทำหน้าบึ้งแล้วงอนใส่
แล้วแบบนี้จะยุติธรรมได้อย่างไร
พอหึงแล้วงอนใส่ ผู้ชายที่ไหน...
...เขาทำกัน