18 มีนาคม 2545 19:40 น.
แว่นหนา
ทำไมต้องทำแบบนี้ล่ะคนดี
ออกมาคุยกันตรงนี้ดีกว่าไหม
จะขีดวงกลมล้อมตัวเองไว้ทำไม
ไม่สบายใจยังไงก็บอกมา
สรุปว่าจะไม่พูดใช่ไหม
ไม่เป็นไรฉันเข้าใจไม่มีปัญหา
ในเมื่อเธอไม่ยอมเปิดใจออกมา
ฉันก็จะขีดวงกลมที่ใหญ่กว่าล้อมเราให้มา...
...อย่าวงเดียวกัน
18 มีนาคม 2545 11:16 น.
แว่นหนา
ได้ยินเธอมาบอกลา
ก็บอกตัวเองว่าเข้มแข็งไว้
อย่าร้องไห้ให้เขาต้องหนักใจ
จนกว่าเขาจะเดินไปจนลับตา
ทรุดตัวกับพื้นไม่สนใจใคร
น้ำตาใสใสเอ่อนองเต็มหน้า
ภาพเธอเลือนลางจากสายตา
เหมือนกับว่าทุกอย่างพังทลาย
ถ้าเธอสงสารฉัน
ก็อย่ามองกัน แล้วทำใจแข็งไว้
ช่วยรีบเดินจากตรงนี้ไปไกลไกล
แม้แต่เสียงร้องไห้...
...ก็ขอให้ทำเป็นไม่ฟัง
16 มีนาคม 2545 17:16 น.
แว่นหนา
วันนี้เธอบอกว่ารักกัน
ไม่รู้ว่าคำว่ารักนั้นจะนานแค่ไหน
เพียงเมื่อวานวันนี้หรือเมื่อไร
รึเป็นแค่คำหรอกให้ปวดใจชั่วคืนวัน
อยากรู้ว่ารักของเธอเป็นอย่างไร
นิรันดร์อย่างนิยายรึทลายง่ายเหมือนฝัน
จุดจบจะชื่นบานหรือร้าวราญเงียบงัน
ก็ขอให้อธิบายมันรักของเธอนั้น
...แปลว่าอะไร
15 มีนาคม 2545 20:24 น.
แว่นหนา
ก็รักไปแล้วให้ทำไง
ให้ตัดใจก็ไม่ได้มันเกินฝืน
ห่างเธอไปหัวใจก็กล้ำกลืน
แหล่งจุดยืนเหมือนจะพังในทันใด
จึงพยายามตามขอให้เธอรัก
แม้เหนื่อยหนักเจ็บนักก็ทนไหว
พยายามเป็นคนหนึ่งในหัวใจ
สุดท้ายก็ได้เป็นแค่หนึ่งในใคร
...ที่เธอไม่มอง
14 มีนาคม 2545 22:04 น.
แว่นหนา
ถึงเธอจะเกลียดฉัน
ก็ขอให้เราเป็นเส้นขนานกันจะได้ไหม
ไม่มีวันพบบรรจบกันก็ไม่เป็นไร
ระยะห่างเท่าเดิมตลอดไปก็ตามที
คำพูดของฉันอาจทำเธอสงสัย
ว่าแล้วมันดียังไงล่ะทีนี้
มันก็เพียงเหตุผลเดียวที่มี
คือยังดีที่มันไปทางเดียวกัน